Η λαβωμένη Ελλάδα της μεταχρεωκοπίας ζητά απεγνωσμένα από τους κατοίκους της να τη σεβαστούν

Το πείραμα της συγκυβέρνησης των δυο άκρων απέτυχε, η παρακαταθήκη που θα μείνει από αυτή την διακυβέρνηση θα είναι  μεγαλύτερο χρέος, πληθώρα στάχτης, ένα νέο παρακρατικό σύστημα, αλλά ευτυχώς και "ακαδημαϊκή γνώση". Οι πολίτες πλέον θα γνωρίζουν τις έννοιες των λέξεων υποσχεσιολογία, ιδεοληψία, ψευδαίσθηση, αλαζονεία, φρούδες ελπίδες, αγορές, νταούλια, βιολιά, στα τέσσερα, πολιτική επιβίωση, καιροσκοπισμός.

Τα παλαιοκομματικά συστήματα είναι νοοτροπίες, δεν ορίζονται με βάση τις ηλικίες, τις εμπειρίες, αλλά τις συμπεριφορές. Η παρούσα κυβέρνηση, αν και νέα για πρώτη φορά στην εξουσία, απέδειξε ότι, κατείχε περισσότερο από κάθε άλλη κυβέρνηση το " προτέρημα" της παλαιοκομματικής λειτουργίας. 

Οφείλω όμως να ομολογήσω ότι, ο ταλαντούχος αλλά επικίνδυνος για την χώρα Αλέξης Τσίπρας, κατάφερε από πολύ χαμηλά ποσοστά, σε χρόνους ρεκόρ, να αναρριχηθεί στην εκτελεστική εξουσία. Το αναμφισβήτητο επικοινωνιακό του ταλέντο, ο σωστός χρόνος, τα συνονθυλεύματα των καιροσκόπων μισθοφόρων της εξουσίας που μάζεψε γύρω του, σε συνδυασμό με την ανέχεια και τις ψεύτικες ελπίδες που πούλησε στον ελληνικό λαό για ένα καλύτερο αύριο, τον έφεραν στην εξουσία. 

Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη, οι καθαροί ιδεολογικά αριστεροί (Λαφαζάνης, Κωσταντοπούλου, Κριτσωτάκης κτλ) αποχώρησαν από το μόρφωμα, ο φευγάτος Βαρουφάκης ψάχνεται και οι υπόλοιποι δίνουν την μάχη για την διατήρηση της εξουσίας και την πολιτική τους επιβίωση. 

Η χώρα σήμερα στον αυτόματο πιλότο, περιμένει στις επόμενες εθνικές εκλογές από τα παιδιά της, να την σεβαστούν, να πρυτανεύσει η λογική, να ενωθούν όπως γίνεται σε όλες τις σοβαρές οικογένειες και να προτάξουν το εθνικό συμφέρον πέρα από κάθε άλλη σκέψη.

Το συνονθύλευμα του ΣΥΡΙΖΑ όπως και η παρούσα συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ απέδειξαν ότι δεν μπορούν να μας οδηγήσουν στην νέα εποχή.  Οι ΑΝΕΛ είναι βαρίδια, οι μισθοφόροι της πολιτικής έχουν άλλες προτεραιότητες, η πτέρυγα των αριστερών βρίσκεται σε "άλλο επίπεδο" και οι νέες μεταγραφές δεν τραβάνε. Αυτό που μένει είναι το μοίρασμα θέσεων, υπουργείων και η πολιτική τους επιβίωση. Αναπτυξιακά, σίγουρα ξεχωρίζει ο σχεδιασμός τους σχετικά με την είσπραξη περισσότερων φόρων, και η κομματική τους αναπτυξιακή πολιτική.

Τα μικρά κόμματα στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις απέδειξαν ότι, οι φιλοδοξίες των αρχηγών τους ήταν μεγαλύτερες των δυνατοτήτων τους. Δεν σχεδίασαν για την νέα εποχή, δεν κατάφεραν να γεννήσουν νέες πολιτικές και δεν έδωσαν προοπτικές για το μέλλον. Το αποτέλεσμα ήταν να μη πείσουν, να περιοριστούν σε ρόλους κομπάρσων και όπως διαφαίνεται στο μέλλον δεν θα αποφύγουν την περαιτέρω συρρίκνωση τους.

Μετά και από τα παραπάνω είναι επιτακτική ανάγκη πλέον η επόμενη ημέρα των εθνικών εκλογών να βρει την χώρα μας ενωμένη.
Η νέα κυβέρνηση που θα εκλεγεί πιστεύω ότι, θα πρέπει να είναι αυτοδύναμη χωρίς βαρίδια, να έχει την δυνατότητα να κοιτάξει μπροστά, να χαράξει νέες πολιτικές με βάση, την ελληνική πραγματικότητα και την νέα εποχή του παγκόσμιου γίγνεσθαι και που θα στηρίζεται από μια ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα.

Το πολιτικό προσωπικό της χώρας γνωστό, με κάποιες μικρές συνήθως αλλαγές. Τα κόμματα επίσης συγκεκριμένα. 
Βάση της πραγματικότητας και των δεδομένων της χώρας τα ζητούμενα που διαμορφώνονται είναι τα εξής:

α) Η ανασυγκρότηση της χώρας
Θα πρέπει να αφήσουμε πίσω τις παθογένειες του παρελθόντος και να δημιουργήσουμε ένα νέο ευέλικτο δίκαιο και δημιουργικό κράτος. Μια νέα μοντέρνα χώρα με όραμα,  χωρίς αγκυλώσεις, που θα δίνει νέες προοπτικές σε όλους τους πολίτες, αλλά κυρίως στους νέους.

β) Η πολιτική ομάδα – κόμμα που θα μπορούσε να επωμιστεί αυτόν τον ρόλο
Αυτή την χρονική περίοδο δεν πιστεύω ότι υπάρχει άλλος πολιτικός  μηχανισμός, φορέας ή κόμμα που θα μπορούσε να φέρει σε πέρας το δύσκολο αυτό εγχείρημα, πέρα από τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. 

Είναι μονόδρομος για μια νέα εθνική συμπόρευση για την Ελλάδα της μεταχρεωκοπίας πέρα από τις κομματικές διαιρέσεις και τα εργαλεία του παρελθόντος.

Αλέξης Κοκολάκης, Πρώην Περιφερειακός Σύμβουλος Ηρακλείου