Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας: Γιορτή ή πένθος;

'Αρθρο της Μαρίας Διακάκη

"Η ιστορία του γυναικείου κινήματος , πλούσια σε δράση και αγώνες για την ισότητα και την εξισορρόπηση των σχέσεων των δύο φύλων, αρχίζει από τις εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας στην Νέα Υόρκη στα μέσα του 1800 που βγήκαν στους δρόμους και ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Καθιερώθηκε να γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 κάθε Μάρτη σε ανάμνηση της εξέγερσης εκείνων των γυναικών του 1857 και να μας θυμίζει ότι, μετά από θυσίες και άνισους αγώνες , οι κατακτήσεις του γυναικείου φύλου είναι, ίσα δικαιώματα με το ανδρικό φύλο, καλύτερες συνθήκες εργασίας και δικαίωμα ψήφου.

Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα;

Στο πέρασμα των χρόνων, αυτή η επέτειος έχασε κάθε πολιτικό υπόβαθρο και κατάντησε μια ευκαιρία για “ξεφάντωμα” των γυναικών με δώρα και λουλούδια .

Όταν μιλάμε για την Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας , συνήθως αναφερόμαστε στις γυναίκες του Δυτικού κόσμου λες και όλες οι πολιτισμένες κοινωνίες ανήκουν σ αυτόν.

Λίγο να γυρίσουμε όμως το κεφάλι, θα δούμε ότι ισότητα δεν υφίσταται και ότι υπάρχουν ακόμα και σήμερα γυναίκες όλων των ηλικιών ανά την υφήλιο, που κακοποιούνται βάναυσα στο όνομα νοοτροπιών, καθεστώτων και θρησκευτικών εμμονών.

Δεν θα αναφερθώ, χωρίς να τις υποτιμώ, στις γνωστές ρατσιστικές διακρίσεις εις βάρος των γυναικών στους επαγγελματικούς και εργασιακούς χώρους και την απαράδεκτη συμπεριφορά ορισμένων εργοδοτών στις γυναίκες εργαζόμενες, αλλά θα προσθέσω μερικές ακόμα σοβαρότατες πτυχές του ίδιου προβλήματος.

Να θυμίσω και μια άλλη επέτειο, αυτή της 6ης του Φλεβάρη που τιτλοφορείται σαν Παγκόσμια Ημέρα Μηδενικής Ανοχής στην κλειτορειδεκτομή.

Εδώ, θα πρέπει να αναφερθούμε στα χιλιάδες κορίτσια που υπόκεινται καθημερινά σ αυτή τη βάναυση διαδικασία του ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων , από την βρεφική και νηπιακή τους ηλικία.

Τα στοιχεία λένε ότι περίπου 140 εκατομμύρια γυναίκες στον πλανήτη έχουν υποστεί αυτό το μαρτύριο , με τη μεγάλη πλειοψηφία τους να ζουν στην Αφρική.

Την ίδια στιγμή, υπάρχουν πάνω στη Γη εκατομμύρια κορίτσια , που γίνονται αντικείμενα σεξουαλικής εκμετάλλευσης με τη σιωπηρή ανοχή κρατών και καθεστώτων.

Η εκμετάλλευση και η εκπόρνευση ανηλίκων κυρίως κοριτσιών, που προωθούνται στην “πολιτισμένη Δύση”, προέρχονται από χώρες όπως η Αγκόλα, η Νιγηρία, η Σιέρα Λεόνε, η Κίνα , η Ουκρανία, η Ρουμανία, η Σάντα Λουτσία, η Τζαμάικα, το Σουρινάμ, οι Μπαχάμες, ενώ μόνο οι Φιλιππίνες έλαβαν από την πρεσβεία της Ιαπωνίας, περίπου 70000 βίζες για «χορεύτριες», έτοιμες να υποστούν τα πάντα, μπρος στην βιομηχανία της ανδρικής σεξουαλικής διαστροφής.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά, ότι ο αριθμός των προσώπων που γίνονται θύματα παράνομης διακίνησης με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση, φθάνει τα 2,45 εκατ. κάθε χρόνο.

Θα μπορούσα να αναφερθώ σε άπειρα παραδείγματα κακοποίησης γυναικών που εξακολουθούν να καταγράφονται καθημερινά στον “πολιτισμένο” μας κόσμο.

Παραδείγματα που μπορεί να αφορούν τους ανθρώπους της διπλανής μας πόρτας ή του δικού μας περιβάλλοντος. Γυναίκες που ντρέπονται ή φοβούνται να μιλήσουν για τη βία και τον εξευτελισμό που βιώνουν μέσα στην οικογένεια ή στους τόπους δουλειάς , υποταγμένες σε “έθιμα” , νοοτροπίες και απαράδεκτες αντιλήψεις .

Αυτά τα φαινόμενα, δεν αφορούν μόνο όσες γυναίκες τα υφίστανται. Είναι υπόθεση όλων μας και δεν δικαιούμαστε να εθελοτυφλούμε.

Η 8η του Μάρτη δεν είναι ημέρα γιορτής και ξεφαντώματος, όταν ακόμα υπάρχουν ανοιχτές πληγές που αιμορραγούν και εκατομμύρια γυναίκες ζουν τη βία, την εκμετάλλευση από βρώμικα κυκλώματα και την υποταγή σε αποκρουστικά έθιμα.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για ελευθερία, ισότητα , για ανθρώπινα δικαιώματα μέσα σε ένα απάνθρωπο κόσμο που καλλιεργεί τη βία σε όλα τα επίπεδα.

Η μέρα αυτή, θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από κινητοποιήσεις και αγωνιστικές διεκδικήσεις σε όλο τον πλανήτη, στο όνομα εκείνων των γυναικών που βιώνουν τη φρίκη, που δεν μπορούν να μιλήσουν και να αντιδράσουν, των γυναικών που φοβούνται .

Ο καλύτερος τρόπος να δώσουμε ένα πραγματικό νόημα σ αυτή την επέτειο και να την τοποθετήσουμε στις πραγματικές της διαστάσεις, είναι να συσπειρωθούμε και να διεκδικήσουμε ένα διαφορετικό μέλλον για τις επόμενες γενιές, με πραγματικές αξίες ισότητας και ελευθερίας.

Ο σεβασμός στην ανθρώπινη φύση και υπόσταση είναι πολιτισμός και το θεμέλιο για το χτίσιμο μιας πραγματικά υγιούς κοινωνίας που δεν θα ξεχωρίζει τους ανθρώπους και δεν θα επιτρέπει να αναπτύσσονται φαινόμενα όπως ο ρατσισμός, η βία και η εκμετάλλευση.

Μαρία Διακάκη

τ. Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Ηρακλείου

μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