Στην περιφερειοποίηση της χώρας με τρόπο τέτοιο ώστε να διασφαλίζονται οι ελαιοκαλλιέργειες στην νέα ΚΑΠ, αλλά και γενικότερα το ζήτημα της διαβούλευσης και της ανάγκης ανοιχτού διαλόγου για την κατάρτιση της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, αναδεικνύει με παρέμβασή του ο Βουλευτής Ηρακλείου κ. Λευτέρης Αυγενάκης προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Γεώργιο Καρασμάνη. Το ζήτημα της περιφερειοποίησης της χώρας επισημαίνει και ο Σύνδεσμος Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) και ο Πρόεδρός του και Δήμαρχος Ρεθύμνου κ. Γεώργιος Μαρινάκης, καθώς και η Αντιπεριφερειάρχης Αγροτικής Οικονομίας, Κτηνιατρικής & Αλιείας & Κοινωνικής Πολιτικής Κρήτης κ. Θεανώ Βρέντζου Σκορδαλάκη.
Ο ρόλος που διαδραματίζει η Ελαιοκομία στην Κρήτη είναι διαχρονικά δεμένος με την ιστορία, τον πολιτισμό και την οικονομία του νησιού από τα Μινωικά χρόνια μέχρι σήμερα. Η ελαιοκαλλιέργεια προσφέρει σήμερα απασχόληση στο σύνολο σχεδόν (άνω του 95%) των κατοίκων της Κρήτης. Η Ελαιοκαλλιέργεια και ο Τουρισμός αποτελούν σήμερα τους δυο βασικούς οικονομικούς πόρους του νησιού, που μάλιστα η Περιφέρεια, οι Δήμοι και άλλοι τοπικοί φορείς καταβάλλουν προσπάθειες να τους συνδέσουν συνεργικά μεταξύ τους .
«Επομένως», όπως επισημαίνει ο κ. Λ. Αυγενάκης «είναι φανερό ότι τα Εθνικά μέτρα με την νέα ΚΑΠ θα πρέπει να αποσκοπούν στην αναβάθμιση του ρόλου του Ελαιοκαλλιέργειας και όχι την υποβάθμιση και εγκατάλειψη της, πράγμα που θα έχει τεράστιες, όχι μονό τοπικές, αλλά και εθνικές επιπτώσεις.
Στα πλαίσια αυτά σχετικά με τις εξελίξεις που διαδραματίζονται για την νέα ΚΑΠ, τόσο σε Ευρωπαϊκό, όσο και σε Εθνικό επίπεδο σχετικά με την Περιφερειοποίηση της χώρας και την περίπτωση να γίνουν μόνο δύο Περιφέρειες ( Καλλιέργειες και Βοσκότοποι) είναι σημαντικό να επισημανθούν ορισμένα ζητήματα.
Στην περίπτωση αυτή, οι ελαιοκαλλιεργητές που είναι το σύνολο σχεδόν των πολιτών στην Κρήτη, θα ζημιωθούν σημαντικά αφού οι εύλογα υψηλότερες επιδότησες που επί δεκαετίες ελάμβαναν θα περικοπούν δραστικά. Αν η μέση ενίσχυση, όπως φημολογείται, για την ελαιοκαλλιέργεια από 152,9 €/στρ. μειωθεί με το σχέδιο για δυο Περιφέρειες σε 38,5 ευρώ, τότε οι απώλειες για τους ελαιοκαλλιεργητές όπως γίνεται αντιληπτό θα είναι τεράστιες και θα προκαλέσουν σημαντικό αντίκτυπο και στην οικονομία τους αλλά και στην οικονομία του νησιού.»
Ο κ. Λ. Αυγενάκης διευκρινίζει ότι «συγκρίνοντας κάποιος, από πρώτη άποψη, τις επιδοτήσεις μεταξύ καλλιεργειών ανά στρέμμα ίσως οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι υπάρχει μεροληψία υπέρ της ελαιοκαλλιέργειας. Αυτό όμως δεν ευσταθεί για τους εξής λόγους: (α). Οι ελαιώνες δεν αποτελούν μια απλή εδαφική έκταση, όπως στην περίπτωση των αροτραίων και άλλων καλλιεργειών , αλλά μια μόνιμη εγκατάσταση στην οποία το έδαφος αποτελεί μικρό ποσοστό μόνο, της συνολικής επένδυσης, η οποία απαίτησε δεκαετίες και μόχθους γενεών για να υπάρξει. (β) Η δραστική περικοπή των ενισχύσεων των ελαιοκαλιεργητών, ασφαλώς θα προκαλέσει οικονομική αδυναμία τους, τέτοια ώστε να οδηγηθούν σε πώληση του προϊόντος σε χαμηλές τιμές, κάτω του κόστους παραγωγής και συνακόλουθα στην εγκατάλειψη της καλλιέργειας (γ) Η μέση έκταση ανά δικαιούχο ελαιοκαλλιεργητή στην Κρήτη - με βάση τα στοιχεία του Ελαιοκομικού Μητρώου που συνέταξε το ΥπΑΑΤ- είναι μόλις 10 στρ. Επομένως η μέση επιδότηση ανά παράγωγο είναι μόλις 1.500 €.
