Κρητικός χορός: Ο τρόπος να νοιώσεις το .. βάρος των προγόνων σου
Είναι κάποιες στιγμές που αγγίζουν μία ευαίσθητη χορδή μέσα σου, αν έχεις σχέση με την Κρήτη. Ο Ψαρονίκος όταν σου τραγουδάει το "ήτανε μιά φορά", ο Μουντάκης όταν σου θυμίζει το "ευθύνη να 'σαι κρητικός", ο Κορνάρος -όποιος κι αν σου σιγομουρμουράει- τον Ερωτόκριτο, ο Καζαντζάκης όποτε κι αν ανηφορίσεις στο Μαρτινέγκο, ο Γκρέκο αν σταθείς να κοιτάς ώρα την .. βάφτισή του, οι λεβεντόγεροι με τα κρητικά στιβάνια στους καφενέδες που σου χαμογελούν δίχως να σε ξέρουν κι οι μαυροντυμμένες γυναίκες που πασχίζουν να σε φιλέψουν στα χωριά κάτι από τα καλούδια τους. Έτσι κάπως τα είχα τακτοποιημένα στο μυαλό μου τα "κρητικά πολύτιμα" μέχρι που είδα τους Μεγαλακάκηδες να χορεύουν.
Είναι δύο κρητικόπουλα, αδέρφια, που έβαλαν σχεδόν αθόρυβα το στίγμα τους σε ό,τι περήφανο κι όμορφο ανέδειξε την Κρήτη τα τελευταία χρόνια. Σφράγισαν την παρουσία της στην Ολυμπιάδα του 2004, έδωσαν ρυθμό και χορό στο "Νησί" της Χίσλοπ και την τηλεοπτική του μεταφορά και μας θύμισαν πως ο Κρητικός δεν ήταν μόνο λύρα και τραγούδι αλλά έκφραζε αιώνες τη χαρά ή τη θλίψη του και μέσα από το χορό του. Και δεν αναφέρομαι στη στενή έννοια του χορού όπως την έχουν οι περισσότεροι στο μυαλό τους: ένας σκοπός, μία τυποποιημένη κίνηση, βήματα και φιγούρες. Όχι. Οι Μεγαλακάκηδες όταν χορεύουν έχουν μαζί τους την ψυχή της Κρήτης. Τα χέρια τους ανοίγουν σαν ... αγκαλιά και τα πόδια τους δεν ακουμπούν καν στα .. γήινα. Αν δεν τους έχετε δει να χορεύουν ... χάνετε μάλλον μία από τις στιγμές που αγγίζουν την ευαίσθητη κρητική χορδή. Την Άνοιξη θα έρθουν και με την ευκαιρία ο Γιάννης Μεγαλακάκης μου έκανε την τιμή να παίξουμε μαζί το "παιχνίδι των δέκα ερωτήσεων". Τις παραθέτω με τις απαντήσεις του αυτούσιες:
1.Συνήθως «ιστορία γράφουν οι παρέες» όπως λέει ο Σαββόπουλος αλλά με σας συμβαίνει σε .. αδερφικό κύκλο. Πώς συνέβη δύο αδέρφια να 'χουν την ίδια αγάπη για τον κρητικό χορό και να στραφούν στην ανάδειξη, την διάσωση και την διάδοσή του;
Είναι ευλογία να γεννιέσαι μαζί με έναν άνθρωπο, να μεγαλώνεις μαζί, να μοιράζεσαι χαρές και λύπες. Γεννηθήκαμε για χορεύουμε ! Αυτό το νιώσαμε από ηλικία 5-7 ετών.
Θυμάμαι αξέχαστα όταν σε ηλικία 5 ή 6 ετών πήγαμε να ξεκινήσουμε μαθήματα κρητικών χορών στην Αθήνα. Είχαμε μία άνεση , μία εξοικείωση με την μουσική ,τον ρυθμό ,τα βήματα από αυτή την ηλικία. Μας φαίνονταν όλα εύκολα. Το νιώσαμε από τότε ότι αυτή η τέχνη θα μας καθορίσει , θα μας ακολουθεί σε όλη την ζωή, με τον κρητικό χορό θα πορευτούμε.
