Η ελπίδα να γίνει πράξη, όχι μόνο λόγια
Όποιος πιστεύει ότι η Ελλάδα είναι το κέντρο του κόσμου, κάνει μεγάλο λάθος. Όποιος πιστεύει επίσης, ότι η χώρα μας θα φοβίσει τους εταίρους της με απειλές, που διαρρέουν τα «ξεφτέρια» των πολιτικών της, περί νέων εκλογών, κάνει δύο φορές μεγάλο λάθος. Και όποιος πιστεύει ότι η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση, δεν θ' ακολουθήσει με «θρησκευτική ευλάβεια» τα μέτρα που θα επιβάλλουν οι δανειστές της, είναι εκτός πραγματικότητας.
Η Ελλάδα, που επί πολλές δεκαετίες έπαιρνε δανεικά, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες της στο τεράστιο Δημόσιο που δημιούργησαν οι πολιτικοί όλων των κομμάτων που την κυβέρνησαν (αλήθεια τι χρειάζονταν τόσοι δημόσιοι υπάλληλοι σ' ένα τόσο μικρό κράτος;) , σε συνδυασμό με το πάρτι της φοροδιαφυγής, τις μίζες (εξοπλιστικά, διάφορα μεγάλα έργα κλπ), τη διαφθορά στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και ένα σωρό άλλα πράγματα, τώρα είναι αναγκασμένη να χορεύει στο ρυθμό που της επιβάλλουν οι δανειστές (κι όχι όπως πίστευε ο νέος πρωθυπουργός, που δήλωσε ότι όταν θα κυβερνήσει το κόμμα του, εμείς θα βαράμε τα νταούλια και οι δανειστές θα χορεύουν). Δυστυχώς αυτό το επιχείρημα ήταν ακόμη μία «πολιτική πατάτα» σαν αυτές που λέγονται σωρηδόν στην προεκλογική περίοδο. Και, πάλι, δυστυχώς αυτή την «πολιτική πατάτα» την πίστεψαν πολλοί ψηφοφόροι, που ήθελαν να έρθει η ελπίδα.
Όμως οι ελπίδες για... ελπίδα όσο περνάει ο καιρός αποδεικνύονται, για πολλοστή φορά, φρούδες. Και η νέα κυβέρνηση, φαίνεται να συμβιβάζεται με την εξουσία και τα όσα υπόσχονταν προεκλογικά, φαίνεται, μας τα κρατάει για έκπληξη για... αργότερα!!!
Βέβαια είναι νωρίς ακόμα για εξαγωγή συμπερασμάτων, αλλά, όπως λέει η παροιμία «η καλή μέρα απ ' το πρωί φαίνεται». Και δυστυχώς, στα πρώτα της βήματα, η νέα κυβέρνηση όχι μόνο δεν πατάει καλά, αλλά, συνεχώς... παραπατάει. Μακάρι να κρίνουμε λάθος εμείς και όσα κάνει η κυβέρνηση να είναι στο σωστό δρόμο. Πώς, όμως, να είναι στο σωστό δρόμο όταν έχει υπογράψει ήδη νέα συμφωνία (έτσι λένε οι καινούργιοι το μνημόνιο), όταν φοβούνται(;) να φέρουν στη βουλή τη συμφωνία αυτή προς κύρωση (είναι σίγουρο ότι θα την καταψηφίσουν πάνω από 30 βουλευτές της κυβέρνησης) και όταν ο ιδιόρρυθμος υπουργός οικονομικών δηλώνει ότι τα κρατικά ταμεία έχουν χρήματα να πληρώσουν τον Μάρτιο μόνο τους Δημοσίους υπαλλήλους (όπως προαναφέραμε και οι καινούργιοι ακολουθούν το σύστημα του... συστήματος!). Και αντί να κοκκινίσει από ντροπή που δεν σκέφτηκε τους συνταξιούχους, δηλώνει με ύφος Βοναπάρτη ότι αν δεν συμμορφωθούν οι εταίροι μας σε ό,τι τους λέει, θα κάνει εκλογές. Λες και νοιάζονται οι εταίροι μας, αν ο Γιάνης (μ ' ένα νι παρακαλώ) κάνει εκλογές κάθε 15νθήμερο. Πού στην ευχή ξεφυτρώνουν όλοι αυτοί οι ξερόλες και μας φορτώνονται, δεν μπορώ να καταλάβω.
Το πρόβλημα δεν είναι ο κάθε Βαρουφάκης. Το πρόβλημα είναι η τραγική θέση που βρίσκεται η χώρα μας και που δεν έχει τους κατάλληλους πολιτικούς να δώσουν εφικτές λύσεις. Σήμερα η Ελλάδα έχει ρεκόρ ανεργίας. Τα 2/3 των κατοίκων της ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Ανάπτυξη δεν υπάρχει. Οι επιχειρήσεις στο σύνολό τους υπολειτουργούν. Οι μικρομεσαίοι αφανίστηκαν. Στα κοινωνικά συσσίτια γίνεται το αδιαχώρητο για ένα πιάτο φαγητό. Οι συνταξιούχοι αδυνατούν με την πενιχρή τους σύνταξη να πάρουν έστω και τα βασικά τους φάρμακα. Η κοινωνία ολόκληρη υποφέρει.
Όλοι πίστευαν ότι για τα δεινά της κοινωνίας έφταιγε η κυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζέλου. Όμως και τώρα που εκλέχτηκε η κυβέρνηση της «ελπίδας», όχι μόνο δεν άλλαξε τίποτα προς το καλύτερο, αλλά όλα βαδίζουν προς το χειρότερο!
Είτε αρέσει είτε δεν αρέσει, η Ελλάδα έχει δανειστεί από το ΔΝΤ, από την κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα και από τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αρκετά δίς ευρώ. Αυτά τα χρήματα οφείλει να τα επιστρέψει. Το ζητούμενο είναι οι πολιτικοί μας, που χειρίζονται την δύσκολη υπόθεση της αποπληρωμής του χρέους, να βρουν, από κοινού με τους δανειστές, τον καλύτερο τρόπο. Ένα τρόπο που και ανάπτυξη θα φέρει στη χώρα και οι πολίτες να ανακουφισθούν οικονομικά και οι δανειστές να πάρουν πίσω τα χρήματά τους σε βάθος χρόνου. Μόνον έτσι θα υπάρξει πραγματική ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Ας αφήσουν λοιπόν οι πολιτικοί μας τα ψευτονταηλίκια και ας αντιμετωπίσουν με ρεαλισμό την κατάσταση. Οι Έλληνες το χρειάζονται, η Ελλάδα το χρειάζεται. Τα υπόλοιπα είναι μόνο για λαϊκή κατανάλωση.
