Το "μυστικό" της κομματικής συνοχής και το ξεπερασμένο πολιτικό σύστημα της χώρας

Όταν ένα κόμμα αντιμετωπίζει προβλήματα συνοχής, πειθαρχίας και αλληλεγγύης των στελεχών του, τότε ο αρχηγός του χρησιμοποιεί την μία και μοναδική μαγική λέξη: εκλογές. 
Στο άκουσμα της λέξης αυτής, όλοι, μέσα στο κόμμα, ενώνονται ως μία γροθιά. Κανείς δεν αμφισβητεί τον αρχηγό και την κομματική ιεραρχία, κανείς δεν διαφωνεί με τις αποφάσεις τους, κανείς δεν σκέφτεται να "φύγει από το μαντρί" γιατί γνωρίζει ότι δεν έχει καμία ελπίδα περαιτέρω πολιτικής επιβίωσης. 
Το επιχείρημα των εκλογών ήταν και είναι το "φόβητρο" για όσους πολιτικούς θέλουν να κάνουν εσωκομματική αντιπολίτευση. Ιδιαίτερα, αν οι πολιτικοί αυτοί έχουν ένα ξεχωριστό πολιτικό βάρος στο κόμμα, τότε τους "συνετίζουν" είτε με κυβερνητική θέση (αν το κόμμα κυβερνά) είτε με "απειλή" για εκλογές (και φυσικά μη συμμετοχή στα ψηφοδέλτια). 
Την συγκεκριμένη τακτική εφαρμόζουν διαχρονικά οι αρχηγοί των κομμάτων προκειμένου να διατηρήσουν την ισχύ τους αλλά και την συνοχή των στελεχών τους.
Πρόσφατα παραδείγματα, η "προτροπή" του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στους βουλευτές του να ψηφίσουν το μνημονιακό νομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα, αλλιώς θα προσφύγει στις κάλπες, καθώς και η εμμονή του αρχηγού τηςΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη στην εδώ και τώρα προκήρυξη εκλογών. 
Με τον τρόπο αυτό, ο μεν Πρωθυπουργός πέτυχε την "αναίμακτη" ψήφιση, στο σύνολό τους, των προαπαιτούμενων (οι λαλίστατοι "διαφωνούντες" τα ψήφισαν και με τα δύο τους χέρια), ο δε νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, διατήρησε την πολυπόθητη συνοχή, αφού, όσα στελέχη του κόμματος αμφισβήτησαν τις επιλογές του, (μετά την εκλογή του), μπροστά στο ενδεχόμενο εκλογών, υποχρεώθηκαν να συναινέσουν σ' αυτές.
Το πολιτικό σύστημα της χώρας είναι τόσο καλά φτιαγμένο στα μέτρα του ίδιου του πολιτικού συστήματος, που ελέγχει τα πάντα απόλυτα. Όλα τα πολιτικά κόμματα, μικρά και μεγάλα, είναι προσαρμοσμένα στο σύστημα αυτό. Όσο κι αν το κατακρίνουν, όσο κι αν το απαξιώνουν, κατά βάθος το υπηρετούν πιστά. Γιατί, το ίδιο το σύστημα τα συντηρεί οικονομικά και προσφέρει απλόχερα στους πολιτικούς, όλων των κομμάτων, ξεχωριστά προνόμια.
Η ιδεολογία σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζει την "υποταγή" στο σύστημα. Τουλάχιστον μέχρι τώρα, όλα τα κόμματα από "έξω δεξιά" μέχρι "έξω αριστερά"  πειθαρχούν και πορεύονται μέσα στο ίδιο πολιτικό σύστημα (οι διαφωνίες είναι "στάχτη στα μάτια" του κόσμου). 
Αν δεν αλλάξει το πολιτικό σύστημα, δεν πρόκειται ν' αλλάξει και η διακυβέρνηση της χώρας. Όποιο κόμμα κι αν είναι στην εξουσία, όποια ιδεολογία κι αν εκπροσωπεί (ουσιαστικά μόνο στα λόγια), ή πολιτική κατά βάθος, είναι η ίδια. 
Η εξουσία φθείρει και διαφθείρει "ιδεολογίες", "πιστεύω" και "αξίες". Τα παραδείγματα πολλά και πρόσφατα. Αν δεν αλλάξουν πολλά βασικά πράγματα, τότε δεν υπάρχει ελπίδα ( η αληθινή ελπίδα και όχι αυτήν που μας υπόσχονται αφειδώς οι πολιτικοί).
Η αυτοχρηματοδότηση των κομμάτων από τα μέλη τους, η μείωση του αριθμού των βουλευτών στους 100 από τους 300 που είναι σήμερα, η μείωση της θητείας των βουλευτών με ανώτερο τα 8 ή τα 12 χρόνια (η ίδια θητεία να ισχύει και για τον Πρωθυπουργό), ή εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τον Λαό, το ασυμβίβαστο βουλευτή - υπουργού, η διοικητική αποκέντρωση κι ένα σωρό άλλα προοδευτικά μέτρα, που εφαρμόζονται εδώ και πολλά -πολλά χρόνια σε προηγμένες χώρες, θα είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία πρέπει να χτισθεί η Ελλάδα του αύριο.
Αν δεν ληφθούν γενναίες αποφάσεις και συνεχισθεί η ίδια κατάσταση με την μίζερη πολιτική της υποτέλειας και της εξάρτησης, τότε δεν υπάρχει ούτε παρόν ούτε μέλλον στη χώρα μας.

Βασίλης Σκουταράς