Τα θαύματα της Παναγίας

Πολλοί είναι οι πιστοί που ανά τους αιώνες έχουν βιώσει θαύματα. Η λατρεία στην Παναγία, η προσευχή και η πίστη είναι αρκετά για τους ανθρώπους που κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου, πηγαίνουν σε κάθε γωνία της Κρήτης και της Ελλάδας γενικότερα όπου υπάρχει ένα εκκλησάκι, μία Μονή ή ένα Μοναστήρι αφιερωμένο στη Χάρη Της, για να πραγματοποιήσουν το τάμα τους. 

Παραθέτουμε ιστορίες με θαύματα που έχουν συμβεί ανά τους αιώνες και αναφέρονται στο agioritikovima.gr και στο xristianos.gr:

«Στα μέρη της Λομβαρδίας ζούσε ένα αντρόγυνο πολύ ενάρετο.
Έτρεφαν για την Παναγία τόση πολύ ευλάβεια, που αγιογράφησαν με πολύ πόθο σε έναν από τους τοίχους του σπιτιού τους την εικόνα της, ξοδεύοντας πολλά χρήματα για να γίνει ωραία και ευπαρουσίαστη.
Κάθε μέρα και ώρα, όσες φορές κι αν περνούσαν μπροστά από την αγία εικόνα της, προσκυνούσαν την Παναγία και της έλεγαν τον αγγελικό ασπασμό.
Χάρη σε αυτήν την καλή τους συνήθεια η χάρις της τους έστελνε όλα τα καλά και κάθε ευφροσύνη. Περνούσαν μεταξύ τους αλλά και με τους γείτονές τους τόσο ενάρετα και ασκανδάλιστα ώστε τους επονόμασαν και τους έλεγαν όλοι «ειρηνικούς»!

Είχαν και ένα μικρό παιδί τριών χρόνων, το οποίο βλέποντας τον πατέρα του και την μητέρα του να σταματούν πολλές φορές μπροστά στην αγία εικόνα και να προσεύχονται με ευλάβεια, απέκτησε κι αυτό την ίδια συνήθεια και κάθε φορά που περνούσε, την προσκυνούσε, μιμούμενο τους γονείς του.
Όταν μάλιστα άρχισε να μιλάει, έμαθε κι αυτό να λέει τον αγγελικό ασπασμό και τον έλεγε σαν προσευχή κάθε φορά που περνούσε μπροστά από την αγία εικόνα της, όχι από ευλάβεια αλλά από συνήθεια. Βλέποντας την αγιογραφία με την Παναγία στον θρόνο της, νόμιζε ως μικρό παιδάκι που ήταν, πως αυτή ήταν η Κυρία του σπιτιού, γι’ αυτό και την σεβόταν και την προσκυνούσε, όπως έβλεπε και τους γονείς του να κάνουν!
 

 

Παναγία Βασίλισσα
Μια μέρα, καθώς έπαιζε με τα άλλα παιδιά στην άκρη του ποταμού, από συνεργία του μισόκαλου, έπεσε μέσα στο νερό. Τα άλλα παιδιά ανήγγειλαν στην μητέρα του ότι πνίγηκε το παιδί της. Κι εκείνη έτρεξε αμέσως κλαίγοντας και μαζί της και όλοι οι γείτονες. Καταφθάνοντας στο ποτάμι γδύθηκαν δύο άνθρωποι και επειδή ήταν πολύ βαθύ το ποτάμι βουτούσαν πολύ ώρα και έψαχναν με πολύ επιμέλεια, αλλά δεν βρήκαν τίποτα.

Η μητέρα του πάλι ενώ έψαχνε σε ένα άλλο μέρος, γυρίζει και βλέπει ξαφνικά το παιδί της να κάθεται πάνω στα νερά, σαν να κάθεται σε μεγαλοπρεπή θρόνο, στη μέση του ποταμού…
- Παιδί μου πως είσαι εκεί; Το ρώτησε αμέσως.
- Καλά είμαι μητέρα μου, η Κυρία με κρατάει καλά και δεν φοβάμαι, είπε εκείνο.
Η γυναίκα από την χαρά της που το βρήκε δεν κατάλαβε ποια εννοούσε.
Αφού λοιπόν πήραν το παιδί και το έδωσαν στη μητέρα του, επέστρεψαν με χαρά στο σπίτι της. Επέστρεψε και ο άντρας της και αφού του είπαν τι συνέβη, εκείνος στράφηκε στο παιδί και το ρώτησε να του εξηγήσει πως γλύτωσε.

Εκείνο τότε του είπε:
- Όταν έπεσα στο ποτάμι, ήρθε αυτή η Κυρία του σπιτιού μας (δείχνοντας με το δάκτυλό του την εικόνα της Θεοτόκου), με άρπαξε μέσα από το νερό και με κρατούσε πάνω της μέχρι που ήρθαν να με πάρουν εκείνοι οι άνθρωποι!
Ακούγοντας αυτά τα λόγια οι παρευρισκόμενοι θαύμασαν! Βλέποντας μάλιστα το παιδί να δείχνει με το δάχτυλό του την εικόνα, έπεσαν όλοι και προσκύνησαν την χάρη της προστασίας της και έκαναν ολονύκτια αγρυπνία.
Στον καθένα που ρωτούσε τι συνέβη, το παιδί απαντούσε λέγοντας καθαρά όλες τις λέξεις της υπόθεσης ενώ τα υπόλοιπα λόγια τα έλεγε τραυλά, όπως συνήθως τα λένε όλα τα μικρά παιδιά. Μάλιστα, όταν διηγιόταν το θαυμαστό αυτό γεγονός, τα λόγια του ήταν τόσο έναρθρα και καθαρά, που όλοι πλέον το θαύμαζαν και δόξαζαν τον Θεό!»

