Ο ΟΗΕ και το εργαλείο κινεζοποίησης των μεταναστών. Του Νότη Μαριά

 Στο διήμερο 10 και 11 Δεκεμβρίου αναμένεται να συγκληθεί στο Μαρακές του Μαρόκο Διεθνής Διακυβερνητική Διάσκεψη προκειμένου οι Αρχηγοί κρατών να υπογράψουν το περίφημο Παγκόσμιο Σύμφωνο του ΟΗΕ για τη Μετανάστευση.

Γράφει ο Νότης Μαριάς

Όμως οι πολλαπλές αντιδράσεις της κοινής γνώμης διαφόρων κρατών έχουν αναγκάσει τις ηγεσίες αρκετών κρατών να «ανακρούσουν πρύμναν»  και να δηλώσουν ότι δεν θα πάνε στο Μαρακές. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται οι ΗΠΑ, η Αυστραλία, η Ελβετία, η Αυστρία, η Ιταλία και ορισμένες άλλες χώρες της ΕΕ.
Από την άλλη πλευρά οι διάφοροι θιασώτες της παγκοσμιοποίησης προβάλλουν το εν λόγω Σύμφωνο ως κάτι το δήθεν θετικό.
Έτσι με αφορμή τις καθημερινά εντεινόμενες διαμαρτυρίες των πολιτών κατά του Συμφώνου αυτού  η έγκαιρη προ μηνός παρέμβαση μου στην Ευρωβουλή για το ζήτημα αυτό καθίσταται πλέον ιδιαίτερα επίκαιρη.
Επισημαίνεται ότι είχα διαφωνήσει με την υπογραφή του Παγκοσμίου Συμφώνου του ΟΗΕ για τη Μετανάστευση μιλώντας στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο την Τρίτη 13/11/2018.
Επιπλέον τις θέσεις του ενάντια στο Παγκόσμιο Σύμφωνο ανέπτυξα με σειρά παρεμβάσεών του στα ΜΜΕ αλλά και στην διαδικτυακή μου εκπομπή «Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ».
Στηλιτεύοντας το Σύμφωνο του ΟΗΕ για τη Μετανάστευση επισήμανα ότι η μετανάστευση, με την υπογραφή του Συμφώνου, καθίσταται πλέον δικαίωμα κάθε πολίτη τρίτης χώρας και αναγορεύεται ως δήθεν πηγή ευημερίας και βιώσιμης ανάπτυξης. Και όλα αυτά παρότι η ίδια η μετανάστευση νόμιμη και παράνομη επί της ουσίας αποτελεί εργαλείο για τη μείωση μισθών και ημερομίσθιων στις χώρες υποδοχής. Επιπλέον ενώ οι υποστηριχτές του Συμφώνου λένε ότι αυτό δεν είναι δήθεν δεσμευτικό εντούτοις στο σημείο 48 του Συμφώνου τα κράτη καλούνται εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος να γνωστοποιήσουν τις ενέργειές τους για την εφαρμογή των ρυθμίσεων του Συμφώνου. Επίσης ενώ το Σύμφωνο δήθεν σέβεται την εθνική κυριαρχία τελικά τα κράτη που αρνούνται να το υπογράψουν κατακρίνονται από τους θιασώτες της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων.
Στην ως άνω παρέμβασή μου επισήμανα ότι «η νέα τάξη πραγμάτων έχει ως στόχο την αναδιανομή των πληθυσμών αντί να έχει ως στόχο την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου. Δημιουργεί λοιπόν έναν εφεδρικό στρατό ο οποίος μέσω της μετανάστευσης θα πάει στις αναπτυγμένες χώρες προκείμενου έτσι να έχουμε μείωση των μισθών. Άλλο πράγμα είναι οι πρόσφυγες, άλλο είναι οι μετανάστες και υπάρχει διεθνής νομοθεσία που τα ρυθμίζει. Εδώ στην πράξη οδηγούμαστε στην κατάργηση του δικαιώματος των κρατών μελών και των κρατών γενικώς να ορίζουν ποιοι πληθυσμοί θα κατοικούν στην επικράτεια τους διότι δημιουργεί ένα δικαίωμα μετανάστευσης». Και κατέληξα: «Αναφέρουν μερικοί ότι δεν είναι νομικά δεσμευτικό το Σύμφωνο, τότε γιατί αγωνιάτε αφού κάποιο κράτος δεν το υπογράφει, δεύτερον λέτε ότι υπάρχει προστασία της εθνικής κυριαρχίας Έ τότε δεν είναι εθνικά κυρίαρχο ένα κράτος να μην υπογράψει το Σύμφωνο; Αντιφάσκετε όσοι υποστηρίζετε  το Σύμφωνο αυτό γιατί στην  πράξη είναι έμμεσος τρόπος για να νομιμοποιηθεί η παράνομη μετανάστευση».
Θέσεις λοιπόν σαφείς και συγκεκριμένες. Που δεν μπορούν να παρερμηνευθούν με τίποτε.
Άλλωστε δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι βασική επιδίωξη στο πλαίσιο της ΕΕ είναι η κινεζοποίηση των μισθών προκειμένου να μπορέσει δήθεν η ευρωπαϊκή οικονομία να γίνει ανταγωνιστική. Και μείωση μισθών χωρίς μαζική μετανάστευση εργατικού δυναμικού εντός ΕΕ δεν μπορεί βέβαια να γίνει.
Στο βιβλίο μου «το Μνημόνιο της χρεοκοπίας και ο άλλος δρόμος» (σελ. 407-412) από το 2011 είχα στηλιτεύσει το περίφημο «Σύμφωνο για το ευρώ+» με το οποίο οι ηγέτες της ευρωζώνης είχαν δρομολογήσει την κινεζοποίηση των μισθών εντός ευρωζώνης. Έτσι στις 24-25 Μαρτίου του 2011 η Μέρκελ, οι λοιποί ηγέτες των χωρών της ευρωζώνης αλλά και χωρών εκτός ευρώ όπως η Δανία, η Βουλγαρία ,η Πολωνία και η Ρουμανία υπέγραψαν το «Σύμφωνο για το ευρώ+» το οποίο απαιτεί την προσαρμογή των ευρωπαϊκών μισθών στο ύψος των μισθών που επικρατούν σε χώρες ανταγωνιστικές προς την ΕΕ στο διεθνές εμπόριο, δηλαδή στην Κίνα και στην Ινδία. Πρόκειται στην ουσία για ένα Ευρωπαϊκό Μνημόνιο βίαιης μείωσης των μισθών. Με την κινεζοποίηση λοιπόν των ευρωπαϊκών μισθών οι ευρωπαϊκοί επιχειρηματικοί όμιλοι προσδοκούν και σχεδιάζουν την αύξηση των κερδών τους. Δεδομένης όμως της αντίδρασης και της αντίστασης των εργαζομένων στην κινεζοποίηση των μισθών τους η μετανάστευση νόμιμη και παράνομη εκατομμυρίων εργαζομένων από τρίτες χώρες και η είσοδο τους και εγκατάστασή τους στην ΕΕ αποτελεί το αναγκαίο εργαλείο για την κινεζοποίηση των ευρωπαϊκών μισθών.
Γι΄ αυτό και η πρεμούρα της ΕΕ και των χωρών του σκληρού πυρήνα να υπογραφεί άρον-άρον το περίφημο Παγκόσμιο Σύμφωνο του ΟΗΕ για τη Μετανάστευση.