Κλειστά, έμειναν σήμερα τα γραφεία της Καράτζη Α.Ε., σε ένδειξη πένθους για τον αιφνίδιο θάνατο του επιχειρηματία Μιλτιάδη Καράτζη
Συγγενείς, φίλοι, συνεργάτες και εργαζόμενοι, είπαν σήμερα το τελευταίο αντίο, στον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά, όπου εψάλη η εξόδιος ακολουθία.
Τον επικήδειο εκφώνησε η Ντόρα Μπακογιάννη.
Ο γνωστός επιχειρηματίας, άφησε την τελευταία του πνοή, το βράδυ του Σαββάτου στα Χανιά, όπου βρισκόταν με την οικογένειά του, από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Ωστόσο "έφυγε όρθιος", όπως δήλωσε στο ekriti.gr, ο γαμπρός του Ζαχαρίας Κεφαλογιάννης.
Οσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν, μιλούν για έναν ζεστό και δίκαιο άνθρωπο, ο οποίος χάρη στην οξυδέρκεια και την ικανότητά του να βλέπει μπροστά, έχτισε μία αυτοκρατορία από το μηδέν, με 5 βιομηχανικές μονάδες στην Ελλάδα και τη Γερμανία και εμπορική παρουσία σε περισσότερες από 50 χώρες.
Έναν Όμιλο, ο οποίος εκτός από την βιομηχανική δραστηριότητα, έχει επιτυχημένα εξαπλωθεί στον τουριστικό κλάδο καθώς και στο χώρο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, δημιουργώντας εκατοντάδες νέες θέσεις εργασίας.
Ο Μιλτιάδης Καράτζης ξεχώρισε για την μεγάλη του αγάπη για την Κρήτη, στηρίζοντας έμπρακτα τον τόπο του σε κάθε στιγμή της ζωής του. Από την αταλάντευτη επιλογή του να ορίσει ως έδρα των επιχειρήσεων και των εργοστασίων του την Κρήτη μέχρι την ακούραστη βοήθεια που προσέφερε απλόχερα επί 4 δεκαετίες ο Μιλτιάδης Καράτζης δήλωνε πάντοτε “παρών” για τους συντοπίτες του, στηρίζοντας διακριτικά αλλά σταθερά, με ευγένεια και πάνω από όλα με ανιδιοτέλεια.
Διατέλεσε μέλος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών, του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εξαγωγέων, του Συνδέσμου Κλωστοϋφαντουργικών Βιομηχανιών, του Συνδέσμου Βιομηχανιών Παραγωγής Υλικών Συσκευασίας καθώς και λοιπών κλαδικών φορέων. Μεταξύ άλλων συμμετείχε στα Διοικητικά Συμβούλια του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, της ΕΤΒΑ και του Λιμενικού Ταμείου Ηρακλείου, ενώ από το 2005 ήταν επίτιμος Πρόξενος της Δημοκρατίας της Κορέας για την Κρήτη.
Οι περισσότεροι όμως θα θυμούνται τον άνθρωπο Μιλιτάδη Καράτζη, ο οποίος ποτέ δεν αρνήθηκε τη βοήθεια, σε όποιον του τη ζητούσε...
Ο επικήδειος που εκφώνησε η Ντόρα Μπακογιάννη
που της ψυχής ο λυγμός
γίνεται κόμπος στο λαιμό
και νιώθεις να σε πνίγει.
Κάποιες στιγμές
που ο λόγος δύσκολα αρθρώνεται,
καθώς οι λέξεις συνθλίβονται
κάτω από το αβάσταχτο βάρος
της οδύνης.
Είναι εκείνες οι στιγμές
που οι λειψοί σφυγμοί της καρδιάς,
τα βυθισμένα στη θλίψη βλέμματα,
τα κλειστά στόματα
συντονίζονται
σε ένα μοιρολόι βουβό,
μαζικό και ανείπωτο,
αλλά καθαρό, αυθεντικό και ανίκητο, από όποιον κι αν αποπειραθεί αυτές ακριβώς τις στιγμές,
με λόγια να εκφράσει.
Κοντός, λοιπόν, και πληγωμένος
ο λόγος μπροστά στον πόνο-γίγαντα,
που το τραγικό και το απροσδόκητο γέννησαν στα Χανιά
προχθές το βράδυ.
Όπου σε χρόνου κλάσματα
το από καρδιάς καλωσόρισμα
και το γέλιο της αντάμωσης
έγινε βαθιά πληγή ψυχής
και παγωμένο αντίο.
