«Κάποιοι ακολουθούν τα σημάδια. Άλλοι πάλι, κρατώντας ένα ξεφτισμένο και πολυχρησιμοποιημένο χάρτη ανά χείρας, ψάχνουν ώρες, μέρες, μήνες....ακόμα και χρόνια για να βρουν τον θησαυρό» δηλώνει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο ο 55χρονος Θεόφιλος Χατζηιωαννίδης, με αφορμή το 1ο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Χρυσοθήρων, που διεξάγεται από το Σάββατο στη Νάουσα, τη θεωρούμενη ως «Μέκκα των χρυσοθήρων», και μετέχουν περισσότεροι από 100 σύνεδροι από όλα τα μέρη της Ελλάδας, αλλά και από τη Βουλγαρία και άλλες χώρες των Βαλκανίων.
«Η εύρεση ενός θησαυρού είναι χόμπι που είτε σε προσελκύει είτε όχι» αναφέρει ο κ. Χατζηιωαννίδης, ο οποίος βγήκε για την πρώτη του αποστολή σε ηλικία 7 χρονών, και προσθέτει ότι από τα τρία του αγόρια, ηλικίας 25, 22 και 8 χρόνων, μόνο ο μικρός τον ακολουθεί στις εξορμήσεις του.
Όπως υποστηρίζει ο ίδιος, βάσει της πολυετούς εμπειρίας του και ενασχόλησής του με τη χρυσοθηρία, στην Ελλάδα υπερβαίνουν τα 3 εκατ. οι λάτρεις του «μυστήριου αυτού σπορ». Κοινός παρανομαστής όλων τους, όπως σημειώνει ο κ. Χατζηιωαννίδης, είναι «ο φόβος». «Ενώ δεν κάνουμε κάτι παράνομο και τις περισσότερες φορές κάνουμε όλες τις απαραίτητες διαδικασίες προκειμένου να βγάλουμε άδειες για να σκάψουμε, ωστόσο η πλειοψηφία μάς αντιμετωπίζει πολύ περίεργα» επισημαίνει και προσθέτει ότι «όλοι μας έχουμε σκάψει παράνομα, αλλά όχι επειδή θέλουμε, αλλά κυρίως λόγω του ότι δεν μας αντιμετωπίζουν σοβαρά και μας προβάλλουν ανυπέρβλητα εμπόδια προκειμένου να μας καθυστερήσουν και τελικά να μας αποθαρρύνουν».
Μεταξύ άλλων, υπογραμμίζει ότι πολλές φορές κάνουν πεζοπορία στα βουνά και τα δάση για μέρες, κουβαλώντας μαζί τους εφόδια και τρόφιμα και δαπανώντας μέχρι και 50.000 ευρώ, προκειμένου «να ικανοποιήσουν τη φωνή που ακούν από μέσα τους» και να φέρουν στην επιφάνεια τον...κρυμμένο θησαυρό. «Είναι επικίνδυνη αποστολή, αλλά δεν μας πτοεί και σε γκρουπάκια ριχνόμαστε στο κυνήγι, με πάθος και αγωνία γι' αυτό που θα βρούμε ή και δεν θα βρούμε» λέει, σημειώνοντας ότι «η απογοήτευση είναι μέρος αυτού που κάνουμε, αλλά ποτέ δεν μας εμπόδισε από το να συνεχίσουμε». Επίσης, όπως αναφέρει, ελάχιστοι είναι αυτοί που θα παραδεχθούν ανοιχτά ότι βρήκαν ή δεν βρήκαν κάτι, ενώ τονίζει ότι μεταξύ τους γνωρίζονται και έχουν στήσει μάλιστα και δίκτυο με συναδέλφους τους σε Αλβανία και Βουλγαρία, ενώ στην Ελλάδα χρυσοθήρες εντοπίζονται από την Κρήτη μέχρι και τον Έβρο.
Πού ψάχνουν να βρουν θησαυρούς και πόσο κοστίζει;
Έλληνες και άλλοι Ευρωπαίοι χρυσοθήρες, όπως αναφέρει ο κ. Χατζηιωαννίδης, πρώην ποδοσφαιριστής στην Καλαμαριά και τη Νάουσα και επιχειρηματίας στον κλάδο του τουρισμού, σκάβουν στα έγκατα του Βερμίου, στην Ημαθία, στοές, προκειμένου να βρουν 30 μεγάλες πλάκες χρυσού, βάρους 12 κιλών και αξίας 480.000 ευρώ η καθεμιά, που προέρχονται από τον χρυσό των Εβραίων, τον οποίο φέρεται να έλιωσαν και να έκρυψαν εκεί οι Γερμανοί. Παράλληλα, ψάχνουν και… εκατομμύρια χρυσές λίρες που πέταξαν Άγγλοι κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο για να ενισχύσουν τους αντάρτες.
Η Ελλάδα, διευκρινίζει, είναι χωρισμένη σε… ζώνες. Αρχαία νομίσματα, κοσμήματα και αντικείμενα αναζητούν οι χρυσοθήρες στην Πέλλα, την Αμφίπολη Σερρών και γύρω από τη Θεσσαλονίκη. Στο Παγγαίο και τη Χαλκιδική, άλλοι αναζητούν τον χρυσό του Φιλίππου εδώ και αιώνες, ενώ στο Βέρμιο, στη Δράμα και σε χαμηλούς λόφους της δυτικής Μακεδονίας, ψάχνουν χρυσές λίρες, σε τσουβάλια, πιθάρια, σεντούκια, ακόμη και θαμμένα σε σπηλιές, από την εποχή του εμφυλίου. Συμπληρώνει ότι το πόσο δαπανηρό είναι το χόμπι για καθέναν, εξαρτάται από τον ίδιο και τις δυνατότητες που έχει.
