Στο διάγγελμά του προς τον Ελληνικό Λαό, ο Πρωθυπουργός είπε πολλά. Μίλησε για συναίνεση, μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα, μίλησε για πολιτική αβεβαιότητα, μίλησε για την ανάγκη εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, μίλησε για την ανάγκη να προχωρήσει η Ελλάδα στην επόμενη μέρα. Για ένα πράγμα δεν είπε τίποτα ο Πρωθυπουργός. Ποιο είναι αυτό; Το αυτονόητο. Δηλαδή ότι παραιτείται από Πρωθυπουργός και με την πράξη του αυτή ανοίγει δρόμο στις πολιτικές εξελίξεις. Όμως δεν το έκανε. Και δεν το έκανε, γιατί επιβεβαίωσε και πάλι, όλους όσους υποστηρίζουν ότι τον ενδιαφέρει πρωτίστως η εξουσία και η καρέκλα του. Αν πραγματικά ενδιαφερόταν για τη χώρα και τους Έλληνες, ο κ. Σαμαράς έπρεπε να δώσει πρώτος το καλό παράδειγμα και να πει «παραιτούμαι από Πρωθυπουργός κι ελάτε να συγκροτήσουμε νέα οικουμενική κυβέρνηση. Δεν ενδιαφέρομαι για αξιώματα ούτε για καρέκλες. Ενδιαφέρομαι μόνο για την τύχη της Πατρίδας». Σ’ αυτή την περίπτωση θα τον χειροκροτούσαμε όλοι. Και στις επόμενες εκλογές θα είχε τύχη και αυτός και το κόμμα του. Τώρα, όμως, έχασε κάθε ευκαιρία. Η φιλοδοξία του να κυβερνά, θα τον οδηγήσει στο τέλος της πολιτικής του καριέρας αλλά και θα βλάψει σημαντικά το κόμμα στο οποίο ηγείται. Με αποτέλεσμα μετά τις εκλογές να τεθεί υπό αμφισβήτηση με πιθανότερο την αντικατάστασή του. Ο καθένας αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του.
Βασίλης Σκουταράς
