Στις 13 Ιουνίου 1947 ημέρα Παρασκευή, οργανώνεται πορεία προς την Νομαρχία Ηρακλείου σε ένδειξη συμπαράστασης στους κρατούμενους του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου. Με αίτημα την απελευθέρωση τους. Συγκεντρωμένοι εκατοντάδες Συνδικαλιστές και Εργαζόμενοι του Ηρακλείου με κατεύθυνση τη Νομαρχία Ηρακλείου δέχονται τα πυρά της αστυνομίας θρηνώντας ήδη τον πρώτο νεκρό, τον Πρόεδρο των Τσαγκαράδων, Χρήστο Χατζηγεωργίου επί της οδού Λ. Δικαιοσύνης , λίγα μέτρα παραπάνω σχεδόν την ίδια στιγμή πυροβολείτε και σκοτώνεται και ο αδερφός του Κώστας Χατζηγεωργίου.
Ο θρήνος όμως της Εργατικής Τάξης δεν τελειώνει εδώ. Στις 12 Ιουνίου 1947 συλλαμβάνεται ο Στρατής Περγαλίδης Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου όπου κρατείτε στην ασφάλεια και βασανίζεται. Ξημερώματα της 14ης Ιουνίου 1947 αφήνει την τελευταία του πνοή στα μπουντρούμια της Ασφάλειας Ηρακλείου μετά από βασανιστήρια 2 ημερών.
Αξίζει να αναφερθεί ότι υπήρχαν και άλλοι κρατούμενοι όπως ο Γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου Ανδρέας Σταυρουλάκης επίσης στην πορεία διαμαρτυρίας που οργανώθηκε υπήρξαν αρκετοί τραυματίες και αρκετές συλλήψεις.
Ο Στρατής Περγαλίδης και οι Αδερφοί Χατζηγεωργίου έμειναν ως σύμβολα αγώνα στη μνήμη της εργατικής τάξης.
Για το λόγο αυτό, το ΕΚΗ το πρωί της Τρίτης θα καταθέσει στεφάνι στο σημείο που έπεσαν.
