Την μνήμη του Στέφανου Σαράφη, Στρατιωτικού Αρχηγού του ΕΛΑΣ στην Αντίσταση, τίμησε με μήνυμά του ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας Κώστας Ήσυχος.
Στη δήλωση που δόθηκε στη δημοσιότητα με αφορμή την 58η επέτειο του θανάτου του, ο κ.Ησυχος αναφέρει ότι «ο Στέφανος Σαράφης υπήρξε αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού με διακρίσεις στα πολεμικά πεδία, με δημοκρατικό ήθος και αγώνες και με καθοριστικό ρόλο στη μεγαλειώδη Εθνική Αντίσταση στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.
Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας τιμά τους προερχόμενους από τις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων, που έπραξαν το πατριωτικό τους καθήκον, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, προσφέροντας με το προσωπκό τους παράδειγμα ένα διαχρονικό μάθημα στις επόμενες γενιές. Αποτελεί χρέος της Πολιτείας η αναγνώριση του ρόλου και της προσφοράς στην Εθνική Αντίσταση των προερχομένων από τις Ένοπλες Δυνάμεις αγωνιστών. Σε αυτό το χρέος θα ανταποκριθούμε.
Τιμάμε τη μνήμη του Στρατηγού Στέφανου Σαράφη και στο πρόσωπο του τους αγώνες της ανυπότακτης γενιάς της Εθνικής Αντίστασης, που έγραψε με χρυσά γράμματα ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ελληνική ιστορία. Σώζοντας την ιστορική μνήμη, φωτίζουμε το δρόμο στις επόμενες γενιές».
Στην πρώτη γραμμή επί τέσσερις δεκαετίες
Ο Στέφανος Σαράφης γεννήθηκε στο Τρίκαλα το 1890. Με το βαθμό του λοχία συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους και διακρίθηκε σε μάχες, όπως στη μάχη του Σαραντάπορου.
Ακολούθως εισήλθε σε Σχολή Αξιωματικών και αναβαθμίστηκε σε ανθυπολοχαγό. Το 1919 ως Ταγματάρχης πήρε μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία.
Μετά το 1924 στάλθηκε στη Γαλλία για εκπαίδευση, από όπου επέστρεψε ως Αντισυνταγματάρχης και στη συνέχεια τοποθετήθηκε ως Υποδιοικητής της Σχολής Ευελπίδων.
Το 1930 έγινε Συνταγματάρχης και τοποθετήθηκε στρατιωτικός ακόλουθος στην ελληνική πρεσβεία στο Παρίσι.
Στη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας συνελήφθη και εκτοπίστηκε στη Μήλο.
Με την έκρηξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου η κυβέρνηση Μεταξά απέρριψε αίτησή του να συμμετάσχει στον πόλεμο. Με την ολοκλήρωση της κατάληψης της Ελλάδας από τις Δυνάμεις του Άξονα ο Στ. Σαράφης κινητοποιήθηκε αμέσως στην κατεύθυνση της συγκρότησης αντιστασιακού-αντιφασιστικού κινήματος, έχοντας ως σταθερό άξονα την ενότητα των αντιστασιακών οργανώσεων.
Προσχώρησε στο ΕΑΜ και με την συγκρότηση το 1943 του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, ανέλαβε Στρατιωτικός Αρχηγός.
Με τη θέση του αυτή απευθύνθηκε στον ελληνικό λαό και τους Έλληνες Αξιωματικούς και τους κάλεσε σε αντιστασιακή συστράτευση και συνεργασία με το ΕΑΜ.
Μετά την Απελευθέρωση ο Στέφανος Σαράφης ονομάστηκε Υποστράτηγος. Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, όπως και άλλοι στρατιωτικοί που είχαν προσχωρήσει στον ΕΛΑΣ, συνελήφθη και εκτοπίστηκε διαδοχικά στη Σέριφο, τη Μακρόνησο και τον Άη Στράτη.
Την εξορία του τη διέκοψε η εκλογή του ως βουλευτής το 1951 με το ψηφοδέλτιο της ΕΔΑ. Το 1956 εξελέγη πάλι στη Βουλή.
Έχασε την ζωή του στις 31 Μαΐου 1957, στον Άλιμο, όταν αυτοκίνητο της αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής τον χτύπησε θανάσιμα.
