Η αλήθεια για τα προαπαιτούμενα και οι ηθικοί αυτουργοί

Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για την ψήφιση του 7.500 σελίδων νομοσχεδίου, με λίγα λόγια απεικόνισε όλη την πραγματικότητα. Στην ομιλία του, ο Πρωθυπουργός απευθυνόμενος στους βουλευτές της αντιπολίτευσης, τους ρώτησε: "Γιατί διαμαρτύρεσθε; Τον περασμένο Ιούλιο, όλοι μαζί, με συντριπτική πλειοψηφία 222 ψήφων, δεν ψηφίσαμε την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και την λήψη των προαπαιτούμενων; Αυτά τα προαπαιτούμενα, που συμφωνήσαμε, τώρα τα ψηφίζουμε".
Ο Πρωθυπουργός με τα λίγα αυτά λόγια τους προσγείωσε (και μας προσγείωσε) όλους στη σκληρή πραγματικότητα. Η χώρα χρωστάει. Και χρωστάει πολλά. Πάρα πολλά δανεικά, τα οποία δανείζονταν ασύστολα οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για να μπορούν να διατηρούνται στην εξουσία και να ελέγχουν το σύστημα. Η χώρα, επί των ημερών τους, έβγαζε 100 και ξόδευε 1000. Ήταν δυνατόν με την τακτική αυτή να επιβιώσει το κράτος; Ασφαλώς όχι. Το πότε θα έσκαγε η φούσκα της εικονικής ευημερίας του τόπου, ήταν ζήτημα χρόνου. Και η φούσκα έσκασε... Οι δανειστές, ήρθε η ώρα να ζητήσουν την επιστροφή των χρημάτων τους (και με το δίκιο τους). Όμως λεφτά δεν υπήρχαν, οπότε... Οι φορολογούμενοι (όπως πάντα) θα πληρώσουν και πάλι τα σπασμένα. Ούτε οι Πρωθυπουργοί, ούτε οι υπουργοί, ούτε οι βουλευτές, που αποφάσιζαν στη λήψη των δανεικών. Σ' αυτούς δεν αποδίδονται ευθύνες, γιατί απλά, το σύστημα, που οι ίδιοι δημιούργησαν, τους απαλλάσσει... (Ακόμη και η Δικαιοσύνη είναι "τυφλή" στο οικονομικό έγκλημα διαρκείας, που συντελέσθηκε κατά της χώρας).
Έτσι, ήρθε η ώρα του... ταμείου. Κι επειδή στη χώρα μας "το ταμείον είναι μείον" τους κανόνες για την είσπραξη του χρέους, τους βάζουν αυτοί που μας δάνεισαν. Και στην προκειμένη περίπτωση, οι κανόνες αυτοί, που μας επιβάλλουν τα τελευταία χρόνια οι δανειστές, μέσω των νόμιμα εκλεγμένων κυβερνήσεων, είναι πολύ σκληροί μέχρι εξοντωτικοί. Χωρίς συναισθήματα και χωρίς ελαφρυντικά. Όλοι οι Έλληνες φορολογούμενοι, έχουν δεν έχουν, πρέπει να πληρώσουν για τα δανεικά που πήραν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, χωρίς να σκεφτούν ότι αυτά πρέπει να επιστραφούν και μάλιστα με τόκο.
Αυτή είναι η ωμή αλήθεια. Όσο πικρή κι αν είναι, όσο κι αν μας ενοχλεί....
Η ψήφιση των προαπαιτούμενων ήταν μονόδρομος... Από την ημέρα που ως χώρα πήραμε δανεικά, έπρεπε να τα επιστρέψουμε με κάθε τίμημα. Εδώ δεν χωράνε ούτε μαγκιές, ούτε τσαμπουκάδες. Το μόνο που θα βοηθούσε θετικά, θα ήταν μία καλή διαπραγμάτευση. Όμως ποιος θα την κάνει; Δυστυχώς, η χώρα στερείται πολιτικών προσωπικοτήτων (εκ του αποτελέσματος).
Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, αντί όλα τα κόμματα να σκύψουν πάνω στο πρόβλημα, ακούσαμε (πάλι) απίστευτες αντιπολιτευτικές κορώνες. Επί της ουσίας, για την "ταμπακιέρα" ούτε κουβέντα. Κανείς από τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν έκανε ούτε μία(!) πρόταση. Μόνο κραυγές για τη δημιουργία εντυπώσεων και, ως συνήθως, καταγγελτικό λόγο και προτροπή για εκλογές. Λες κι αν γίνουν νέες εκλογές, θ' αλλάξει η κατάσταση. Λες και όποια νέα κυβέρνηση εκλεγεί, δεν θα εφαρμόσει τους ίδιους νόμους.
Επειδή, με τα παραπάνω, κάποιοι θα βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα, ως είθισται σ' αυτό τον τόπο, ότι στηρίζουμε την κυβέρνηση, σας πληροφορούμε (όσους έχετε παρωπίδες και δεν βλέπετε την πραγματικότητα) ότι όχι μόνο δεν στηρίζουμε την κυβέρνηση, αλλά, της ασκούμε και σκληρή κριτική για τα πεπραγμένα της, όπως άλλωστε οφείλουμε να πράττουμε. Όμως, άλλο η κριτική κι άλλο η αλήθεια. Που στην προκειμένη περίπτωση δεν βαρύνει την σημερινή κυβέρνηση αλλά, όλες τις προηγούμενες. Η σημερινή κυβέρνηση απλώς πήρε την καυτή πατάτα του χρέους στα χέρια της και προσπαθεί να κάνει διαχείριση. 
Τελειώνοντας να ευχηθούμε "ο Θεός να βάλει το χέρι Του" στα χειρότερα (έρχονται;).

Βασίλης Σκουταράς