Γιατί έχει σημασία να ΦΤΑΙΕΙ ο πιλότος του μοιραίου Airbus

Η φωτογραφία του ήταν ... λάθος. Έκανε όμως το γύρο του κόσμου αστραπιαία. Το ίδιο γρήγορα και θεαματικά (πριν καν βρεθούν τα μαύρα κουτιά) έκλεισε κι η κουβέντα για τρομοκρατικό χτύπημα. Κι έπειτα δεχτήκαμε έναν καταιγισμό πληροφοριών για τον καταστροφικό συγκυβερνήτη του μοιραίου Airbus, που σκότωσε 149 ανθρώπους από 17 χώρες. 
Γιατί όμως έχει σημασία να φταίει ο συγκυβερνήτης;
Σύμφωνα με τον υφιστάμενο νόμο, ο αερομεταφορέας θεωρείται ο πρώτος υπεύθυνος όταν υπάρχει δυστύχημα στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του. Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από το εάν ένα δυστύχημα προκλήθηκε από δική του υπαιτιότητα ή όχι.
Η ευθύνη του αερομεταφορέα εκτιμάται μέχρι και τα 127.000 ευρώ ανά επιβάτη στο πλαίσιο μιας διεθνούς πτήσης.
Εάν όμως οι αποζημιώσεις υπερβαίνουν αυτό το ποσό, τότε η εταιρεία μπορεί να αρνηθεί να πληρώσει οτιδήποτε επιπλέον εφόσον το δυστύχημα δεν προκλήθηκε από δική της αμέλεια ή αν αποδειχθεί ότι οφείλεται αποκλειστικά σε κάποιον τρίτο.
Στην περίπτωση λοιπόν που αποδειχτεί ότι ο 28χρονος πιλότος αυτοκτόνησε, τότε οι ασφαλιστικές εταιρείες μπορούν να μειώσουν κατά πολύ τις αποζημιώσεις. 
Και μέσα στον συρφετό των πληροφοριών ότι ο Λούμπιτς έπασχε από κατάθλιψη, σχιζοφρένεια ή άλλης μορφής ψυχική νόσο, τυφλωνόταν, έπαιρνε αναρρωτικές άδειες που δεν χρησιμοποιούσε και χρησιμοποιούσε κοκτέηλ φαρμάκων σε κάθε του πτήση, τείνει να ξεχαστεί η ευθύνη της αεροπορικής εταιρίας που οφείλει να ελέγχει για λογαριασμό της ασφάλειας του κάθε επιβάτη της αν οι πιλότοι της έχουν σώας τας φρένας.
Αν κάτι κραυγάζει η τραγωδία του Airbus δεν είναι η θλιβερή ιστορία ενός ψυχασθενούς που αυτοκτόνησε σκοτώνοντας 149 αθώους ανθρώπους. Είναι ο τρόπος που οι αεροπορικές εταιρίες -χαμηλώνοντας τα κόστη των αερομεταφορών- χαμηλώνουν και το πλέον αναγκαίο επίπεδο ασφάλειας που όφειλαν να προσφέρουν στους επιβάτες τους: τον τρόπο ελέγχου των ανθρώπων που κρατάνε τόσες ζωές στα χέρια τους.
Μ.Κ.