Ο Στρατής έχει ένα μαγικό έξτρα χρωμόσωμα. Της Ιωάννας Ροζάκη

Δεν θυμάμαι τη ζωή μου, χωρίς τον Στρατή! 
 
Ο Στρατής πλέον είναι 55ετων!
 
Ομως αν μιλήσεις μαζί του, δεν ξεπερνά τα 16ετη!! 
 
Είναι από εκείνα τα παιδιά, με το ΈΝΑ "μαγικό" εξτρα χρωμόσωμα!! 
 
Αυτά που οι γιατροί ονομάζουν,
παιδιά με Σύνδρομο Down
 
Εγω απλά τα ονομάζω το καθένα, με το όνομα τους, ξεχωριστά!!!
Γιατί το καθένα έχει το δικό του όνομα! 
 
Από πάντα στη ζωή μου θυμάμαι το Στρατή, είναι εκείνος που με έμαθε τη ανιδιοτελη αγάπη,
την πραγματική σημασία της αγκαλιάς
και τη πραγματικη έννοια της αγνότητας!!! 
 
Διότι μόνο εκείνος ξέρει ακριβώς, την ακριβή έννοια αυτων των υπεροχων λέξεων! 
 
Απορείς γιατί ο Στρατής έφτασε τα 55ετη; 
Πως κατέρριψε τα επιστημονικά δεδομένα; 
 
Μην απορείς!!!! Γιατί κάθε άνθρωπος όταν πλημμηριζεται από αγάπη τριγύρω του, ξεπερνά τα επιστημονικά στατιστικά!!!
Και μάντεψε;;;;
 
Δεν στοίχιζει ΤΙΠΟΤΑ!!! 
Η αγάπη είναι εντελώς δωρεάν και πολλές φορές μέσα από αυτήν κερδίζουμε μάχες, το ήξερες εσύ;;; 
 
Ίσως τώρα, πλέον στα 55, έχουν αρχίσει κάποια σημάδια, αλλά δεν θέλω ακόμα να το πιστέψω... 
 
Με το Στρατή κάναμε διαφορά όταν ήμουν παιδί...
 
 
Πηγαίναμε στις κούνιες και παίζαμε παρέα και αν και τα βλέμματα ήταν πολλά, όχι από τα παιδιά, αλλά από τις μαμάδες, δεν πτοουμασταν, γιατί για εμάς τα παιδιά, δεν υπήρχαν διαφορές, υπήρχαν μόνο ονόματα και δύο ερωτήσεις.. 
 
Πως σε λένε; θα ρθεις να παίξουμε; 
Και το παιχνίδι έτσι απλά άρχιζε! 
Χωρίς κουτσομπολιά, χωρίς αμφιβολίες, χωρίς δισταγμούς!!! Γιατί στη ψυχή των παιδιών, διαφορές δεν χωρούν!!! 
 
Οι διαφορές χωρούν και δεν αρκούν στις ψυχές των μαμαδων!! Στων "φαινομενικά καλύτερων μαμαδων" γκουχ! 
 
Τα βλέμματα και οι κακεντρεχιες προέρχονταν από τις μητέρες που ενώ κοιτούσαν, σιγοψυθοζαν και κουτσομπολευαν γιατί ήρθε πάλι τούτο εδώ! Ναι ναι!
 
Ο Στρατής δεν είχε όνομα για εκείνες, για εκείνες δεν μπορούσα να αντιληφθώ τότε, τι ακριβώς ήταν, αφού για εμένα, ηταν όλος μου ο κόσμος!!!
 
Ναι, ναι τούτο, το αποκαλούσαν και σαν μία έκανε την αρχή και αφού έσπερνε το μίσος τριγύρω και έπερνε καταφατική συνέχεια στα λεγόμενα της από κάποια άλλη μαμα, η συζήτηση συνεχιζόταν με πιο βαρύ χαρακτήρισμους, ώσπου μία, μία, σηκωνόταν και έπερνε το σπλαχνο της μακριά, λες και θα κολλήσει τίποτα!!! 
 
Και από εκεί, που είκοσι αθώες ψυχές παίζαμε όμορφα, μέναμε εντέλει ίσως πέντε ψυχές, αν θυμάμαι!!! 
 
Με τις πιο γενναίες, να κουνάνε το κεφάλι, υποτιμητικά, σε εκείνες που είχαν σπεύσει να απομακρύνουν, τα μονακριβα παιδιά τους, και ας ήξεραν ότι από εκείνη τη στιγμή, είχαν γίνει στόχαστρο κουτσομπολιου και χλευασμου. 
 
Όμως ο Στρατής ήταν ένας μεγάλος καλοκάγαθος γίγαντας!
Που θα μας στριφογυριζε με τις ώρες, που θα έπαιζε μπάλα μαζί μας, με τις ώρες, που θα έπαιζε κρυφτό, που σε κάθε παιχνίδι θα έλεγε ναι! Και θα το έκανε με μεγάλη αγάπη και ευκολία!!
 
Μεγάλωσα και πλέον στη ψυχή μου δεν υπάρχει αυτή η αθωότητα! Πλέον ο Στρατής αντιλαμβάνεται, τα νεύρα μου, καμία φορά το θυμό μου! Πλέον όταν κυκλοφορούμε μαζί και βλέπω τα βλέμματα του κόσμου τριγύρω, τόσο περίεργα και καχύποπτα με πιάνει θυμός! 
 
Κάποτε νευρίασα τόσο πολύ και άρχισα να φωνάζω τόσο εντονα σε ένα άνθρωπο που κοροιδευε το Στρατή και χασκογελουσε...
 
Τον κοιτούσε και χασκογελουσε...
 
Άρχισα να χάνω την υπομονή μου και να του φωνάζω, ρωτώντας τον με έντονο ύφος τι είναι αυτό ακριβώς που κοροϊδεύει;
 
Ο Στρατής στεκόταν δίπλα μου..
Όσο του φώναζα πόσο γελοίος είναι που κοροϊδεύει ένα τέτοιο παιδί, τόσο εκείνος συνέχιζε να χασκογελάει πιο δυνατά και να τον δείχνει με το δάκτυλο, κοροιδευοντας τον πιο έντονα...
 
Τότε από τα νεύρα μου με έπιασαν τα κλάματα και έτσι απλά ο Στρατής ήρθε και με πήρε αγκαλιά, μου σιγοψυθιρισε στο αυτί,
 
αγκαλιάσει εγώ, εσένα!!!! 
 
Μήπως η ανθρωπότητα μας, χρειάζεται ένα έξτρα χρωμόσωμα, τελικά; 
 
Αναρωτήθηκα και απλά ηρέμησα... 
 
Βασίζεται σε αληθινη ιστορία 
Αρθρογράφια Ροζακη Ιωάννα