Ξέρω πως συνήθισες τις σφαλιάρες. Ξέρω πως συνήθισες την ταπείνωση. Ξέρω πως συνήθισες τον εξευτελισμό. Ξέρω πως δεν έχεις συνείδηση. Ξέρω πως δεν έχεις αξιοπρέπεια. Θέλω να σε ενημερώσω, όμως, πως δεν είσαι παράδειγμα προς μίμηση. Είσαι παράδειγμα προς αποφυγή.
Το ακόμα χειρότερο είναι πως δεν είσαι μόνο παράδειγμα προς αποφυγή. Είσαι η πλειοψηφία.
Είδες τη χώρα σου να διαλύεται αλλά δεν τόλμησες να αντιδράσεις.
Είδες τους συνανθρώπους σου να απελπίζονται αλλά το μόνο που σκέφτηκες ήταν «εγώ είμαι καλά ακόμα».
Είδες μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων να μεταναστεύει στο εξωτερικό και σκέφτηκες «τα δικά μου παιδιά δεν έχουν ανάγκη».
Είδες το φασισμό να φουντώνει και σκέφτηκες πως δεν σε αφορά, πως δεν οφείλεται και στη δική σου αδιαφορία.
Είδες τους απελπισμένους πρόσφυγες και ενόχλησαν την «αισθητική» σου γιατί σου θύμισαν πως και οι πρόγονοί σου ήταν πρόσφυγες.
Είδες την ατιμωρησία των πολιτικών και των νταβατζήδων, και σκέφτηκες πως «δεν πρέπει να πηγαίνω κόντρα στους δυνατούς αλλά να είμαι πάντα με τους δυνατούς, για να αρπάζω κι εγώ».
Και τώρα ζητάς να πεθάνει ένας 21χρονος που στα 15 του χρόνια -ακριβώς έξι χρόνια πριν σαν σήμερα- είδε να ξεψυχάει στα χέρια του ο φίλος του που δολοφονήθηκε από έναν αστυνομικό.
Ποιες ήταν οι επιλογές που είχε ο Νίκος Ρωμανός στη ζωή του, όταν στα 15 του χρόνια το Κράτος δολοφόνησε τον φίλο του;
Τι θα έκανες εσύ αν σου είχε συμβεί αυτό που συνέβη στον Νίκο Ρωμανό;
Αλλά ξέχασα, εσύ είσαι σάπιος.
Εσύ είσαι ήδη νεκρός.
Και θέλεις να πεθάνει και ο Νίκος Ρωμανός.
Για να μη σου θυμίζει με την δική του στάση πως υπάρχει και ο δρόμος της αξιοπρέπειας. Ο δρόμος που εσύ έχασες για πάντα.
Ο Νίκος Ρωμανός, έστω και εν αγνοία του, είναι σε ελληνικό δρόμο· δηλαδή, σε ανθρώπινο δρόμο. Στον δρόμο που οι Έλληνες έχασαν πολλά χρόνια πριν.
Ο Νίκος Ρωμανός λέει με την στάση του «Ελευθερία ή θάνατος».
Δεν είναι ο Νίκος Ρωμανός που πεθαίνει. Είναι η Ελλάδα που πεθαίνει.
Όσοι μισούν τον Νίκο Ρωμανό, μισούν την Ελλάδα.
Όσοι ζητούν να πεθάνει ο Νίκος Ρωμανός, ζητούν να πεθάνει η Ελλάδα.
Ο Νίκος Ρωμανός είναι η Ελλάδα.
Να ζήσει ο Νίκος Ρωμανός, για να ζήσει η Ελλάδα.
(Στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, με την ευχή να κάνει πολλά χρόνια να συναντήσει ξανά τον Νίκο Ρωμανό. Όταν το Κράτος δολοφονεί τον φίλο σου μπροστά στα μάτια σου, κάθε υγιής άνθρωπος θέλει αυτός ο άνθρωπος να ζήσει για δυο ανθρώπους· να ζήσει και για τον δολοφονημένο φίλο του. Κάθε υγιής άνθρωπος ξέρει πως ο Νίκος Ρωμανός είναι γιος του, εγγονός του ή αδελφός του. Αν το ελληνικό κράτος καταφέρει έξι χρόνια μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου να δολοφονήσει και τον Νίκο Ρωμανό, να μην κάνει το ίδιο λάθος: οι πρώτοι που θα πρέπει να συλλάβει είναι τα παιδιά που θα έχουν στον ώμο τους το φέρετρό του. Και να τα εκτελέσει επί τόπου.)
Πιτσιρίκος