Άλλο ένα θαύμα της Παναγίας που αναφέρει το agioritikovima.gr:
«Ήλθε κρατώντας μια λαμπάδα σαν τον κορμό μικρού δένδρου! Ήταν πλημμυρισμένος χαρά κι ευγνωμοσύνη. Μαζί του είχε έλθει και η ευσεβής γυναίκα του.

Πριν μερικές εβδομάδες, πιστοί από το Αγρίνιο με τον π. Θεόκλητο είχαν έρθει στην Βαρνάκοβα, για να προσκυνήσουν και να κάνουν και Θεία Λειτουργία. Μαζί τους είχε έλθει και η σύζυγος του κυρίου Σωτήρη, κατά προτροπή του ιδίου.
- Ήμουν άρρωστος από πολύ καιρό και οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν τί έχω. Έφθασα στο σημείο να μην έχω κουράγιο να οδηγήσω το αυτοκίνητο, να πάω να ψωνίσω για τα παιδιά μου, διηγήθηκε πολύ συγκινημένος την ημέρα που ήλθε και πρόσθεσε:
Εγώ έστειλα την γυναίκα μου στην Παναγιά, για να προσευχηθεί και να βοηθηθώ, γιατί κόντευα ν’ απελπιστώ. Καθώς λοιπόν ήμουν ξαπλωμένος με πόνους και στα κακά μου χάλια, κατά τις εννέα το πρωί, ένοιωσα ξαφνικά μια αλαφράδα και μαζί χαρά! Αμέσως κατάλαβα! Η Παναγία έστειλε τη Χάρη Της. Έκανα τον Σταυρό μου και δοκίμασα να σηκωθώ. Το κατάφερα χωρίς πόνους.
Ένοιωθα δύναμη και ευεξία. Ντύθηκα, πλύθηκα, χτενίστηκα και περίμενα τη γυναίκα μου γεμάτος συγκίνησή και χαρά. Ήρθε κατά το μεσημέρι. Όταν με είδε σηκωμένο και υγιή, άρχισε να κλαίει από ευγνωμοσύνη προς τον Θεό.
Την άλλη μέρα πήγα στην αγορά του Αγρινίου και αγόρασα την πιο μεγάλη λαμπάδα. Με κοιτούσαν καλά καλά. Εμένα όμως δεν με ένοιαζε τίποτε. Ήθελα να ανέβω, αν ήταν δυνατό, κάπου ψηλά και να φωνάξω τις ευχαριστίες μου στον Θεό και στην Παναγιά. Να τ’ ακούσουν όλοι οι άνθρωποι για να πιστέψουν!»
 

 

Παναγία Ιεροσολυμίτισσα
​«Αυτό το θαύμα μου το διηγήθηκε η κατηχήτρια μου ... (θα σας το πω έτσι ακριβώς όπως μου το είχε πει)
«Αυτό το θαύμα παιδιά μου έγινε την εποχή του 2ο παγκοσμίου πολεμου.Οι Γερμανοί ετοιμαζόντουσαν να βομβαρδίσουν ενα μικρο χωριουδάκι στη πανέμορφη Κρητη μας.
Έτσι, όταν βράδιασε ξεκίνησαν με το αεροπλάνο τους για να πάνε πάνω απο το χωρίο. Πετούσαν για αρκετές ώρες βλέποντας το χαρτί πάρα πολύ προσεχτικά. Τελικά μετά απο 4-5 ώρες έφτασαν πάνω απο το χωρίο. Κοίταξαν κάτω και το μόνο που είδαν ήταν μια μεγάλη λίμνη και ενα εκκλησάκι. Κοίταξαν το χαρτί ξανά και ξανά για να σιγουρευτούν οτι δεν είχαν κάνει λάθος και έφυγαν. Μέτα απο πολύ καιρό,να φανταστείτε ο πόλεμος είχε τελειώσει, ένας απο τους αεροπόρους εκείνης της νύχτας έκανε επίσκεψη στο χωριό.Εκεί είδε έναν ηλικιωμένο κύριο και πήγε και τον ρώτησε που είναι η λίμνη του χωριού.
-Ποια λίμνη; του απάντησε ο κύριος. Σε αυτο το χωριό δεν έχουμε καμία λίμνη.
-Είσαι σίγουρος; τον ρώτησε ο αεροπόρος.

 

-Ναι.
-Σε αυτό το χωριό έχετε εκκλησίες, αποκριθηκε.
-Μια μονο.Ενα μικρο εκκλησάκι μονό παλικάρι μου.Το εκκλησάκι της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας. Είναι μικρή όμως θαυματουργή.
Ο αεροπόρος φεύγοντας απο το χωριό βρέθηκε μπροστά απο το εκκλησάκι το κοίταξε καλά καλά και κατάλαβε οτι ήταν η ίδια εκκλησία που είχε δει εκείνο το βράδυ».
Η Παναγία μας είχε μετατρέψει το χωριό σε λίμνη για να σωθούν οι κάτοικοι του απο τη βόμβα».