Ένας Οκτώβρης... θερινός, ένας τουρίστας και ο El Greco

«Την πατήσαμε», λέω από μέσα μου και πριν ακόμη μου απευθύνει το λόγο, αρχίζω να σκέφτομαι τι θα του απαντήσω όταν με ρωτήσει γιατί τον τράβηξα φωτογραφία χωρίς να έχω ζητήσει προηγουμένως την άδειά του. Όταν τελικά έφτασε δίπλα μου, κοντοστάθηκε και με κοίταξε διερευνητικά. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα αμηχανίας κι ενώ ετοιμαζόμουν να ψελλίσω κάτι, με ρωτάει:

«Where are you from?».
“I am Greek… I live in Heraklion” του απαντάω.
O νεαρός μου σκάει ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά: «Υou ‘re very lucky” μου λέει. “Ι know” του απαντάω και του χαμογελάω κι εγώ, την ώρα που αναρωτιέμαι αν όντως γνωρίζω πόσο τυχερός είμαι. 
Χωρίς να χαθεί ούτε ένα χιλιοστό από το πλατύ του χαμόγελο, μου λέει «Ηave a nice day, mate” και κάνει να επιστρέψει στην παρέα του. Πριν προλάβω να του ανταποδώσω την ευχή-χαιρετισμό, ξαναγυρίζει και με ρωτάει που βρίσκεται το Ιστορικό Μουσείο. Του δείχνω το δρόμο κι αφού με χαιρετάει ακόμη πιο ευγενικά από πριν, φεύγει.
Αναρωτήθηκα τι έχει στο Ιστορικό Μουσείο αυτήν την περίοδο. Θυμήθηκα… Έκθεση για τον El Greco.

Για πάνω από δυο μήνες σκέφτομαι να την επισκεφτώ, ωστόσο κάθε φορά κάτι τυχαίνει και δεν πάω…

Λίγες στιγμές αργότερα, συνειδητοποιώ ότι δεν «τυχαίνει» απολύτως τίποτα. Απλά πηγαίνω για καφέ με τους φίλους μου.

Πιάνω το κινητό και στέλνω μήνυμα στο Βαγγέλη που με περιμένει μαζί με τους υπόλοιπους στην καφετέρια: «Δεν θα έρθω, πάω στο Ιστορικό Μουσείο, αν θέλετε ελάτε να με βρείτε εκεί».

Νικόλας Αγγελίνος