Δεν πρόκειται για την πόλη της Παλαιάς Διαθήκης, τη Χαναάν αλλά για τη πεδιάδα της Μεσσαράς, στο νότο του νομού Ηρακλείου. Κατηφορίζεις τον «πάλαι ποτέ» δρόμο που συνδέει το Ηράκλειο με το νότο και σε κάθε στροφή ξετυλίγεται μια εικόνα, διαφορετική από την προηγούμενη! Ζωγραφικός πίνακας άγνωστου ζωγράφου του οποίου το κάλλος είναι απροσμέτρητο! Γι αυτόν τον πίνακα λοιπόν, που όλοι εμείς έχουμε την τύχη να τον έχουμε στα πόδια μας, γιατί υπάρχει η εγκατάλειψη - η αποστροφή τολμώ να πω, από τη κεντρική εξουσία; Μιλάμε για ανάπτυξη αλλά μένουμε στα λόγια, είναι όμορφα – ξέρεις - τα περίτεχνα λόγια στ’ αυτιά όλων μας αλλά οι πράξεις είναι που μένουν και μετρούν στου χρόνου το πέρασμα. Αυτές τις πράξεις περιμένουν οι Μεσσαρίτες για να… «γειάνει ο πόνος τους» όπως λένε οι διαμαρτυρόμενοι επιλέγοντας την ανωνυμία προ το παρόν.
Το φράγμα της Φανερωμένης έγινε για την εξυπηρέτηση των περιουσιών που βρίσκονται στα χωριά που το πλαισιώνουν. Γιατί δεν επιμελούνται στη δημιουργία μιας επικουρικής λεκάνης συλλογής υδάτων ώστε κατόπιν να διοχετευτούν καταλλήλως στην περιοχή της Μεσσαράς, κυρίως τώρα που έχουμε πρόβλημα άρδευσης; Γιατί;
Γιατί αγνοούν τη δυνατότητα να εκμεταλλευτούν τον τουρισμό και να προσελκύσουν περισσότερους τουρίστες, δημιουργώντας «τουριστικό περίπτερο» δίπλα στο φράγμα της Φανερωμένης, παράλληλα με κέντρο κωπηλασίας για την αξιοποίηση της περιοχής; Γιατί δεν βοηθούν στην επαναλειτουργία οικολογικών μονάδων - ελαιοτριβείων, συσκευαστηρίων - ώστε τα προϊόντα του τόπου ν’ αξιοποιούνται με τον καλύτερο τρόπο και να προωθούνται στις αγορές του εξωτερικού; Βέβαια με την λειτουργία και την ουσιαστική αξιοποίηση του αεροδρομίου του Τυμπακίου, έτσι ώστε τα προϊόντα να πηγαίνουν κατευθείαν από την παραγωγή στην κατανάλωση κι όχι να δαπανούν 3 και 4 ημέρες για τη μεταφορά τους, με αποτέλεσμα να είναι δεύτερης και τρίτης ποιότητας προϊόντα όταν φτάνουν στις αγορές!
Γιατί; Ποιοί είναι οι λόγοι που υποσκάπτουν την ανάπτυξη του τόπου και την ενίσχυση της οικονομίας;
Ο τόπος αυτός δεν είναι πηγή πλούτου μόνο της τοπικής κοινωνίας αλλά ολόκληρης της Ελλάδος και γιατί όχι και της Ευρώπης! Η Κρήτη, από την αρχαιότητα ήταν πηγή πλούτου, προϊόντων πολιτισμού, γραμμάτων, αγίων στην χριστιανική περίοδο. Θα μπορούσαν οι ιθύνοντες και οι ηνίοχοι του άρματος που λέγεται «Ελλάς» να προωθήσουν τις σκέψεις και τις ανησυχίες των ντόπιων που ζουν και βιώνουν καθημερινά αυτή την απαξίωση και τη διαχρονική - συστηματική εγκατάλειψη. Βέβαια για να υλοποιηθούν όλα τούτα παρά ταύτα πρέπει να υλοποιηθεί ο οδικός άξονας του νότου, που ενώνει το Ηράκλειο με τα χωριά του νότου.
Μοιάζει, όπως λέει χαρακτηριστικά ένας Μεσσαρίτης συλλογιζόμενος όλα τα δρώμενα στο τόπο τούτο, με το γεφύρι της Άρτας:
«Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες γιοφύριν εθεμέλιωναν στης Άρτας το ποτάμι.Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν».
Εύα Καπελλάκη - Κοντού
