Σώστε την Ελλάδα από το trafficking
Του Χαρ. Γ. Φασουλά *
Ως trafficking ορίζεται εκείνη η μεθοδολογία που εξαπατά το νεαρής ηλικίας, ασθενές συνήθως φύλλο, κυρίως χωρών που βιώνουν την εξαθλίωση, πολέμους ή άλλες καταστροφές, υποσχόμενη καλύτερη ζωή και εξάλειψη των προβλημάτων και στο τέλος, με την ωμή βία το εξαναγκάζει σε μια μόνιμη δουλεία και πορνεία.
Όλος ο κόσμος, από όλες τις παρατάξεις, τους χώρους και τις ηλικίες καταδικάζει απερίφραστα αυτό το γεγονός, αν και υπάρχουν κάποιοι που ίσως λόγω της κρυφής τους ιδεολογίας μπορεί άλλα να λένε για τα μάτια του κόσμου και από πίσω να κάνουν χρυσές δουλειές με μετανάστες και μετανάστριες. Σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο αναρίθμητες καμπάνιες, δράσεις και πόροι δαπανούνται για την εξάλειψη αυτού του φαινομένου, που δυστυχώς όσο υπάρχει δυστυχία στον κόσμο θα συνεχίζει να υφίσταται.
Ερχόμενοι τώρα στη σημερινή Ελλάδα του μνημονίου με πάνω από 30% πραγματική ανεργία, με περίπου 60% την αντίστοιχη των νέων, με δραματική αύξηση της υπογεννητικότητας, ένα νέο μεταναστευτικό κύμα και ένα τεράστιο αριθμό πολιτών κάτω από το όριο της φτώχιας, είναι αναπόφευκτό να μην κάνουμε συγκρίσεις με το παραπάνω φαινόμενο. Οι έλληνες από τη μια στιγμή στην άλλη έχασαν τον παράδεισο με τα μαλάματα και τα ευρώ που τους υποσχέθηκαν μέσα στην ΟΝΕ και ξαναγύρισαν στη φτώχια του μεσοπολέμου, δεχόμενοι, θέλοντας και μη, την εφαρμογή των μνημονίων. Αυτών των μνημονίων που από την εφαρμογή τους και μόνο είναι αποτυχημένα αφού αντί να μειώσουν το δημόσιο χρέος το έχουν αντίστοιχα αυξήσει και δυστυχώς φαίνεται ότι να το μεταφέρουν στις επόμενες γενεές. Των μνημονίων που επίσης κατέστρεψαν τις ελπίδες για τις πραγματικές αλλαγές που ήθελε ο τόπος, αφού προσπάθησαν ό,τι δεν έγινε στη χώρα για δεκαετίες να το εφαρμόσουν σε δυο χρόνια.
Πως όμως συμπεριφέρεται το κράτος στους έλληνες, τους πολίτες του? Αφού το ίδιο με βασική του ευθύνη, που ακόμα και σήμερα δεν έχει αναλάβει στέλνοντας στα σπίτια τους για να μην πω άλλου, όλους όσους διοίκησαν αυτόν τον τόπο, τους έφερε στην εξαθλίωση, συνεχίζει απτόητο να τους παραπλανά. Από τον πρωθυπουργό των Ζαπείωνν που τώρα τάζει πρωτογενή πλεονάσματα και δίνει ΕΝΤΟΛΕΣ ακόμα και στο πρωθυπουργικό αεροσκάφος να στρίψει για την Κεφαλονιά, από τους υπουργούς που παραδέχονται ότι ήξεραν πως το μνημόνιο είναι καταστροφικό αλλά τι να κάνουν το εφαρμόζουν αφού καλός είναι και ο υπουργικός θώκος (Άδωνης) ή τους άλλους που διατείνονται ότι φταίνε οι μετανάστες που πνίγονται αφού δεν θέλουν να τους σώσουμε, μέχρι τα φερέφωνά τους του Τύπου που ανερυθρίαστα δηλώνουν ότι ήξεραν πως το μνημόνιο δεν «έβγαινε» αλλά τους είπαν να μην το λένε, μέχρι και τα κομματικά λαμόγια και μηχανισμούς που ακόμα κατατρώνε το δημόσιο χρήμα.
Αυτό το ίδιο το κομματικό σύστημα επέβαλε τα μνημόνια, χωρίς στην ουσία ούτε Συνταγματική κατοχύρωση, εξαθλιώνοντας τον ίδιο του το λαό. Μαζεύει χρήματα από το υστέρημα, το αποκούμπι ή την εργασία του πολίτη και το ρίχνει σε ένα καλάθι δίχως πάτο που το μόνο που αποφέρει είναι κέρδη στους δανειστές, κατ΄ άλλους, εταίρους μας στην ενιαία Ευρώπη. Σαν να μην έφτανε όμως αυτό έρχεται μέσα από τους μηχανισμός της εφορίας να εφεύρει χίλιους δυο τρόπους για να απομυζήσει χρήματα από τους πολίτες, μέσα από τα λογής χαράτσια, τους φόρους ακινήτων και την φορολόγηση αξιών ακόμα και εάν δεν παράγουν κέρδος. Επιπρόσθετα, σαν άλλος νταβατζής απαιτεί τα «χρωστούμενα» ακόμα και εάν δεν υπάρχουν, μέσα από υποχρεωτικές δεσμεύσεις μισθών και συντάξεων, πλειστηριασμούς ακινήτων και εξοντωτικά πρόστιμα ακόμα και για ανθρώπινα λάθη. Το τελευταίο, με τους «έλληνες», τονίζω τους έλληνες γιατί στο εξωτερικό τα πράγματα είναι διαφορετικά, αγρότες που μέσα σε μια μέρα, με την απειλή εξοντωτικών πλέον προστίμων για κάθε παράβαση του κώδικα βιβλίων και εσόδων, πρέπει να μετατρέψει σε σύγχρονους επιχειρηματίες είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα. Βέβαια, σε όσους διαμαρτύρονται η απάντηση σε όλα τα επίπεδα είναι η ωμή κρατική βία, η στοχοποίηση μέσα από παρακρατικές πρακτικές και ο εξαναγκασμός.
