Άγιο Όρος: Το Περιβόλι της Παναγιάς!!!
«Έστω ο τόπος ούτος κλήρος Σος και περιβόλαιον Σον και Παράδεισος, έτι δε και λιμήν σωτηρίας των θελόντων σωθήναι». Με αυτά τα λόγια ο Χριστός παρέδωσε τη χερσόνησο του Άθω στην Υπεραγία Θεοτόκο, με τα ίδια λόγια κι εμείς ξεκινάμε το ταξίδι για το Περιβόλι της Παναγίας.
Σύμφωνα με την αγιορείτικη παράδοση η Θεοτόκος ταξίδευε με πλοίο από την Παλαιστίνη στην Κύπρο για να επισκευθεί τον αναστημένο εκ νεκρών Άγιο Λάζαρο, με τη συνοδεία του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Μία μεγάλη τρικυμία ήταν η αφορμή το πλοίο τελικά να βρεθεί στον Άθω και συγκεκριμένα στο λιμάνι του Κλήμεντος στη Μονή Ιβήρων.
Λέγεται επίσης από την παράδοση ότι η κορυφή του Άθω και όλα τα δέντρα έκλιναν και προσκύνησαν προς το μέρος του λιμανιού του Κλημέντος όπου ήταν η Παναγία. Εντυπωσιασμένη από την ομορφιά του μέρους ζήτησε από τον Κύριο να της χαρίσει τη Χερσόνησο και να αφιερωθεί ο τόπος στη λατρεία της. Έτσι μετατράπηκε σε χώρο προσευχής, πίστης και ασκητισμού γι' αυτό και ονομάσθηκε Άγιον Όρος.
Η επικράτηση του ονόματος “Άγιον Όρος” έγινε το 1144 όταν σε χρυσόβουλο έγγραφο του Αυτοκράτορα Αλέξιου Ά Κομνηνού προς την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας αναγνωρίστηκε επίσημα: «Εφεξής το όνομα του Άθω καλείσθαι Άγιον Όρος παρά πάντων».
Η Χερσόνησος του Άθω έχει κι εκείνη τη δική της ιστορία η οποία είναι παλαιότερη και συνδέεται με τη μάχη μεταξύ των Γιγάντων και των Ολύμπιων Θεών. Ο Άθως ήταν ένας Γίγαντας από τη Θράκη όπου κατά τη διάρκεια της μάχης πέταξε ένα τεράστιο κομμάτι βράχου στη θάλασσα εναντίον του Ποσειδώνα αλλά αστόχησε και ο βράχος έπεσε στη θάλασσα. Στο σημείο που έπεσε σχηματίστηκε το κομμάτι της ξηράς, το όρος που πήρε και το όνομα του. Η επιβλητική κορυφή του βουνού φτάνει τα 2033 μέτρα και νιώθεις σαν να σκίζει τον ουρανό.
Η απίστευτη ομορφιά του μέρους δεν είναι το μοναδικό που το κάνει να ξεχωρίζει. Δύο λόγοι κάνουν το Άγιο Όρος ξεχωριστό σε ολόκληρο τον κόσμο. Πρώτον ότι είναι αποκλειστικά αφιερωμένο στη λατρεία του Θεού και δεύτερον το περιβόητο "Άβατο" που διατηρείται τα τελευταία 1.000 χρόνια. Απαγορεύεται να περάσει γυναικεία παρουσία το λιμάνι και αυτό κατά καιρούς έχει προκαλέσει σχόλια. Οι μοναχοί υποστηρίζουν ότι η απαγόρευση των γυναικών δεν αντικατοπτρίζει την υποτίμηση του φύλου αλλά τη λατρεία προς την Παναγία.
Η Θεοτόκος φροντίζει σαν μητέρα τους μοναχούς και τα θαύματα της είναι φαινόμενο που συμβαίνει συχνά στους ανθρώπους που ζουν, πιστεύουν και λατρεύουν το όνομά Της. Σε κάθε ευλογημένη αθωνική γωνιά μπορεί να ζήσει κανείς το αγκάλιασμα της Θεοτόκου.
Στο κοινόβιο Μοναστήρι του Αγίου Παύλου, πριν από αρκετά χρόνια ζούσε ένα πολύ απλό κι αγαθό Γεροντάκι, γνωστός με το όνομα Γερο - Θωμάς, πάντα πρόθυμος και ακάματος εργάτης της υπακοής. Σαν υπηρεσία του (διακόνημα) είχε να είναι βοηθός στον ζυμωτή και φούρναρη του Μοναστηριού.
Μια μέρα έτυχε ανάγκη να απουσιάσει για δυο ημέρες ο ζυμωτής και φούρναρης της Μονής Γερο - Γρηγόρης, ο οποίος από χρόνια είχε την υπηρεσία αυτή και γνώριζε πολύ καλά και εξυπηρετούσε τα διακονήματα αυτά, με πολύ προσήλωση και ευλάβεια.
