Νέα Δημοκρατία: Σε κρίση η εσωκομματική ενότητα
Θολό είναι το τοπίο στη Νέα Δημοκρατία, σχετικά με την εσωκομματική ενότητα. Από την παραίτηση του Κώστα Καραμανλή και μετά, η ενότητα στο κόμμα μοιάζει πολύ εύθραυστη και μία αφορμή αρκεί, για να τη διασπάσει.
Επί προεδρίας Αντώνη Σαμαρά, το γεγονός ότι το κόμμα ήταν στην κυβέρνηση, παραμέρισε τις όποιες διαφορές και όσο διάστημα ήταν στην εξουσία, τα προβλήματα υπήρχαν μόνο στο παρασκήνιο. Την περίοδο εκείνη, κανένα κομματικό στέλεχος δεν τόλμησε να διαφοροποιηθεί ανοικτά γιατί υπήρχε ο φόβος να κατηγορηθεί ότι προσπαθούσε να ρίξει την κυβέρνηση. Οι μόνοι που είχαν ασυλία να εκφράζουν τις απόψεις τους, χωρίς πρόβλημα, ήταν οι προσκείμενοι στο στρατόπεδο των Καραμανλικών, μεταφέροντας, δήθεν, τη γνώμη του πρώην Πρωθυπουργού.
Μετά τη συντριπτική ήττα στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 και την αναμενόμενη παραίτηση Σαμαρά, με τη Ν.Δ. πλέον στο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το πρόβλημα άρχισε να γίνεται πιο έντονο. Η ανάθεση της Προεδρίας του κόμματος στο παλιό και καταξιωμένο στέλεχος Βαγγέλη Μεϊμαράκη, ισορρόπισε μέχρις ένα σημείο την διαφορετικότητα των απόψεων, κυρίως λόγω των εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2015. Στις εκλογές αυτές, παρόλο που τα ποσοστά του κόμματος ήταν ανεβασμένα, το γεγονός ότι ήρθε δεύτερο θεωρήθηκε αποτυχία. Κατόπιν τούτου, ξεκίνησαν οι διαδικασίες για την εκλογή νέου Προέδρου από τα μέλη και τους φίλους του κόμματος. Έπειτα από μία αποτυχημένη προσπάθεια διεξαγωγής εκλογών για την ανάδειξη νέου Προέδρου, τελικά, με την δεύτερη προσπάθεια, εξελέγη Πρόεδρος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, της άλλης μεγάλης πολιτικής οικογένειας του κόμματος (η πρώτη είναι του Κωνσταντίνου Καραμανλή).
Ο νέος Πρόεδρος της Ν.Δ. στο λίγο σχετικά χρονικό διάστημα, που είναι στην ηγεσία, δεν "έπεισε" ακόμη για τις ηγετικές ικανότητές του στη διαχείριση των θεμάτων του κόμματος. Παρ' ότι νέος σε ηλικία και με πολύ καλό βιογραφικό, δεν προχώρησε στις ριζοσπαστικές τομές, που περίμεναν οι νεοδημοκράτες. Προς χάριν των λεπτών ισορροπιών των συσχετισμών και των τάσεων που επικρατούν στο κόμμα, αρκέστηκε σε "μεσοβέζικες" λύσεις, που να ικανοποιούν σχεδόν όλους.
Όμως, με συμβιβασμούς και "ισορροπίες" δεν γίνεται ούτε το καινούργιο που θα εμπνεύσει τους ψηφοφόρους, ούτε απαλλάσσει το κόμμα από τα "βαρίδια" του παρελθόντος, για τα οποία οι πολίτες δεν θέλουν ν' ακούνε λέξη.
Η Ν.Δ. ως κυβέρνηση υπό τον Αντώνη Σαμαρά (με την συμμετοχή και του ΠΑΣΟΚ) συνέχισε τη μνημονιακή πολιτική των προκατόχων της, Γιώργου Παπανδρέου και Λουκά Παπαδήμου. Την περίοδο αυτή αυξήθηκε η φορολογία και γιγαντώθηκε η οικονομική κρίση, που οδήγησε στη φτωχοποίηση της χώρας και των Ελλήνων.
Όσοι συμμετείχαν σ' αυτή την κυβέρνηση, δεν μπορούν να πάρουν "άφεση αμαρτιών" από τους πολίτες, για τα πεπραγμένα τους. Καλώς ή κακώς με τα ίδια πρόσωπα δεν μπορεί να υπόσχεσαι ότι θ' αλλάξεις την κατάσταση. Με "φθαρμένα" υλικά δεν κτίζεται το καινούργιο. Πρέπει και τα υλικά να είναι καινούργια. Απλός κοινός νους χρειάζεται...
Αντί λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης να κάνει άνοιγμα στο κόμμα με νέα άφθαρτα πρόσωπα σε ηλικία και σε βιογραφικό και να δείξει ότι πραγματικά φτιάχνει κάτι καινούργιο, με το οποίο θα διεκδικήσει βάσιμα την εξουσία στις επόμενες εκλογές, αυτός, "ανακυκλώνει" τα παλιά στελέχη, τα οποία πλέον δεν έχουν την αποδοχή της κοινωνίας. Σίγουρα, η τακτική αυτή του νέου Προέδρου της Ν.Δ. μάλλον θα τον βλάψει παρά θα τον ωφελήσει. Τώρα μάλιστα, που η σημερινή κυβέρνηση αθέτησε όλες τις προεκλογικές υποσχέσεις της προς τον Ελληνικό Λαό και ακολουθεί κι αυτή τη μνημονιακή πολιτική της λιτότητας και των φόρων, ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Κυριάκο Μητσοτάκη να διεκδικήσει με άνεση την εξουσία με τη Ν.Δ. εντελώς ανανεωμένη και έντονο το στοιχείο των νέων προσώπων, σε όλα τα επίπεδα.
Σήμερα, στη Νέα Δημοκρατία υπάρχουν αρκετές διαφορετικές ομάδες σε ιδεολογία και απόψεις. Κάτι δηλαδή σαν τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για τους "καθαρόαιμους" Καραμανλικούς, οι οποίοι θεωρούν το κόμμα ιδιοκτησία τους, τους "δεξιούς" Σαμαρικούς, οι οποίοι θέλουν ν' αποδείξουν ότι "μετά το Σαμαρά, το χάος" τους "φιλελεύθερους" Μητσοτακικούς, οι οποίοι θέλουν τη ρεβάνς από τους δύο προηγούμενους, τους "δεξιούς της δεξιάς", οι οποίοι θέλουν πιο σκληρή πολιτική, τους "φίλα προσκείμενους" στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, οι οποίοι παραπονιούνται δημόσια ότι δεν αξιοποιούνται στον κομματικό μηχανισμό κλπ, κλπ, κλπ.
Με τα παραπάνω δεδομένα, γίνονται αντιληπτό ότι η εσωκομματική ενότητα βρίσκεται σε οριακό σημείο και αν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν πάρει πάνω του την κατάσταση και δεν προσαρμοστεί στις ανάγκες της καθημερινότητας και της κοινωνίας, μάλλον δεν έχει τύχη στο πολιτικό παιχνίδι, κι ας έχει τα προσόντα. Το πιθανότερο - αν δεν αλλάξει τακτική - είναι να χάσει και μάλιστα με αυτογκόλ!!!...
Βασίλης Σκουταράς