Με βάση τα δεδομένα αυτά, αλλά και τους ιδιαίτερους διαχρονικούς, κοινωνικούς και ιστορικούς και οικονομικούς δεσμούς της ελαιοκαλλιέργειας με τους Μεσογειακούς λαούς, ήδη και οι άλλες μεγάλες Ελαιοπαραγωγικές χώρες της Ε.Ε. στα πλαίσια της νέας ΚΑΠ φροντίζουν να διασφαλίσουν την στήριξη και αναβάθμιση της
Έτσι λοιπόν η Ισπανία, σύμφωνα με πληροφορίες υιοθετεί τέσσερις Περιφέρειες: «Βοσκότοπους», «Αρδευόμενες», «Ξηρικές» και «Μόνιμες», κατατάσσοντας προφανώς την Ελαιοκαλλιέργεια στις «Μόνιμες» όπου η ακριβής ανάλυση του όρου μάλλον δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ένταξη και άλλων καλλιεργειών.»
Τέλος, ο Ηρακλειώτης Βουλευτής αναφέρει στο έγγραφό του προς τον Υπουργό κ. Γ. Καρασμάνη ότι «με βάση τα παραπάνω κρίνεται ότι οι Περιφέρειες που πρέπει να προταθούν και από την Ελλάδα, θα πρέπει να διασφαλίσουν τους ελαιοκαλλιεργητές, αλλά και την συνέχεια και αναβάθμιση της ελαιοκαλλιέργειας. Επομένως η υιοθέτηση μιας Περιφερειοποίησης ανάλογης με εκείνη της Ισπανίας, που θα περιλαμβάνει «Βοσκοτόπους», «Αροτραίες» και «Μόνιμες» καλλιέργειες, θα μπορούσε να θεωρηθεί ικανοποιητική για τους ελαιοκαλλιεργητές, εφόσον διευκρινιστεί ότι ως «Μόνιμες» θα χαρακτηρίζονται «καλλιέργειες μη επιδεχόμενες αλλαγές στην διάρκεια μιας 50/ετιας». Προφανώς, ακόμη καλύτερα θα ήταν η αποδοχή μιας Περιφέρειας με το όνομα «Ελαιοκαλλιέργειες» ώστε να μην υπάρχουν περιπτώσεις παρερμηνειών.Η Αντιπεριφερειάρχης Αγροτικής Οικονομίας, Κτηνιατρικής & Αλιείας & Κοινωνικής Πολιτικής Κρήτης κ. Θεανώ Βρέντζου Σκορδαλάκη σε έγγραφό της σχετικά με την νέα ΚΑΠ επισημαίνει: «Η πρόταση που διαφαίνεται να προταθεί και προβλέπει τρεις ζώνες και άρα τρία διαφορετικά επίπεδα ενισχύσεων, παρότι είναι σαφώς καλύτερη, ζημιώνει και αδικεί τους παραγωγούς των πολυετών καλλιεργειών (ελαιολάδου, σταφίδας κλπ) που δεσπόζουν στην Κρήτη» και υπογραμμίζει ότι «η πρόταση αυτή μπορεί να εφαρμοστεί εφόσον τα δικαιώματα ανά στρέμμα για τις πολυετείς καλλιέργειες είναι τουλάχιστον διπλάσια απ’ ότι στις ετήσιες.» Όπως μάλιστα επισημαίνει «η Κρήτη έχει κατ’ εξοχήν δενδρώδεις καλλιέργειες και βοσκοτόπους, ενώ οι αροτραίες καλλιέργειες είναι ελάχιστες. Αυτό σημαίνει ότι βάσει της πρότασης του ΥΠΑΑΤ, που δίνει 47% στις αροτραίες καλλιέργειες, για όλες τις υπόλοιπες περιφέρεις με δενδρώδεις και για την Κρήτη συγκεκριμένα, οι απώλειες θα ξεπεράσουν το 50% με αποτέλεσμα την συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής ακόμα περισσότερο.»
Σε δήλωσή του ο κ. Λευτέρης Αυγενάκης αναφέρει: «Πρέπει να παλέψουμε σωστά, μεθοδικά και συντονισμένα όλοι οι εμπλεκόμενοι, προκειμένου να μη χαθεί ούτε ένα ευρώ την επόμενη επταετία για την Κρήτη, από την νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική. Η διαβούλευση γύρω από νέα ΚΑΠ, πρέπει να είναι ανοιχτή και να επεκταθεί πέραν της γεωργίας, στην κτηνοτροφία, την βιολογική κτηνοτροφία και τις βιολογικές καλλιέργειες.»