Καθοριστικό ρόλο σε αυτή την εξοικείωση με την μουσική έπαιξε ο πατέρας μας Γιάννης ο οποίος έχει στο σπίτι μας τεράστιο μουσικό αρχείο, το οποίο ακούγαμε καθημερινά και μάλιστα μας εξηγούσε και την ιστορία του κάθε καλλιτέχνη. Στην ηλικία του δημοτικού είχαμε ακούσει και τραγουδήσει στο σπίτι όλους τους «μεγάλους» της κρητικής μουσικής.
Από την στιγμή που μάθαμε να χορεύουμε ο πατέρας μας δεν άφησε γλέντι να μην πάμε και να μην χορέψουμε στην Κρήτη και στην Αθήνα. Μάλιστα όποτε πηγαίναμε σε κάποιο γλέντι παράγγελνε στους καλλιτέχνες ειδική «παραγγελιά» να χορεύουμε μόνο εμείς οι δύο.
Στην παιδική – εφηβική ηλικία χορέψαμε σε εκατοντάδες γλέντια και βραδιές και μάλιστα πολλές φορές με ιερά τέρατα της κρητικής μουσικής όπως ο Κώστας Μουντάκης, ο Θανάσης Σκορδαλός , ο Λεωνίδας Κλάδος και πολλοί άλλοι.
‘Όσοι μας γνωρίζουν από αυτή την ηλικία μας φωνάζουν «Μεγαλακάκια» γιατί θυμούνται δύο παιδάκια να χορεύουν μόνα τους μπροστά σε πάρα πολύ κόσμο.
Όπως αντιλαμβάνεστε αργότερα ο κρητικός χορός έγινε στάση ζωής για εμάς και αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε κάτι ουσιαστικό για την τέχνη του κρητικού χορού.
Σε ηλικία 22 ετών φτιάξαμε την δική μας χορευτική μας Ομάδα με στόχο και σκοπό να καταπολεμήσουμε το φολκλόρ , τα τουριστικά στοιχεία , τα μουσειακά στολίδια που δυστυχώς ακόμα υπάρχουν σε πολλά χορευτικά συγκροτήματα και να προσπαθήσουμε να δώσουμε μέσα από βαθιά έρευνα μία άλλη κατεύθυνση και διάσταση στον κρητικό χορό.
Να συγκινηθούμε από τους παλιούς και να χτίσουμε τις δικιές μας χορευτικές προσωπικότητες. Στο όραμα αυτό μας βοήθησαν στον μέγιστό βαθμό οι χορευτές και οι μαθητές της Ομάδας μας οι οποίοι έχουν πιστέψει σε εμάς και στο όραμά μας και έτσι όλοι μαζί να δημιουργήσουμε κάτι που θα είναι διαχρονικά δυνατό ,κάτι που θα εμπνεύσει τις νεότερες γενιές και θα δώσει νόημα στην ιερή λέξη και έννοια που λέγεται «παράδοση».
2.Μιλήστε μας για την καταγωγή σας και την σχέση σας με το νησί ...
Ο πατέρας μας ο Γιάννης είναι από τον Εμπρόσνερο Αποκορώνου στα Χανιά και η μητέρα μας Γεωργία είναι από το Αστέρι του δήμου Αρκαδίου στο Ρέθυμνο.
Η σχέση μας με την Κρήτη είναι πάρα πολύ στενή και δυνατή.
Έχουμε βιώματα από το χωριό του πατέρα μας πιο πολύ, από τον Αποκόρωνα.
Τα παιδικά μου μάτια κατέγραψαν την γιαγιά μου την Ελένη να τραγουδάει όταν είναι μόνη, τον πατέρα μου να κλαίει για πρώτη φορά στη ζωή του όταν «αποχαιρετούσε» τον παππού μου και μαζί του ολόκληρη η επαρχία Αποκορώνου. Είδα την μητέρα μας να θυσιάζεται για να μπορούμε εμείς να εκφράζουμε την ψυχή μας μέσα από τον χορό. Είδα τα άγια μάτια του Κώστα Μουντάκη να χαμογελάνε από ικανοποίηση όταν του παράγγειλα τον σκοπό του Ροδινού για να χορέψουμε. Μεγαλώνοντας για να χορέψω ήθελα να πιάνω μόνο τα σίγουρα χέρια του δίδυμού μου. Συνειδητοποίησα από νωρίς ότι η Κρήτη θα γίνει η αιώνια ερωμένη μου.
