Η Ελλάδα σπάει τις αλυσίδες

Άρθρο του Υφυπουργού στον Πρωθυπουργό και Κυβερνητικού Εκπροσώπου Σίμου Κεδίκογλου

Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο: Μέσα σε ενάμιση χρόνο η Ελλάδα έκανε πολύ μεγάλα βήματα για να βγει από το σκοτεινό τούνελ της δεινής οικονομικής κρίσης και της ύφεσης. Πριν από ενάμιση χρόνο, κυριαρχούσε σε όλα τα πεδία η γενικευμένη ανασφάλεια, η διάσωση και η επιβίωση της χώρας μας κρέμονταν από μια κλωστή-κυριολεκτικά. Σήμερα οι Ελληνες μπορούν να ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία και προοπτική.

Τι πετύχαμε μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα;

-Πρώτον, πάψαμε να ξοδεύουμε, ως κράτος, παραπάνω απ’ όσο μας επιτρέπουν τα έσοδά μας. Για πρώτη φορά φέτος, θα καλύψουμε πλήρως τις τρέχουσες δαπάνες μας, και δεν θα χρειαστεί να δανειστούμε, αφού θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα.

-Δεύτερον, πάψαμε να εισάγουμε περισσότερα από εκείνα που εξάγουμε. Για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, το εμπορικό μας ισοζύγιο είναι σχεδόν εξισορροπημένο. Ενώ το ισοζύγιο πληρωμών εμφανίζει πλεόνασμα.

-Τρίτον, αποφύγαμε τη χρεοκοπία, την οποία είχαμε πλησιάσει επικίνδυνα τα προηγούμενα χρόνια και καταφέραμε να διαψεύσουμε τις επίδοξες Κασσάνδρες. Μέχρι πριν από λίγους μήνες η αξιωματική αντιπολίτευση μάς παρουσίασε την Αργεντινή ως παράδειγμα για να βγούμε από την κρίση. Πλέον όμως ο ΣΥΡΙΖΑ έπαψε να μιλά για το παράδειγμα της Αργεντινής που επιστρέφει αυτές τις ημέρες στις γνώριμες στιγμές των λεηλασιών και του χάους με το φάντασμα της χρεοκοπίας να την κυνηγά ακόμη.

-Τέταρτον, η Ελλάδα σπάει τις αλυσίδες των στρεβλώσεων που την κρατούσαν δέσμια για πολλά χρόνια, τις αλυσίδες των ποικιλώνυμων συντεχνιακών συμφερόντων και επιτέλους αξιοποιεί τα ανταγωνιστικά της πλεονεκτήματα, ενώ παράλληλα διεκδικεί ξανά την προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Λέξεις και έννοιες ξεχασμένες όπως ανταγωνιστικότητα, επιχειρηματικότητα,  εξωστρέφεια και ανάπτυξη ξαναβρίσκουν τη θέση τους στο λεξιλόγιο της οικονομίας.

Είναι αλήθεια ότι   τέτοια τεράστια προσαρμογή – δημοσιονομική και διαρθρωτική - δεν έχει γίνει ποτέ σε καμία δυτική χώρα μεταπολεμικά.

Είναι βέβαια εξίσου γεγονός ότι για να γίνουν όλες αυτές οι αλλαγές η Ελλάδα πλήρωσε ένα πολύ μεγάλο τίμημα. Μέσα σε μια πενταετία έχασε περισσότερο από 25% του ΑΕΠ της. Ενώ το βιοτικό επίπεδο του μέσου Έλληνα, αν λάβουμε υπόψη μας τον πληθωρισμό και τη φορολογία, έπεσε σχεδόν κατά 40% σε σύγκριση με πέντε χρόνια πριν. Χάθηκαν πάνω από 800 χιλιάδες θέσεις εργασίας, η ανεργία εκτινάχθηκε από το 7,5% γύρω στο 27,5% μέσα σε πέντε χρόνια. Για τους νέους κάτω των 25 ετών μάλιστα έφτασε στο 60%. Ενώ πολλά νέα παιδιά  αναγκάστηκαν να φύγουν από τη χώρα, αναζητώντας προοπτικές στο εξωτερικό.

Φανταστείτε όμως τι θα σήμαινε αν βγαίναμε από το ευρώ: μέσα σε λίγους μήνες θα χανόταν ένα επί πλέον 70% του βιοτικού επιπέδου που έχει σήμερα. Αυτό όμως, θα σήμαινε πλήρη κατάρρευση της οικονομίας, αφού δεν θα υπήρχαν καύσιμα, φάρμακα, τρόφιμα, ανταλλακτικά. Θα κατέρρεαν και οι τράπεζες και το χάος θα επικρατούσε όπως συμβαίνει ακόμα και τώρα στην Αργεντινή, 10 και πλέον χρόνια μετά τη χρεοκοπία.

