Βιβλιοπροτάσεις για το καλοκαίρι!

Παρά τις τεράστιες οικονομικές δυσχέρειες που αντιμετωπίζει η εκδοτική αγορά, δεν έλειψαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών οι πολλές και καλές μεταφράσεις ξένης λογοτεχνίας. Μια περιήγηση στα πρόσφατα ή και στα κατά τι παλαιότερα εκδοτικά πεπραγμένα θα επιβεβαιώσει αμέσως το βάθος και τον πλούτο των επιλογών. 

Στην επένδυση αυτή την πρωτοκαθεδρία έχει η ελληνική πεζογραφία, που για άλλη μια φορά εμφανίζεται με πληθώρα τίτλων και μεγάλη θεματογραφική γκάμα. Κι επειδή το καλοκαίρι είναι μπροστά μας, ένας γύρος στην πρόσφατη παραγωγή θα μας δείξει γρήγορα τι και γιατί ξεχωρίζει.

Αρχή με τον Πέτρο Μάρκαρη και τη συλλογή διηγημάτων του «Τριημερία» (εκδόσεις Γαβριηλίδης), όπου ο αστυνόμος Χαρίτος συνεχίζει να διερευνά παράξενα μυστικά και ανεξήγητους φόνους, αποκαλύπτοντας ποικίλες όψεις της αθηναϊκής καθημερινότητας. 

Για την καθημερινότητα θα κάνει λόγο και ο Τίτος Πατρίκιος στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Ο πειρασμός της νοσταλγίας» (Κίχλη). Πρόκειται για ημερολογιακές σημειώσεις που κράτησε ο ποιητής κατά τη διάρκεια της τελευταίας τριακοπενταετίας, προσπαθώντας να τοποθετήσει τον εαυτό του απέναντι σε διάφορα ζητήματα, που έχουν να κάνουν όχι μόνο με την πολιτική και την τέχνη, αλλά και με τον ατομικό βίο. 

Διαφορετική είναι η καθημερινότητα που θα προκύψει από τη νουβέλα του Γιώργου Συμπάρδη«Μεγάλες γυναίκες» (Μεταίχμιο). Ένας ύμνος στη ζωή και στον έρωτα, που δεν παύουν να μας συγκινούν ακόμα κι όταν έχουμε αφήσει για πάντα πίσω μας τα νιάτα. 

Προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση θα κινηθεί ο Βασίλης Γκουρογιάννης με το μυθιστόρημά του «Σενάριο αθανασίας» (Μεταίχμιο), όπου ένας επιτυχημένος συγγραφέας παλεύει απεγνωσμένα με το άγχος της ηλικίας, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τη φθορά τόσο της ψυχής όσο και του κορμιού. 

Στο μυθιστόρημα «Ζωή μεθόρια» (εκδόσεις Πατάκη) του Θεόδωρου Γρηγοριάδη τον πρωταγωνιστικό ρόλο θα αναλάβει μια γυναίκα η οποία θα ανοίξει ένα καινούργιο κύκλο ζωής στη Θράκη, όπου πηγαίνει να διδάξει ως καθηγήτρια: ένα βιβλίο με πολλή πολιτική, από την εποχή της δεκαετίας του 1980, αλλά και διάφορα, επί πολλές σελίδες άλυτα ερωτικά μυστήρια. 

'Αλυτο μυστήριο θα αποτελέσει και η ιστορία που θα ζήσει ο πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος τουΘανάση Χειμωνά «Αίτημα φιλίας» (εκδόσεις Πατάκη): μια αθλήτρια του τένις που έχει σκοτωθεί σε ατύχημα, θα του απευθύνει ηλεκτρονικό μήνυμα. Και τότε ίδιος δεν θα πρέπει να αναμετρηθεί τόσο με εκείνην όσο με τον εαυτό του.

Τη θέση τους στην εκδοτική σοδιά των ημερών διεκδικούν επί ίσοις όροις το χιούμορ και η σάτιρα. Στο μυθιστόρημά του «Πάει η μουστάρδα στην κρεμ μπρουλέ» (Μεταίχμιο) ο Γιώργος Δενδρινός θα μιλήσει για την κρίση από μια σκοπιά στην οποία σίγουρα δεν είμαστε συνηθισμένοι. Όλα τα κακά της κρίσης (οι ευθύνες εκείνων που την προκάλεσαν και τα βάσανα όσων την υπομένουν) θα πάρουν τη μορφή μιας μαύρης (πικρής και συνάμα αποκαθηλωτικής) κωμωδίας. 

Αλλά για το καλοκαίρι καλό θα είναι να έχουμε κοντά μας (είτε πάμε διακοπές είτε όχι) και κάποια καλά ποιητικά βιβλία, που εξακολουθούν, ευτυχώς, να βρίσκουν θερμή φιλοξενία στους καταλόγους των εκδοτών. Κάνοντας εδώ μιαν ευρύτερη επιλογή, η οποία δεν περιλαμβάνει μόνο πολύ πρόσφατες συλλογές, αλλά και κάποιους τίτλους που κυκλοφόρησαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, ας ξεκινήσουμε με τρεις καταξιωμένες ποιήτριες. 

Στο «Ελάχιστο ψωμί της συνείδησης» (Μελάνι), η Δήμητρα Χριστοδούλου θα κάνει λόγο για την καθημερινή μας επιβίωση μέσα στην πόλη και τους εσωτερικούς της τριγμούς. 

Στο «Στιχάρι» (εκδόσεις Γαβριηλίδης), η 'Αντεια Φραντζή θα μιλήσει με τη σειρά της για τις εσωτερικές μας ρωγμές, επιστρατεύοντας ένα λεπταίσθητο λυρισμό. 

Στο «Κοπάδι» (Έναστρον), η Αθηνά Παπαδάκη θα έχει ως θέμα της την εύκολη υποταγή στην εξουσία (όπως κι αν την ονομάσουμε: πολιτική, κοινωνική, οικογενειακή,) κηρύσσοντας την αδήριτη ανάγκη για ανυπακοή. 

Συνεχίζοντας με έναν νεώτερο ποιητή, ο Σταύρος Ζαφειρίου θα βάλει με το «Δύσκολο» (Νεφέλη) στο κέντρο των αναζητήσεών του την αγωνία της καθημερινής ύπαρξης (αγωνία εσωτερική, αλλά και εξωτερική), δείχνοντας τους δύσβατους τόπους από τους οποίους είναι υποχρεωμένη να περάσει. 

Η αυλαία θα πέσει με τις νέες γενιές. Με το «Μπλε βιβλίο» (Μεταίχμιο), η Μαριγώ Αλεξοπούλου θα αντιπαραβάλει τη χαρά της μητρότητας με το πένθος για τον θάνατο των γονιών. Μια σύνθεση όπου ο πόνος θα ανταγωνιστεί την αγάπη. 

Από την πλευρά της, η πρωτοεμφανιζόμενη Μαρία Φίλη θα συνδυάσει στο «Πιο παράξενο απόκτημα των εντόμων» (Μελάνι) τις εικόνες του φυσικού ή του αστικού τοπίου με μιαν έντονη, συνεχώς επανακάμπτουσα ερωτική αίσθηση.