Της δόθηκα ψυχή και σώμα, της αφιερώθηκα. Με τον δίδυμό μου ταξιδεύουμε αγκαλιά στο πέλαγος της τέχνης του κρητικού χορού. Ένα ταξίδι με πολλές φουρτούνες, λαχτάρες, όνειρα, συγκινήσεις και αποκαλύψεις.
Η καταγραφή των χορών για εμάς εδώ και αρκετά χρόνια είναι η σημαντικότερη δραστηριότητα που έχουμε αναπτύξει, διότι μας ενδιαφέρει ο αληθινός τρόπος έκφρασης των κρητικών χορών και τα συναισθήματα που νιώθουμε για κάθε χορό ξεχωριστά. Η πηγή για την ατόφια και αυθεντική έκφραση των κρητικών χορών, είναι τα χωριά και οι επαρχίες της Κρήτης.
3.Στο θέατρο Badminton διάβασα πως παρουσιάσατε πέρυσι 20 κρητικούς χορούς !!! Έχουμε τόσους ή κι ακόμη περισσότερους;
Η παράσταση στο Badminton ήταν για εμάς αλλά και για τον κρητικό χορό γενικότερα ένα πολύ σημαντικό βήμα για την διάδοσή του.
Παρουσιάσαμε 20 χορούς από ολόκληρη την Κρήτη με έναν τρόπο ιδιαίτερο.
Δυστυχώς για πολλά χρόνια δεν γίνονταν έρευνες και επιτόπιες καταγραφές στο νησί της Κρήτης για τους χορούς με αποτέλεσμα να χαθούν πάρα πολλοί χοροί και χορευτικές μελωδίες.
Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν κι άλλοι χοροί γι’ αυτό συνεχίζουμε την έρευνά μας.
Ελπίζω και στους νεότερους χοροδιδασκάλους να δουν με μία πιο σοβαρή και υπεύθυνη ματιά το θέμα της έρευνας και της επιτόπιας καταγραφής.
4.Ο χορός τελικά είναι διδαχή ή τρόπος έκφρασης; Πρέπει να τον μάθει κάποιος ή να τον νοιώσει;
Στην τέχνη δεν υπάρχει «πρέπει». Αν δεν δοθείς ολοκληρωτικά θα κινείσαι πάντα σε μέτρια επίπεδα. Δάσκαλος είναι αυτός ο οποίος μπορεί να σε φωτίσει , να σε εμπνεύσει να σε κάνει να πεις «και εγώ θέλω να το κάνω αυτό!»Είμαστε ευτυχισμένοι όταν χορεύουμε και όταν διδάσκουμε. Παράλληλα βαραίνει τον ψυχισμό μας μία τεράστια αγωνία για το τί θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές. Γιατί η παράδοση έχει νόημα μόνο όταν εμπεριέχει και το παρόν. Αυτό σημαίνει για εμάς παράδοση: κάτι που έρχεται από παλιά, αλλά έχει και σήμερα τη δύναμη να σε συγκινεί.
Ποθούμε αυτή η πανάρχαια πολιτιστική μας ρίζα να μεγαλώνει, να δυναμώνει και να καθοδηγεί στη φωτισμένη στράτα της δημιουργίας και τους μεταγενέστερους.
Προσεγγίζουμε την τέχνη του κρητικού χορού ως ένα ζωντανό στοιχείο, το οποίο από γενιά σε γενιά εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο.
Οι παλαιότεροι χορευταράδες ήταν αληθινοί όταν χορεύανε. Έτσι και εμείς σήμερα πρέπει να το παραδώσουμε στους επόμενους, με αγάπη και ειλικρίνεια.