Το κορυφαίο όμως αποτέλεσμα αυτής της αφαίμαξης είναι το ξεπούλημα όλου του εθνικού πλούτου, είναι δεν είναι μνημονιακή υποχρέωση. Του πλούτου των επόμενων γενεών, των επόμενων ελλήνων. Έχοντας εξαθλιώσει τον κόσμο και αναγκάζοντάς τον να ψάχνει να βρει τρόπους επιβίωσης ώστε να μην έχει καμιά άλλη αντίδραση, ξεπουλά υπηρεσίες, φορείς και πόρους, με κορυφαία τη ΔΕΗ και τα νερά. Τα δίκτυα της ΔΕΗ, τα φράγματα και τα λιγνιτικά πεδία τα οποία σήμερα δεν μας αφήνουν να αξιοποιήσουμε γιατί ρυπαίνουν το περιβάλλον, πρέπει λέει να ιδιωτικοποιηθούν. Κάθισε όμως κανείς να υπολογίσει τη αξία του χαλκού όλου αυτού του δικτύου, που για να εγκατασταθεί χρειάστηκαν γενιές και γενιές ελλήνων που πλήρωσαν με τους φόρους τους και εναερητών για να τα τοποθετήσουν στα κατσάβραχα της ελληνικής υπαίθρου, για να δει ποιο θα είναι το όφελος ή όπως είναι βέβαιο, η ζημία από την πώλησή τους?
Το κράτος λοιπόν στην Ελλάδα του μνημονίου συμπεριφέρεται στους πολίτες ως κοινός νταβατζής που μάλιστα δεν διστάζει να προτρέπει τους νέους του να πάνε σε άλλες χώρες για να τους εκμεταλλευτούν και εκεί, όπως γίνεται στη Γερμανία όπου οι ελπίδες των πτυχιούχων διαλύονται στα ελληνικής, δυστυχώς ιδιοκτησίας εστιατόρια. Το περίεργο, σε αντίθεση με το trafficking είναι ότι όσοι εναντιώνονται σε αυτή την κατάσταση χαρακτηρίζονται, από πολλούς δυστυχώς, ως ακραίοι, γραφικοί, ψεκασμένοι ή τραμπούκοι. Οι απόψεις τους αντί να συζητούνται ή να τυγχάνουν έστω μιας επεξεργασίας, χρωματίζονται άμεσα με ελιτίστικο και απαξιωτικό τρόπο ως Συριζαϊκές, Ανταρσιακές, ή συνομωσιολογικές και πετάγονται στη χλεύη. Προεξάρχων βέβαια στο σπορ ο γνωστός υπουργός Άδωνης και ακολουθούν όλοι οι κομματικοί μηχανισμοί που μας έφεραν ως εδώ και δυστυχώς και άνθρωποι του κεντρόου ή προοδευτικού χώρου.
Ενώ σωστά για το trafficking όλοι οι παραπάνω δε συζητούν την ανάγκη του νταβατζή να επιβιώσει με κάποιο τρόπο και αυτός, ή την υποχρέωση που ενδεχομένως έχει να δώσει στους μεγαλύτερους νταβατζήδες κάποια κέρδη, ή ακόμα δεν κατακρίνουν τις γυναίκες που ξεγελιούνται από τα ψεύδη και τις σειρήνες, για τους έλληνες πολίτες πετούν το «μαζί τα φάγαμε», «όλοι φταίτε (όχι φταίμε)», καλά να πάθετε που πιστέψατε στις πλάνες του νεοφιλευθερισμού και πρέπει τώρα να καλύψετε τις υποχρεώσεις στους δανειστές, μπορείτε δεν μπορείτε. Προτάσσουν την ανάγκη εθνικής συμφιλίωσης (?), του μετριασμού των άκρων, την εύρεση κοινού τόπου ή της μέσης λύσης και αποφεύγουν μετά βδελυγμίας την αντιπαράθεση μνημονιακό-αντιμνημονιακό.
Όμως δυστυχώς, σε κάποια πράγματα δεν υπάρχουν μέσες λύσεις, δεν γίνεται ομελέτα χωρίς σπασμένα αυγά. Κάποια στιγμή που λέει ο ποιητής πρέπει να αποφασίσεις με ποιους θα πάς και ποιους θα αφήσεις, γιατί όπως τραγουδά και η Ελένη Δήμου «Η ζωή είναι γυναίκα…»
Ποιος θα μας σώσει λοιπόν από το trafficking αν όχι ο εαυτός μας?
*Ο Χαράλαμπος Φασουλάς είναι Γεωλόγος του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης
