Την τραγική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι κάτοικοι του κέντρου των Χανίων που πλέον δεν μπορούν να ζήσουν στα σπίτια τους περιγράφει με γλαφυρό τρόπο μέσω επιστολής του αναγνώστης, στο zarpanews.gr.
Στην επιστολή αναφέρονται οι λόγοι που δημιούργησαν όλο αυτό το αφιλόξενο σκηνικό που πλέον χαρακτηρίζει τα Χανιά.
Η επιστολή:
Το να έχεις σπίτι στο κέντρο της πόλης;; “Ευτυχία!” Είσαι αχάριστος, σου λέει ο άλλος τα έχεις όλα στα πόδια σου, είναι όλα γύρω σου, φανταστικά! Χμμμ, το λοιπόν, εγώ σκέφτομαι να πουλήσω την τύχη μου!!τι λέτε εσείς έχω άδικο;;
Πριν λίγα χρόνια θυμάμαι τα βράδια καλοκαιριού, σεζ λονγκ στη βεράντα, ενα ντρινκ κ η απόλυτη ησυχία, χάζευες τους περαστικούς έπεφτε κ κανένα κουτσομπολιό, κοιμόσουν με ανοιχτά παράθυρα το αεράκι τρύπωνε κάτω από το σεντόνι -όπως θα έγραφαν κ σε κάποιο μυθιστόρημα-! Εντάξει δεν ήταν και παραμυθένια..το “ιδανικότερο” μέρος για να ζήσεις..όμως ήταν ανθρώπινα!
Εξάλλου, πάντα ο άνθρωπος από τη φύση του είναι ων που ενοχλείτε κ παράλληλα ενοχλεί! Πάντα έπρεπε να προσεχείς..μη ρίξεις νερά, όχι σαπούνι, μη κάνεις φασαρία, μην αφήσεις σκουπίδια, μη κάνεις έργα…κλπ. Απλά και καθημερινά θεματάκια όπως σε κάθε γειτονιά. …και έρχεται η χωροταξική αναδιάρθρωση Νο1, και ακολουθεί και άλλη και άλλη, καθώς, πάντα υπάρχει κάτι βέλτιστο και “βελτιστότερο” από το προηγούμενο…
Και τα αποτελέσματα αυτών… 1ον. Πλέον μπορούμε κα παρκάρουμε χιλιόμετρα μακριά από τα σπίτια μας μετά από ατελείωτες ώρες αναζήτησης! (πάντα πιστεύω ότι η τύχη μου στα τυχερά παιχνίδια είναι σίγουρα μεγαλύτερη) Εν ολίγοις .. καθημερινά εάν έχεις κάνει το λάθος να πάρεις αυτοκίνητο για τη μεταφορά σου (είτε για δουλειά, είτε για βόλτα, γιατί πρέπει) κ επιστρέψεις κάποια στιγμή ξεκινάει το άγχος του “Που θα βρω πάρκινγκ?”, ακολουθεί ένας διαπληκτισμός με το γείτονα – τον επισκέπτη – το μαγαζάτορα, κ το άδικο είναι ότι όλοι έχουμε δίκιο, ο καθένας από την πλευρά του φυσικά, αλλά δίκιο, τα επιχειρήματα όλων, απόλυτα ορθά!
2ον. Κυκλοφορούμε με ωράριο (αν με καταλαβαίνετε)! Δηλαδή είσαι άρρωστος και κ θες γιατρό; Είσαι ηλικιωμένος και δεν μπορείς να κινηθείς; Θέλεις να μεταφέρεις κάτι; Θέλεις επισκευές; Πεθαίνεις βρε παιδί μου; Ολα με βάση ωραρίου! Κ εμείς, κ όλοι, ισότητα βλέπετε…άλλοι διαπληκτισμοί εδώ με όλους τους προαναφερθέντες! Πρέπει όμως να παραδεχτώ ότι από διακοσμητικής απόψεως πλησιάζουμε το βέλτιστο … Χμμμ, δεν μπορεί όμως κάτι λείπει ακόμα!!!
Κ έτσι ο φόβος άρχισε να γίνεται πραγματικότητα .. 3ον. Καρέκλες κ τραπέζια το ένα μετά το άλλο άρχισαν να ξεφυτρώνουν παντού σε κάθε γωνία σε κάθε σημείο … Τα παγκάκια χάθηκαν οι δρόμοι έκλεισαν κ εμείς ζούμε εκεί! Τι;;; Είμαστε τυχεροί στη καρδιά της πόλης εκεί που σφύζει η ζωή;;; Μπορώ να πάω όπου θέλω;;; Εεε, βασικά δεν μπορώ να βγω από τη πόρτα μου εξω!! Νομίζω έχω εγκλωβιστεί… Μπορώ, να απολαύσω το φαγητό μου το ποτό μου και μουσική;; Ναι, πράγματι.
Όμως δυστυχώς, δουλεύω ακόμα κ χρειάζομαι ύπνο! Θα μπορούσα να καθίσω λίγο και στη βεράντα μου. Γιατί όχι! Κρίμα όμως που τα παράθυρα είναι εξ ίσου κλειστά, γιατί μυρίζει όλη η πόλη τσίκνα και σκουπίδια! Έτσι καθημερινά πρέπει να αντέξω τις μυρωδιές, τα μπάσα κ τις κραυγές των θαμώνων. Το χειρότερο όμως είναι η αδιαφορία όλων αυτών που δεν σέβονται ότι εκεί γύρω που ήρθαν αυτοί σήμερα ζουν άνθρωποι από ΠΡΟΧΤΕΣ! (και είναι και άλλα .. αλλά τι να χωρέσει και ένα κείμενο, περίληψη της καθημερινής μας ζωής) Βλέπετε αυτό είναι το σπίτι μου και δεν έχω κάπου άλλου να πάω. Τι πρέπει να κάνω; Γιατί όπως εμείς τα δεχτήκαμε όλα, δεν μας δέχονται και εμάς εκεί, είναι τα σπίτια μας και οι ζωές μας εκεί. Γιατί να πρέπει εγώ να φύγω κ να πουλήσω τη “τύχη” μου; Νομίζετε αν η πόλη μείνει ένα άδειο κουφάρι θα είναι η βέλτιστη λύση; Γιατί να μη βρεθούν λύσεις, από αυτούς που πρέπει .. πριν να είναι αργά! Δεν μπορείς να προχωράς σε βελτιστοποίηση λαμβάνοντας υπόψη τα μισά δεδομένα, αγαπητέ κύριε …(!) Λοιπόν, το πουλάμε το σπίτι και δεχόμαστε τις προσφορές σας!!! Καλή Τύχη!!