"Μια αστραπή είναι η ζωή μας, μα ....προλαβαίνουμε",
υποστηρίζει στην "Ασκητική" του
ο πολύς Νίκος Καζαντζάκης.
Και η αλήθεια είναι,
ακριβέ φίλε Μιλτιάδη Καράτζη,
ότι σαν αστραπή πάνω στην αστραπή
όρισες και ταξίδεψες
ολόκληρη τη ζωή σου.
Και πρόλαβες...! Και πρόλαβες πολλά!
Γέννημα θρέμμα
της ψηλορείτικης γης,
πήρες την αντοχή
και την περηφάνια της
και με την αυτοπεποίθηση
των αετών της
άνοιξες τα φτερά σου
και πέταξες για νέους, άγνωστους
και μακρινούς ορίζοντες.
Μέρα-μέρα, μέτρο-μέτρο
κατέκτησες τη γη περίπου ολόκληρη.
Οι 50 χώρες που φιλοξενούν σήμερα την επιχειρηματική δραστηριότητα του ομίλου σου
είναι ο αδιάψευστος μάρτυρας
μιας μοναδικής
και τεράστιας επιτυχίας
που γεμίζει όλους τους Κρητικούς
με περηφάνια,
με πρώτο τον καρδιακό
και αχώριστο φίλο σου
και συνοδοιπόρο ζωής.
Τον πατέρα μου,
ο οποίος στο άγγελμα
του μαύρου μαντάτου,
μαζί με τα ολόθερμα συλλυπητήρια στην οικογένειά σου,
μου παρήγγειλε καλό ταξίδι
να σου ευχηθώ
και σε όλους να μεταφέρω
πως στην Κρήτη σκοτεινιάζει
όλο και περισσότερο,
όσο άντρες σαν κι εσένα
φεύγουν για το μεγάλο ταξίδι.
Ο πατέρας μου ήθελε σήμερα να πω
ότι ήσουν δημιουργός,
οραματιστής και πρωτοπόρος
για την Κρήτη
αλλά και την Ελλάδα ολόκληρη.
Ότι είχες όλα τα στοιχεία
του καλού Κρητικού
που αγαπά την οικογένεια
και τους φίλους του,
στις καλές και τις κακές στιγμές.
Αγαπημένε μου Μιλτιάδη,
Αναθρεμμένος με το ολόπικρο γάλα της Κατοχής
που μοιραζόσουν
μαζί με άλλα δέκα αδέλφια,
διδάχθηκες από νωρίς
την έγνοια για το συνάνθρωπο,
τη βοήθεια και την αλληλεγγύη.
Κάτω από τις θεριεμένες πια φτερούγες σου,
προστατεύθηκαν και αναπτύχθηκαν συλλογικότητες και άνθρωποι
που όσο υπάρχουν,
θα σε αναζητούν
και θα σε ευγνωμονούν.
Μίλησα, όμως, πολύ και ο κόμπος στο λαιμό όλο και σφίγγει...
Ένα απέραντο και γεμάτο ευγνωμοσύνη ευχαριστώ
που με τίμησες με τη φιλία,
την αγάπη και την εμπιστοσύνη σου, μέχρι την τελευταία,
τη μοιραία στιγμή του αποχωρισμού.
Μια μεγάλη τρυφερή αγκαλιά
στην απαρηγόρητη και πανάξια γυναίκα σου, τη Νανά,
που ήταν δίπλα σου
με την αγάπη
και την τρυφερότητά της,
και στα παιδιά σου
που κληθήκαν απρόσμενα
να συντηρήσουν
και να συνεχίσουν το έργο σου,
στο πλαίσιο μιας βαριάς παρακαταθήκης που άφησες
στους ώμους τους.
Αλλά εσύ ξέρεις
ότι είναι άξιοι συνεχιστές.
Και μια βεβαιότητα:
Όπως σε ολόκληρη τη ζωή σου
είχες το πινέλο και το χρώμα
και ζωγράφιζες τον παράδεισο
που μας χωρούσε όλους,
έτσι θα μας βλέπεις από ψηλά έχοντας την έγνοια
για τα βήματα της ζωής μας.
Πανάκριβε φίλε,
αγαπημένε μου Μιλτιάδη,
όλοι εμείς
που σήμερα βρισκόμαστε εδώ, είμαστε εδώ γιατί σε τιμάμε,
γιατί σε σεβόμαστε,
γιατί σ’ αγαπάμε.
Οι συμβουλές σου
για όλους μας
ήταν πολύτιμες.
Και ίσως γι’ αυτό
θα μας λείψεις τόσο πολύ.
Καλό σου ταξίδι.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα
που θα σε σκεπάσει.
