Τι είδε ο ... Κινέζος στην Κρήτη;

"Εμείς -είπε- δουλειά πολύ. Συνέχεια". Τον πίστεψα γιατί συχνά πυκνά διαβάζω στον Τύπο για τις ζωές των Κινέζων. Ρώτησα για τα σπίτια "κάψουλες" κι άρχισε να τα περιγράφει. Μου φάνηκαν τρομακτικά. Ανθρώπινες ζωές στριμωγμένες στο 1Χ1. Έπειτα κοίταξε με περηφάνια γύρω του. "Κρήτη πολύ καλό. Εγώ αγαπώ Κρήτη".

Όλα αυτά συνέβησαν χρόνια πριν. Ο κινέζος φίλος μου παρέμεινε εδώ ζώντας και την παρακμή που έφερε η κρίση. Το μαγαζί του "μίκρυνε" αλλά και πάλι δεν μοιάζει με "κάψουλα". Καπνίζει ακόμη ελληνικά τσιγάρα κι όσο περνάει ο καιρός μοιάζει άθελά του περισσότερο με έλληνα στην νοοτροπία παρά με Κινέζο.

Παρακολουθώντας σήμερα την επίσκεψη του Πρωθυπουργού του στην Κρήτη θυμήθηκα εκείνο το περιβόητο "Εγώ μία μέρα ... σώσω Ελλάδα". Όχι, βρε Χουάν Λη. Την Ελλάδα θα τη σώσουν οι Έλληνες. Ούτε οι Κινέζοι, ούτε οι Ρώσοι, ούτε οι Αμερικάνοι. Κι ο Πρωθυπουργός σου αν θέλει να θυμάται κινέζικες παροιμίες ας αρχίσει με κείνη που λέει "πριν χτυπήσεις το σκύλο, μάθε τ' όνομα του αφεντικού του". Κι επειδή ο Κομφούκιος είναι ... της μόδας σήμερα ας θυμηθούμε και μία ακόμη διάσημη ρήση του (εκτός εκείνων που ανέφερε ο κ. Σαμαράς): Σε μια χώρα που κυβερνάται καλά, η φτώχεια είναι ντροπή. Σε μια χώρα που κυβερνάται άσχημα, ντροπή είναι ο πλούτος.

Μ.Κ.