Ωστόσο, τα θετικά που επέτυχε η κυβέρνηση Σαμαρά εξισορροπούν τα αρνητικά. Σταματήσαμε να παράγουμε ελλείμματα. Και καταφέραμε να κρατήσουμε την Ελλάδα στο ευρώ, παρότι πολλοί – μεταξύ αυτών ποικιλώνυμοι παράγοντες και κόμματα- προεξοφλούσαν αν δεν εύχονταν το αντίθετο. Δεν αποτρέψαμε μόνο τα χειρότερα. Τώρα είμαστε στη φάση που παίρνει μπροστά η μηχανή της οικονομίας.

Και τώρα είναι η ώρα που πρέπει να διορθώσουμε τις αδικίες και να απαλύνουμε τις πληγές που έχει αφήσει η μακροχρόνια ύφεση. Η Ελλάδα σπάει τώρα τις αλυσίδες. Σήμερα- μετά από θυσίες-  συζητάμε για μεταρρυθμίσεις, για επενδύσεις, για Ανάπτυξη. Το προσεχές εξάμηνο, που η Ελλάδα αναλαμβάνει την Ελληνική προεδρία στην Ε.Ε., είναι και το πιο κρίσιμο διάστημα που θα φανεί ότι η Ελλάδα στέκεται στα πόδια της και βγαίνει από την κρίση.

Η χώρα μας μπορεί τα πάντα. Από πρωτογενή παραγωγή ως μεταποίηση, αλλά και υπηρεσίες σε τομείς όπως η υγεία, η εκπαίδευση, στον εξειδικευμένο τουρισμό, στην υψηλή τεχνολογία, στις μεταφορές και τις επικοινωνίες, στην ενέργεια. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει διαμετακομιστικός κόμβος εμπορευμάτων από και προς την Κεντρική Ευρώπη, από και προς τον υπόλοιπο κόσμο.

Η χώρα μας μπορεί να γίνει βασικός κόμβος μεταφοράς ενεργείας από  υποθαλάσσια κοιτάσματα, αλλά και βασικός προμηθευτής ενεργείας στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει διεθνές κέντρο Εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Αλλά για να επιτευχθεί αυτό, δεν γίνεται να απαγορεύουμε ακόμη –μέσω Συντάγματος - τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια.

Η Ελλάδα μπορεί να αποκτήσει πρότυπη και διεθνώς ανταγωνιστική δημόσια υγεία και δημόσια ανώτατη Παιδεία. Αλλά για να το επιτύχει, θα πρέπει να κερδίσει τις μάχες οπισθοφυλακών που δίνουν κάποιοι για να ματαιωθεί η κινητικότητα διοικητικών υπαλλήλων. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει διεθνές κέντρο Ιατρικών υπηρεσιών. Αλλά για να καταστεί εφικτό, θα πρέπει πρώτα να καταφέρουμε να ελέγξουμε την τεράστια σπατάλη στη Δημόσια υγεία.

Οι μικρές επαναστάσεις σε κάθε χώρο είναι αναγκαίες. Τα κατεστημένα συμφέροντα όμως πάντα αντιδρούν.

Θέλουμε να προχωρήσουν οι αποκρατικοποιήσεις όπως συνέβη παντού στον κόσμο. Και κάποιες μειοψηφίες προσπαθούν να τις ματαιώσουν. Επιδιώκουμε να φέρουμε ξένες επενδύσεις και κάποιες μειοψηφίες κάνουν το παν για να τις διώξουνε. Προσπαθούμε να ανοίξουμε τα κλειστά επαγγέλματα και να καταργήσουμε χρόνιες στρεβλώσεις, ενώ κατεστημένα συντεχνιακά συμφέροντα εναντιώνονται με νύχια και με δόντια.

Προσπαθούμε να αναβαθμίσουμε τα Πανεπιστήμια και ορισμένες συντεχνιακές δυνάμεις προσπαθούν να διατηρήσουν τα προνόμια τους. Προσπαθούμε να εξορθολογίσουμε τον τομέα της δημόσιας Υγείας και τη λειτουργία των νοσοκομείων. Ενώ όσοι επιδιώκουν να παραμείνει το ίδιο καθεστώς ασυδοσίας υποκινούν αλλεπάλληλες απεργίες.

Προσπαθούμε να μειώσουμε τη δαπάνη για τα φάρμακα. Και οι δυνάμεις που εκπροσωπούν τα κατεστημένα συμφέροντας καταψηφίζουν ακόμα και αυτό: τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης! Η αξιωματική αντιπολίτευση και οι συντεχνίες που εκπροσωπεί φωνάζουν για «άμεση απεμπλοκή από το Μνημόνιο». Μόνο που καμώνονται πως αγνοούν πως  ο καλύτερος τρόπος να βγούμε από το Μνημόνιο είναι να βγάλουμε πρωτογενή πλεονάσματα, ώστε να μην έχουμε συνεχώς ανάγκη από δανεικά. Αλλά μολονότι επιτυγχάνουμε το πρωτογενές πλεόνασμα, είναι εξίσου βέβαιο πως τα συντεχνιακά συμφέροντα και τα πολιτικά κόμματα που τα εκπροσωπούν, θα εναντιωθούν και πάλι. Μόνο που οι πολίτες ξέρουν πια τους λόγους της εναντίωσής τους..