Σαν αντικαταστάτη του στις υπηρεσίες αυτές, άφησε τον Γερο - Θωμά, ο οποίος επειδή δεν είχε ποτέ του ζυμώσει ξαφνιάστηκε και βρέθηκε σε μεγάλη απορία, διότι έπρεπε να ζυμώσει και να φουρνίσει τότε και να δώσει ψωμί για δυο ημέρες στους πατέρες του Κοινοβίου που τότε είχε περισσότερους από εξήντα Μοναχούς και σε δέκα ως είκοσι διερχόμενους κάθε ημέρα προσκυνητές.
Στη μεγάλη αυτή ανάγκη και απορία που βρέθηκε ο Γερο - Θωμάς, άρχισε να κάνει θερμή προσευχή και με δάκρυ να παρακαλεί την Παναγία και τον Άγιο Παύλο, να τον φωτίσουν τι να κάνει, στην προκειμένη περίπτωση, γιατί τα είχε κυριολεκτικά χαμένα και δεν ήξερε από που να αρχίσει.
Ξαφνικά παίρνει την μαγιά του προζυμιού και εκεί που πήγε να βάλει νερό κι αλεύρι βλέπει δίπλα του μια μεγαλόπρεπη μαυροφορούσα γυναίκα, η οποία πήρε το προζύμι το ανακάτεψε, έβαλε το αλεύρι στην σκάφη και σε δυο ώρες έγινε το ζυμάρι, έπλασε τα ψωμιά τα φούρνισε και μέσα στις δυο αυτές ώρες ξεφούρνισε και έδωσε ο Γερο - Θωμάς ψωμί στους Μοναχούς, οι οποίοι ακόμη μέχρι σήμερα δεν μπορούν να ξεχάσουν την γλυκύτητα και νοστιμιά του ψωμιού αυτού.
Ο δε Γερο - Θωμάς σαν υπνωτισμένος δεν κατάλαβε τίποτε, πώς και με ποιο τρόπο γίνανε όλα αυτά! Το μόνο που κατάλαβε ήταν ότι η μαυροφορεμένη εκείνη γυναίκα, δεν ήταν άλλη παρά η Θεοτόκος.
Οι δε αδελφοί της Μονής αυτής του έλεγαν: Γερο - Θωμά, κάτι φάρμακο θα έβαλες μέσα στο ψωμί που είναι τόσο γλυκό και νόστιμο και έγινε τόσο γρήγορα και τόσο ωραίο.
Άλλη μία χειροπιαστή βοήθεια αγίου Αγγέλου έζησε ο μοναχός π. Γεράσιμος Μενάγιας, στο πρώτο μισό του αιώνα μας, ενώ ασκήτευε στο Άγιο Όρος.
Τον έστειλε κάποτε ο γέροντας του στη μονή της Λαύρας για μια επείγουσα υπόθεση. Ο π. Γεράσιμος πήρε την ευχή του και ξεκίνησε. Η απόσταση Κατουνάκια - Λαύρα είναι 3-4 ώρες, αλλά ήταν χειμώνας καιρός και είχε ρίξει χιόνι.
Όταν πέρασε την Κερασιά, ξέσπασε τρομερή χιονοθύελλα. Τον τύλιξαν πυκνές νιφάδες και δεν διέκρινε σχεδόν που βρισκόταν. Έχασε και το μονοπάτι, γιατί είχε σκεπαστεί από το χιόνι, και αναγκάστηκε να σταματήσει.
Βλέποντας τον κίνδυνο που διέτρεχε, άρχισε να προσεύχεται θερμά στον Κύριο και τη Θεοτόκο. Δεν πέρασαν λίγα λεπτά, και ήρθε απ’ τον ουρανό η απάντηση: Φανερώνεται μπροστά του ένα χαριτωμένο δεκάχρονο παιδάκι.
- Ευλόγησον, γέροντα! Του λέει.
- Ο Κύριος.
- Που πηγαίνεις, γέροντα, μ’ αυτό τον καιρό; Θα σε σκεπάσουν τα χιόνια. Θα χαθείς στο δάσος με τέτοια χιονοθύελλα.
- Τι να κάνω, παιδάκι μου; Μ’ έστειλε ο γέροντας μου στη Λαύρα. Είναι ανάγκη να πάω.
- Έλα τότε να σε βοηθήσω να προσανατολιστείς.
Κι αφού τον οδήγησε ως ένα σημείο, του είπε:
- Θα πάρεις τον κάτω δρόμο και θα βγεις στο μονοπάτι που οδηγεί στη Λαύρα.
Ο π. Γεράσιμος ευχαρίστησε. Μόλις έκανε μερικά βήματα, συνήλθε. «Πως βρέθηκε μικρό παιδί εδώ και μέσα στα χιόνια;», αναρωτήθηκε. Γύρισε πίσω, αλλά δεν βλέπει κανένα. Το παιδάκι είχε εξαφανιστεί. Ίχνη βημάτων δεν υπήρχαν στα χιόνια. Ήταν άγγελος Κυρίου.
Τα θαύματα είναι αναρίθμητα και δεν περιορίζονται μόνο στη Χερσόνησο του Άθω. Η Παναγία σαν μητέρα αγκαλιάζει όλα τα παιδιά της σε κάθε γωνιά του κόσμου.
Πληροφορίες αντλήθηκαν από: Αγιορείτικο Βήμα, wikipedia, pigi zois, monastiriaka.gr
