Μόνο δύο εβδομάδες έχουν περάσει από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου οι οποίες ανέδειξαν την πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην ιστορία της χώρας κι ήδη έχουν ειπωθεί και γραφτεί πάρα πολλά.
Ένα σημαντικό ζήτημα που αναδύθηκε από τις εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων και το οποίο, ωστόσο, ελάχιστα έχει σχολιαστεί μέχρι στιγμής, είναι η διαδικασία πολιτικοποίησης που φέρεται να συντελείται σε ένα αρκετά μεγάλο μέρος της κοινωνίας και ειδικότερα της νεολαίας.
Η μεταβολή αυτή φαίνεται να ζυμώθηκε μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τα τελευταία χρόνια τους λαούς της Ευρώπης. Όλο και περισσότερος κόσμος μπήκε στη διαδικασία να ασχοληθεί με τα “κοινά” αναζητώντας τις αιτίες που τον οδήγησαν στην εξαθλίωση.
Η τάση αυτή γιγαντώθηκε -κατά πως φαίνεται- ακόμη περισσότερο μετά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα. Η άνοδος στην εξουσία ενός κοινοβουλευτικού μεν, έχοντος αριστερό πρόσημο δε, κόμματος, προκάλεσε τεράστιες μεταβολές στο περιεχόμενο των συζητήσεων ανάμεσα στον κόσμο.
Η αλλαγή αυτή αποτυπώνεται παντού: Από τους χώρους εργασίας και διασκέδασης μέχρι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Προφανώς και δεν άρχισαν ξαφνικά οι πάντες να ασχολούνται μανιωδώς με το πολιτικό γίγνεσθαι.
Ωστόσο, θεωρώ ότι στην παρούσα ιστορική συγκυρία έχει δημιουργηθεί μια τεράστια ευκαιρία πολιτικοποίησης -και κατ' επέκταση ριζοσπαστικοποίησης της σκέψης- για τους νέους -και όχι μόνο- ανθρώπους της χώρας μας.
Να το πούμε αλλιώς;
Θεωρώ ότι όλα όσα συμβαίνουν αυτήν την περίοδο μπορούν ν' αποτελέσουν -κι έχουν αποτελέσει ήδη σε μεγάλο βαθμό- το έναυσμα προκειμένου η νεολαία να ξεφύγει από τις λογικές ανάθεσης της διαχείρισης του μέλλοντός της σε ένα από τα δύο ημιθανή πλέον κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες (οι οποίες γίνονται πολύ περισσότερες αν αναλογιστούμε ότι τόσο η ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ αποτελούν ουσιαστικά απογόνους παλαιότερων πολιτικών σχηματισμών).
Ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό για τη νέα γενιά να κατανοήσει πως όλα όσα είχε και ξαφνικά έχασε τα τελευταία χρόνια (αλλά και όλα τα άλλα που θα έπρεπε να έχει και δεν είχε ποτέ) δεν γίνεται να κερδηθούν απλά με το cool στιλάκι του Υπουργού Οικονομικών στις συναντήσεις του με Ντάιζενμπλουμ και Σόιμπλε, ή τις μεγαλοπρεπείς "τάπες" της Προέδρου της Βουλής στον Άδωνι Γεωργιάδη.
Τα παραπάνω μπορεί να μας προκαλούν συναισθήματα ικανοποίησης, ωστόσο φαντάζουν τελείως επουσιώδη στην προσπάθεια που φαίνεται να γίνεται για το σπάσιμο των μνημονιακών -έστω- δεσμών που καθηλώνουν τεράστιο κομμάτι του λαού μας στην εξαθλίωση.
Και αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι καμία νίκη δεν θα έρθει, αν δεν πάρουμε κι εμείς οι ίδιοι την κατάσταση στα χέρια μας:
Όχι μόνο με likes και share στο facebook. Κατεβαίνοντας στην κεντρική πλατεία της πόλης μας σήμερα, την ώρα που θα διεξάγεται το Eurogroup.
Πιέζοντας την κυβέρνηση να υιοθετήσει ακόμα πιο μαξιμαλιστικά αιτήματα σε διεθνές επίπεδο, αλλά και να προχωρήσει σε ακόμη πιο φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της χώρας.
Είναι ευκαιρία η νέα γενιά, όλοι εμείς οι 20αρηδες, οι 30αρηδες, οι 40αρηδες να βγούμε μπροστά και να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Για εμάς, για τα παιδιά μας, για όλο τον κόσμο.
Κι ακόμα κι αν δεν τα καταφέρουμε, θα χουμε κερδίσει την χαμένη μας αξιοπρέπεια.
Γιατί όπως είχε πει κάποτε κάποιος... Χαμένοι αγώνες είναι μόνο αυτοί που δεν έγιναν ποτέ.
Nικόλας Αγγελίνος