5.Την Άνοιξη θα βρεθείτε πάλι εδώ. Με ποιά αφορμή;
Μέσα σε ένα κλίμα κατήφειας και απαισιοδοξίας που επικρατεί στην χώρα μας στα τελευταία χρόνια αποφασίσαμε να εκφραστούμε με ελπίδα και αισιοδοξία! Να εκφραστούμε μέσα από την ομορφότερη εποχή του χρόνου ,την άνοιξη η οποία σηματοδοτεί την καινούργια αρχή ,την ελπίδα ,την άνθιση της φύσης αλλά των συναισθημάτων. Θέλουμε μέσα από αυτή την παράσταση να δώσουμε το δικό μας μήνυμα στους συμπολίτες μας ,το μήνυμα της χαράς ,της δημιουργίας και του πολιτισμού. Είμαστε ευτυχισμένοι γιατί θα συνεργαστούμε σε αυτή την παράσταση με καλλιτέχνες που θαυμάζουμε και εκτιμούμε ιδιαίτερα όπως είναι η Μαρία Αναματερού η οποία τραγουδά αγγελικά , ο δεξιοτέχνης λυράρης από τα Ανώγεια Γιώργος Κοντογιάννης και ο σπουδαίος νέος μουσικός Δημήτρης Βαρελόπουλος. Η παράσταση «Την άνοιξη στην Κρήτη» θα πραγματοποιηθεί σε έναν απόλυτο χορευτικό χώρο, το θέατρο ΠΚ στον Νέο Κόσμο στην Αθήνα . Πρόκειται για μία παράσταση αφιερωμένη στην άνοιξη στην οποία οι κρητικοί χοροί η ποίηση , το τραγούδι , οι διηγήσεις, τα χρώματα [ μέσα από προβολές] σμίγουν και εναλλάσσονται δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα ευφορίας και ψυχικής ανάτασης έχοντας τον θεατή σε απόσταση αναπνοής.
6.Οι καιροί είναι δύσκολοι. Ο χορός μπορεί να μας αποφορτίσει; Ο κρητικός χορός λειτουργεί έτσι;
Σε όλες τις εποχές ανέκαθεν η ανθρωπότητα , η Ελλάδα και φυσικά και η Κρήτη πέρασε πολύ δύσκολους περιόδους.
Ο κρητικός χορός ήταν ,είναι και θα είναι ο τρόπος να εξωτερικεύσουμε τα εσώψυχά μας , να ελευθερώσουμε την ψυχή μας και να την αφήσουμε να μιλήσει , να νιώσουμε το κορμί μας να ανατριχιάζει ,να ακούσουμε την καρδιά μας να χτυπάει δυνατά γεμάτη δίψα για ζωή και έρωτα!
Μέσω του κρητικού χορού ο άντρας εκπέμπει την αρσενικότητά του και η γυναίκα την θηλυκότητά της! Μέσω του κρητικού χορού αισθάνεσαι την ρίζα σου, ακούς τους προγόνους σου και συνειδητοποιείς το βάρος της πολιτιστικής κληρονομιάς που κουβαλάς όταν χορεύεις αυτά τα βήματα.
7.Γιατί αλήθεια η κρητική μουσική κι ο κρητικός χορός είναι ξέχωρη κατηγορία , κατά τη γνώμη σας και δεν εντάχθηκαν απλά στα … νησιώτικα;
Βλέποντας μπροστά σου την αυθεντικότητα της κρητικής χορευτικής κίνησης, καταλαβαίνεις ότι ο κρητικός χορός δεν είναι απλό θέμα. Ο κρητικός χορός κουβαλάει χιλιάδες χρόνια ιστορίας και ο θεατής το εισπράττει αυτό μέσω των μινωικών κινήσεων των χεριών, των πυρρίχιων βημάτων, των εκφράσεων του προσώπου του χορευτή. Συνειδητοποιεί ότι ο κρητικός χορός μιλάει στη ψυχή όλων των ανθρώπων, ανεξάρτητα καταγωγής ή και εθνικότητας.
Ένα στοιχείο το οποίο έχει βοηθήσει στο να ξεχωρίσει η μουσική της Κρήτης, είναι ότι οι καλλιτέχνες κάθε νέας γενιάς, συνθέτουν καινούργια μουσικά κομμάτια, με αποτέλεσμα την ουσιαστική ανανέωση και εξέλιξη της. Οι μελωδίες ,οι ρυθμοί αλλά και οι μαντινάδες μιλάνε απευθείας στην ψυχή και στην καρδιά κάθε ανθρώπου ανεξάρτητα από την καταγωγή και την ηλικία του και αυτό έχει ως αποτέλεσμα το κοινό που ακούει κρητική μουσική συνεχώς να αυξάνεται. Επίσης κάποιοι κρητικοί καλλιτέχνες όπως ο Νίκος Ξυλούρης, ο Κώστας Μουντάκης,ο Ψαραντώνης, ο Βασίλης Σκουλάς, ο Μιχάλης Τζουγανάκης, ο Γιάννης Χαρούλης και πολλοί άλλοι έχουν καταφέρει με την μουσική τους διαδρομή να ξεπεράσουν τα όρια της Κρήτης και να έχουν αγαπηθεί από ένα πολύ μεγάλο κοινό που ακούει ποιοτική ελληνική μουσική.
