Εμείς στ’ αλήθεια πού είμαστε;; Πού βρισκόμαστε σωματικά και ψυχικά; Μήπως σε κάποιο καναπέ πίνουμε ένα βαρύ γλυκό καϊμακλίδικο και αποχαυνωνόμαστε με τις καλομασημένες και περασμένες από τα αναδευτήριο των διεθνών συμφερόντων ειδήσεις ή τηλεοπτικές σειρές, έτσι για να περάσει χαλαρά ο Αύγουστος;! Είναι σαν να χάσαμε το δρόμο κάπου στη Ζούγκλα της Αφρικής και τελικά βρισκόμαστε μέσα σ’ ένα τεράστιο καζάνι με νερό, που σιγά – σιγά ζεσταίνεται βορά για τους ιθαγενείς! Με τη διαφορά ότι το καζάνι έχει όνομα και λέγεται «Μεσόγειος»!
Από την Αίγυπτο τα νέα δεν είναι και τόσο ευχάριστα… Εσωτερικές αναταραχές και πολιτικοκοινωνική αστάθεια, η Λιβύη ομοίως! Διαπραγματεύονται οι ισχυροί στ’ όμορφο νησί της Μάλτας, τα φιλέτα του νεοσυσταθέντος κράτους!! Η υδρόλυση των χημικών έχει πάρει το δρόμο της… Αναμένουμε τα αποτελέσματα…..
Για δε την Παλαιστίνη – Λωρίδα της Γάζας με τους ανελέητους δολοφονικούς βομβαρδισμούς και επιτέλεση σχεδίου εξόντωσης του παλαιστινιακού λαού υπό την αιγίδα της Ευρώπης και της Αμερικής και τη σκέπη τους πάνω στους «καλούς και αδικημένους σιωνιστές»!!!!
“Γιατί, σήμερα, γι' αυτήν ακριβώς την ανθρωπιά μιλάμε μιας που η τιμή της ανθρωπότητας πρωτόγνωρα εξευτελίζεται όταν ένας λαός, με συντριπτική πλειοψηφία 95%, όπως δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, εγκρίνει τους εσκεμμένους βομβαρδισμούς σχολείων (ακόμη και όταν χρησιμοποιούνται σαν προσφυγικοί καταυλισμοί του ΟΗΕ), νοσοκομείων και νοσοκομειακών αυτοκινήτων, και το γκρέμισμα ολόκληρων συνοικιών”. [Όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Τ. Φωτόπουλος στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία].
Κι εμείς, τι κάνουμε εμείς; Ρίχνουμε μια φευγαλέα ματιά στο διασωληνωμένο παιδάκι θύμα των σιωνιστών, για να μην μελαγχολήσουμε παραπάνω απ’ ότι το έχουμε κάνει ήδη εξαιτίας των επικείμενων φόρων των ακινήτων;
Σήμερον αυτών αύριο ημών! Τι μέλλει γενέσθαι;
Εμείς οι λαοί της Μεσογείου ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας πνευματικές και ψυχικές, για να αποτελέσουμε τείχος απροσπέραστο από κάθε τηλεκατευθυνόμενο σιωνιστικό πύραυλο. Γιατί ας ξέρουμε συνειδητοποιημένα κάτι: όταν αφανιστεί ο ηρωικά μαχόμενος παλαιστινιακός λαός κι άλλο τι δεν έχουν να κάνουν και πού να διοχετεύσουν τα όπλα που οι ίδιοι με περισσή σπουδή παράγουν, τότε σειρά έχουν οι επόμενοι γείτονες. Οι καλύτεροι όλων δε, είμαστε εμείς….
Άρα τα χειρότερα τα μαγειρεύουν και θα μας τα σερβίρουν εν ευθέτω χρόνω σ’ ένα «ρομαντικό γκουρμέ δείπνο»… Αρκεί να μας βρουν μ’ ορθάνοιχτα τα μάτια κι όχι ελαφρώς αποκοιμισμένους με απλανές το βλέμμα στο άγνωστο….
Εύα Καπελλάκη – Κοντού [Καθηγήτρια ιταλικών Lettere Classiche dell’Universita’ degli studi di Napoli “Federico II”]
