Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν…”. Κάπως έτσι πρέπει να αποδοθεί η χρόνια αναλγησία σε ένα από τα ελάχιστα έργα της τελευταίας τριακονταετίας σε έναν οικισμό που ούτε λίγο ούτε πολύ πληθυσμιακά είναι ο τρίτος μεγαλύτερος σε ολόκληρο το Δήμο Αρχανών Αστερουσίων (μετά τις Αρχάνες και τον Πύργο) και πρώτος στην πρώην δημοτική ενότητα “Νικου Καζαντζάκη” με 915 και πλέον κατοίκους.
Ο λόγος για τα παραπάνω αφορά την κατασκευή του αθλητικού χώρου, το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ πάνε 4,5 χρόνια από την έναρξη των εργασιών στον περιβάλλοντα χώρο.
Το γνωστό στους πάντες “γηπεδάκι” ήταν ένα σχέδιο που υπήρχε στα πλάνα της εκάστοτε δημοτικής ενότητας, όμως για διάφορους λόγους που κάθε φορά, όλως τυχαίως, ήταν διαφορετικοί, το έργο ξεκινούσε και σταματούσε σε μερικές εργάσιμες μιας και πάντοτε υπήρχαν τα γνωστά προβλήματα “αρωγής” της εκάστοτε δημοτικής αρχής.
“45 μάστοροι κι 60 μαθητάδες…”
Όλα ξεκίνησαν προς το τέλος του 2010 όταν οι υποχρεώσεις της κοινωνίας ενός μεγάλου οικισμού μεγιστοποιήθηκαν από την επανασύσταση της ομάδας. Έως τότε όλη η πολιτιστική δραστηριότητα της δεδομένης ανάγκης για άθληση, αλλά και για χώρους κοινωνικών εκδηλώσεων εξυπηρετούνταν μόνο από το δημοτικό σχολείο Κουνάβων. Ωστόσο, το ίδιο σαν τόπος δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει τις όλο και μεγαλύτερες διαθέσεις για πολιτιστικές εκδηλώσεις αλλά και άθληση όλης της περιοχής. Έτσι, πάρθηκε η απόφαση της κατασκευής ενός χώρου που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τέτοιους σκοπούς, μιας και το κτήριο του δημοτικού σχολείου που έως τότε εξυπηρετούσε, επεκτείνονταν κι έτσι δεν θα μπορούσε πλέον να χρησιμοποιηθεί όπως παλαιότερα.
Ξεκίνησαν ανασκαφές, “έπεσαν μπετά” κι έδειχνε να προχωράει η σκέψη. Τουλάχιστον όμως πέντε φορές από τότε το έργο σταματούσε και ξεκινούσε, για να φτάσουμε πλέον 4,5 χρόνια και πλέον καθυστέρησης μέχρι τις μέρες μας που φαίνεται πως η νέα δημοτική αρχή κάνει και πάλι νέο ξεκίνημα αυτή τη φορά για την ολοκλήρωσή του.
Σήμερα σας παραθέτουμε μερικές φωτογραφίες από την πορεία των εργασιών στη συγκεκριμένη τοποθεσία για να δείτε που έχουν φτάσει οι “επίπονες προσπάθειες” τόσων ετών για την ολοκλήρωσή του έργου.
Προς τι η κωλυσιεργία…;
Επίσημα ο λόγος της καθυστέρησης των εργασιών για την περάτωση του έργου δεν έχει διευκρινιστεί… Προφανώς και είναι θέμα οικονομικό, όσον αφορά την χρηματική στήριξη που ερχόταν από τη δημοτική αρχή. Πάντως απορίας άξιον είναι πως τα τόσα χρόνια έχουν προωθηθεί διάφορα έργα σε άλλους οικισμούς παρόμοιας πολιτιστικής ανάγκης, χωρίς βέβαια σε καμία απολύτως περίπτωση να έχουν σταματήσει από τότε που ξεκίνησαν (βλ. οικισμοί Μυρτιάς, Χουδετσίου Αρχανών, Μεταξοχωρίου κ.α.)
Επίλογος
“Όσο ζουν ελπίζουν οι Κουνάβοι…” Κάπως έτσι μπορούμε να αποδώσουμε τις αντιδράσεις ενός ήρεμου τόπου που έχει μάθει να διεκδικεί πάντα πολιτισμένα οτιδήποτε του ανήκει ή πρέπει να αποκτήσει με βάση τα όσα έχουν προσφέρει οι κάτοικοί του σαν δημότες ή γενικότερα σαν πολίτες αυτής της χώρας. Φυσιολογικά, ο συγκεκριμένος οικισμός έχει κάθε δικαίωμα στον πολιτισμό, στην άθληση αλλά και στην βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης. Σε μια χώρα που καθημερινά μοχθούμε για να μείνουμε στις πλέον πολιτισμένες παγκοσμίως “χάνοντας το αίμα μας” μάλλον… “η τρόικα δεν θα σταθεί εμπόδιο” και στα ευκόλως εννοούμενα.
Πηγή: kounavoinews.wordpress.gr