8.Κάποτε οι χοροί του τόπου μας διδάσκονταν ακόμη και στα σχολεία. Τώρα παρατηρούμε ότι ακόμη και στο … ελληνοπρεπέστατο Dancing with the stars δεν υπάρχει ίχνος ελληνικού χορού. Πάψαμε να τον στηρίζουμε γενικότερα ή αυτές είναι οι επιλογές κάποιων media;
Δεν περιμένω από την τηλεόραση να προβάλει και να προωθήσει τον ελληνικό παραδοσιακό χορό.
Χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή από τους χορευτικούς συλλόγους όταν καλούνται να συμμετέχουν σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή ή σίριαλ.
Έχουν κάνει μεγάλη ζημιά στην διάδοση του ελληνικού χορού πολλές τηλεοπτικές εκπομπές και σίριαλ που έχουν προβληθεί κατά καιρούς οι οποίες χρησιμοποιούν την ελληνική χορευτική παράδοση ως καρικατούρα.
Φυσικά υπάρχουν ευτυχώς και κάποιες τηλεοπτικές εξαιρέσεις [εκπομπές]που σέβονται και προβάλουν με καλή αισθητική τον ελληνικό παραδοσιακό χορό.
Με την Ομάδα μας έχουμε συμμετάσχει σε πολλές εκπομπές της ΕΡΤ, είχα αναλάβει την διδασκαλία κρητικών χορών στους πρωταγωνιστές της σειράς «ΤΟ ΝΗΣΙ». Συγκλονιστική εμπειρία. Ο ελληνικός χορός χρειάζεται ανθρώπους με όραμα και πάθος για να μπορέσει να προβληθεί όπως πραγματικά του αξίζει από τα Μ.Μ.Ε. γενικότερα. Υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι αλλά είναι μειοψηφία. Ελπίζω στην νεότερη γενιά να αλλάξει πολλά πράγματα.
9.Ο κόσμος αντίστοιχα και κυρίως οι νέοι πόσο δεκτικοί είναι στους κρητικούς χορούς;
Οι νέοι άνθρωποι αγαπούν τον παραδοσιακό χορό και διψούν για γνώση, έμπνευση και συγκίνηση. Το όραμά μου είναι να δημιουργηθεί ένας φορέας που να βγάζει χοροδιδασκάλους των παραδοσιακών χορών. Γιατί στο μπαλέτο, στο λάτιν, στο φλαμένκο, στο ταγκό, παίρνεις πτυχίο για να γίνεις χοροδιδάσκαλος και δεν γίνεται αυτό στους ελληνικούς χορούς – όταν μάλιστα από τους πρώτους χορευτές στον κόσμο ιστορικά είναι οι Έλληνες; Άλλο χορευτής, άλλο χοροδιδάσκαλος. Άλλο χορεύω επειδή μ' αρέσει κι άλλο θέλω να μεταφέρω τον πολιτισμό μέσω του χορού στη νέα γενιά. Όταν διδάσκω, αισθάνομαι δέος, αισθάνομαι βάρος. Είναι βαριά η έννοια του χοροδιδασκάλου.
10.Καζαντζάκης, Θεοτοκόπουλος, Κορνάρος, άνθρωποι που έδωσαν «φώτα» στον παγκόσμιο πολιτισμό είναι κρητικοί. Κι όλοι τους μαγεύτηκαν από τις νότες και τους ρυθμούς της κρητικής μουσικής. Αν αυτό δεν είναι … τυχαιότητα πώς εξηγείται;
Αναφέρατε τρείς προγόνους μου οι οποίοι με έχουν εμπνεύσει!
Έχουν ανοίξει δρόμους πνευματικούς για να προχωρήσουμε οι επόμενες γενιές.
Φυσικά και δεν είναι τυχαίο που είναι και οι τρεις από την Κρήτη.
Τα παρακάτω λόγια του Νίκου Καζαντζάκη εξηγούν τα πάντα:
"Δεν βλέπω την Κρήτη σαν ένα πράγμα γραφικό και χαμογελαστό. Αυστηρή είν' η μορφή της. Σκαμμένη από τον αγώνα και τον πόνο. Αυτό το νησί, μεταξύ Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής, ήταν προορισμένο από τη γεωγραφική του θέση να γίνει η γέφυρα ανάμεσα σ' αυτές τις τρεις ηπείρους. Να γιατί η Κρήτη υπήρξε η πρώτη γη της Ευρώπης που δέχθηκε το φως του πολιτισμού που ήρθε από την ανατολή. Δυο χιλιάδες χρόνια πριν το ελληνικό θαύμα, ανθούσε στην Κρήτη αυτός ο μυστηριώδης πολιτισμός, ο λεγόμενος αιγαιακός, ακόμα βουβός, γεμάτος από ζωή, μεθυσμένος από χρώματα, με φινέτσα και γούστο που ξαφνιάζουν και προκαλούν τον θαυμασμό. Μάταια αντιστεκόμαστε στο ίχνος του παρελθόντος. Υπάρχει μια έκκριση, νομίζω, μια μαγική έκκριση που ακτινοβολεί από τ' αρχαία χώματα που πάλεψαν και υπέφεραν πολύ. Σαν κάτι να έμεινε μετά την εξαφάνιση των λαών που αγωνίσθηκαν, έκλαψαν κι αγάπησαν σ' ένα κομμάτι γης.
Αυτή η ακτινοβολία των περασμένων καιρών είναι εξαιρετικά έντονη στην Κρήτη. Σας διαπερνά μόλις πατήσετε την Κρητική γη. Ύστερα ένα άλλο συναίσθημα, πιο συγκεκριμένο, σας καταλαμβάνει. Όποιος γνωρίζει την τραγική ιστορία των τελευταίων αιώνων αυτού του νησιού καθηλώνεται όταν αναλογίζεται το λυσσαλέο αγώνα πάνω σ' αυτή τη γη ανάμεσα στον άνθρωπο που μάχεται για την ελευθερία του και στον καταπιεστή που μαίνεται για να τον συνθλίψει. Οι Κρητικοί αυτοί έχουν τόσο εξοικειωθεί με το θάνατο που δεν τον φοβούνται πια. Υπέφεραν τόσο επί αιώνες, διαπίστωσαν τόσες φορές ότι ο ίδιος ο θάνατος δεν μπορεί να τους καταβάλει, που έφτασαν στη διαπίστωση ότι ο θάνατος είναι απαραίτητος για το θρίαμβο του ιδανικού τους, ότι στην κορυφή της απελπισίας αρχίζει η σωτηρία. Ναι, είναι δύσκολο να τη μασήσεις την αλήθεια. Αλλά οι Κρητικοί, σκληραγωγημένοι από τον αγώνα, λαίμαργοι για ζωή, την καταπίνουν σαν ένα ποτήρι δροσερό νερό.
«Πώς σου φάνηκε η ζωή, παππού;» ρώτησα μια μέρα ένα γέρο Κρητικό, εκατοχρονίτη, γεμάτο παλιές πληγές, τυφλό. Ζεσταίνονταν στον ήλιο, κουκουβιστός στο κατώφλι της καλύβας του. Ήταν περήφανος στ' αυτιά, όπως λέμε στην Κρήτη. Δεν άκουε καλά. Τού επανέλαβα την ερώτηση: «Πώς σου φάνηκε η μεγάλη σου ζωή, τα εκατό σου χρόνια, παππού;
Σαν ένα ποτήρι δροσερό νερό» μου απάντησε.
«Και διψάς ακόμα παππού;» Σήκωσε απότομα το χέρι.
«Καταραμένος αυτός που πια δε διψάει» φώναξε.
Αυτοί είναι οι Κρητικοί. Πώς να μη τους κάνω σύμβολο;
Και μία ερώτηση "εκτός δεκάδας": Πέστε μου τρεις λόγους που σας κάνουν αισιόδοξο για την συνέχεια της διάδοσης των κρητικών μας χορών στους επόμενους.
1ος : Η ανατριχίλα του κορμιού μου όταν χορεύω ..
2ος : Το δέος που εκπέμπει η φυσική ομορφιά και η ιστορία της Κρήτης σε όλη την οικουμένη…
3ος : Ο ανιψιός μου ο Γιάννης (ο γιός του μεγάλου μας αδερφού του Κώστα)που είναι 5 ετών θέλει να μάθει διακαώς να χορεύει κρητικούς χορούς…
Μ.Κ.
Το παρόν άρθρο δημοσιεύεται στο ekriti και υπόκειται στους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή του καθ’ οιονδήποτε τρόπο χωρίς την απαραίτητη παραπομπή (link) στην ιστοσελίδα που το δημοσίευσε.
