Είναι γνωστό ότι οι εκλογές, είναι ανταγωνισμός, είναι αγώνας, είναι μάχη, οι εκλογές είναι ΠΟΛΕΜΟΣ.
Μόνο η οργή, η πόλωση, και οι ξεθωριασμένες καταγγελίες δεν αρκούν για να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα της νίκης. Χρειάζεται να υπάρχει και θετικιστική οπτική των πραγμάτων. Αυτό είναι μια πρώτη γενική πολιτική αποτύπωση των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Το έργο που είδαμε στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ΔΕΝ το έχουμε ξαναδεί. Είναι πρώτης προβολής. Μεγάλοι χαμένοι οι περισσότεροι «εν ενεργεία» τοπικοί άρχοντες, ακόμη και Δήμαρχοι μιας θητείας, υποψήφιοι που προτίμησαν να αναμετρηθούν με κραυγαλέα συνθήματα και όχι με χαμηλούς τόνους, υποψήφιοι με «βαριά ονόματα» αλλά και με κομματικά βαρίδια, και υποψήφιοι που δεν γνώριζαν τη διδαχή της πολιτικής ιστορίας ότι τα «κάστρα πέφτουν από μέσα»!
Στη δεύτερη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών είδαμε σκηνικά ανισορροπιών, λανθασμένους υπολογισμούς, «ανάρμοστες» κομματικές συμπεριφορές, εσωκομματικά μαχαιρώματα. Αποτέλεσμα: μη «αναμενόμενες» ήττες από πολλούς εν ενεργεία Δημάρχους αλλά και νικητές υποψήφιους που τους «έλειπαν» στον πρώτο γύρω των εκλογών όλοι οι ψήφοι της αντιπολίτευσης. Και τους πήραν, είτε λόγω ανανέωσης, είτε λόγω συνεργειών, είτε λόγω προσωπικών αντεκδικήσεων. Απίστευτες «καραμπόλες»!
Το θλιβερότερο όμως όλων είναι ότι στο σύνολο των Δημάρχων εξελέγησαν μόνο 12 γυναίκες ήτοι το ελάχιστο 3,5%, γεγονός που μεταφράζεται είτε σε απουσία ενδιαφέροντος από γυναίκες να διεκδικήσουν το αξίωμα, είτε σε έλλειψη εμπιστοσύνης από το εκλογικό σώμα να τις πριμοδοτήσουν.
Το πιο αξιοσημείωτο των πρόσφατων εκλογών είναι ότι πρώτη φορά έχασαν τόσοι πολλοί δήμαρχοι μιας θητείας, καθώς συνήθως δίνεται και δεύτερη ευκαιρία. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τα όρια αντοχής και ανοχής του κόσμου έχουν στενέψει και μπορούν ευκολότερα να «μαυρίσουν» υποψήφιους και να δοκιμάσουν πιο νέους και ίσως απειρότερους αλλά σε καμία περίπτωση «φθαρμένους».
Πολλοί αυτοδιοικητικοί άρχοντες έπεσαν θύματα της γενικότερης πολιτικής απαξίωσης των πολιτών για τους πολιτικούς. Βρέθηκαν στο ζενίθ της αυτοδιοικητικής απαξίας και στο ναδίρ της προσωπικής εκτίμησης. Παράπλευρες απώλειες στις περισσότερες των περιπτώσεων, και οι ψηφοφόροι τους έδειξαν «κόκκινη» κάρτα με την πρώτη!
Σε κάθε ήττα υπάρχουν πολλές αιτίες. Στις ήττες που υπέστησαν πολλοί αυτοδιοικητικοί σ’ αυτές τις εκλογές, την πιο μεγάλη ευθύνη έχει η επικοινωνιακή πολιτική που ακολούθησαν. Στηριγμένη η πολιτική επικοινωνία σε πετυχημένες στρατηγικές του παρελθόντος, έχασε παταγωδώς. Καταποντίστηκε για να κυριολεκτούμε.
Οι ψηφοφόροι άλλαξαν, δεν θύμιζαν σε τίποτα από τις εκλογές του παρελθόντος. Αντ’ αυτού είδαμε, εντυπωσιακές ομιλίες «κονσέρβας», μηνύματα «πακεταρισμένα» άλλων εποχών, συνθήματα – κλισέ, ομοιομορφία στρατηγικών. Ετοιματζίδικα όλα, στις περισσότερες εκλογικές εκστρατείες. Καμία ταύτιση με την ταυτότητα του υποψήφιου προσώπου. Γυναίκα υποψήφια Δήμαρχος, εκφώνησε ομιλία, ίδια με αυτή που θα μπορούσε να εκφωνήσει και άνδρας υποψήφιος. Καμία διαφοροποίηση, ιδιαιτερότητα λόγω φύλου και προσωπικότητας του υποψηφίου. Ακόμη και η προβολή των υποψήφιων συμβούλων κάθε συνδυασμού προβλήθηκε με τα ίδια επίθετα όπως νέος, άφθαρτος, έμπειρος, καταξιωμένος και άλλες κοινότυπες λέξεις. Όμως οι πολίτες – ψηφοφόροι ήθελαν «προσωπικές στρατηγικές» από τον κάθε υποψήφιο, στις ομιλίες, στα συνθήματα, στον προφορικό λόγο. Ήθελαν να «πειστούν» πριν ψηφίσουν, με νέο, φρέσκο και ανθρώπινο λόγο. Με την «ατόφια» προσωπικότητα του υποψηφίου.
Το εκλογικό σώμα είναι περισσότερο απαιτητικό από ποτέ. Απέδειξε ότι η κριτική του καναπέ που με τόση ευκολία του «φόρεσαν», ο μανδύας του καθοδηγούμενου ψηφοφόρου από στείρες κομματικές γραμμές, δεν απέδωσε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Το ποσοστό της αποχής απέδειξε για μια ακόμα φορά ότι πολλοί ψηφοφόροι δεν πείστηκαν και δεν προσήλθαν στην κάλπη.
Οι υποψήφιοι είδαν το δέντρο αλλά έχασαν το δάσος!
Θέλω να πιστεύω ότι όλοι όσοι ασχολούμαστε με την πολιτική επικοινωνία, πήραμε το μάθημα μας.
Οι ψηφοφόροι άλλαξαν, αλλά το μήνυμα ελήφθη;
