Πολιτικοί Ορνίες κλέβουν διαχρονικά την ψήφο των Ελλήνων

Πόσο ωραία είναι, αλήθεια, να γράφεις ή να λες πράγματα, τα οποία έχουν θετική επίδραση στην κοινωνία όταν τα διαβάζει ή τ' ακούει. Όπως για παράδειγμα, οι υποσχέσεις που αραδιάζουν ανέκαθεν οι πολιτικοί της χώρας μας. Όλοι τους, με ελάχιστες εξαιρέσεις, έχουν αναγάγει το ψέμα σε επιστήμη. Ειδικά οι αρχηγοί των κομμάτων, που στοχεύουν στην εξουσία, όταν τους ακούς στην αντιπολίτευση ή στην προεκλογική περίοδο, νομίζεις ότι θα φέρουν τη σωτηρία στη χώρα και τους κατοίκους της. Λένε, λένε και τι δεν λένε... Όλα τα παρουσιάζουν ιδανικά και  "πείθουν" ότι, όταν έρθουν στην εξουσία, ο Λαός θα λύσει όλα του τα προβλήματα και θα τρώει με χρυσά κουτάλια!!!

Το έργο αυτό το έχουμε δει πολλές φορές τις τελευταίες 10ετίες. Τι να πρωτοθυμηθούμε και τι να γράψουμε... Όλοι οι αρχηγοί των κομμάτων εξουσίας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (τα προηγούμενα χρόνια) και ΣΥΡΙΖΑ εσχάτως, ο μόνος στόχος τους ήταν πως θα γίνουν πρωθυπουργοί. Και όταν το πετύχαιναν ξεχνούσαν, ως δια μαγείας, τις υποσχέσεις τους και έκαναν ακριβώς τα αντίθετα.
Από την μεταπολίτευση και μετά, που έχω προσωπική εμπειρία, θυμάμαι τα λαοπλάνα συνθήματα με τα οποία ενθουσίαζαν τα πλήθη, που ακολουθούσαν σαν αγέλη τις μεγάλες πολιτικές συγκεντρώσεις των κομμάτων και στο τέλος τους έκλεβαν και την ψήφο τους, για να εκλεγούν στην εξουσία. 

Το 1974 ήταν το σύνθημα "Καραμανλής ή τανκς". Και βγήκε πανηγυρικά ο Καραμανλής και δημιούργησε το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα, που είχε τον απόλυτο έλεγχο του κράτους. Τότε οι διορισμοί, πάντα μέσα απ' τον κομματικό σωλήνα,  ήταν πολλαπλάσιοι των αναγκαίων και το δημόσιο άρχισε να "στραγγαλίζει" την εθνική οικονομία. Ποιος, όμως, να το αντιληφθεί... Οι εκλεγμένοι απολάμβαναν τη "γλύκα" της εξουσίας και η μόνη τους σκέψη ήταν η επανεκλογή τους κι όχι η οικονομική πορεία της χώρας.

Το 1981 ήταν το σύνθημα "αλλαγή" με το οποίο ο Ανδρέας Παπανδρέου θριάμβευσε στις εκλογές και έγινε η πρώτη σοσιαλιστική κυβέρνηση της χώρας. Αντί, όμως, κι αυτός, να βάλει μία δημοσιονομική τάξη στο κράτος, συνέχισε την τακτική των προκατόχων του, διορίζοντας ανεξέλεγκτα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, με αποτέλεσμα να διπλασιαστούν σχεδόν οι δημόσιοι υπάλληλοι, ξεπερνώντας σε αριθμό το 10% του πληθυσμού της χώρας! Ακόμη, εκείνη την περίοδο με την εισροή κοινοτικών κονδυλίων, άρχισε η αλόγιστη σπατάλη κρατικών χρημάτων. Τι να πρωτοθυμηθούμε: Τις πρωτοφανείς επιδοτήσεις, που άγγιζαν και το 1000% των πραγματικών ποσών που έπρεπε να δοθούν στους δικαιούχους; Τα δάνεια για εκσυγχρονισμό επιχειρήσεων, τα οποία μόνο για τις επιχειρήσεις δεν διατέθηκαν, αλλά, έγιναν διαμερίσματα, ταξίδια, αυτοκίνητα και...μπουζούκια; Ή να ξεχάσουμε τον διπλασιασμό των εργασιακών ασφαλιστικών εισφορών, που οδήγησαν σε λουκέτο πολλές υγιείς επιχειρήσεις; Ή το περιβόητο "Τσοβόλα δώστα όλα"; 

Δυστυχώς, στην 8ετή διακυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, μπορεί φαινομενικά να ανέβηκε το βιωτικό επίπεδο των ασθενέστερων οικονομικά κοινωνικών τάξεων, όμως, ταυτόχρονα υποθηκεύτηκε το οικονομικό μέλλον της χώρας, αφού, τα έσοδα του κράτους ήταν πολύ μικρότερα από τα έξοδα και μοιραία άρχισε ο υπερδανεισμός της χώρας, που μας οδήγησε στην σημερινή τραγική κατάσταση.
Φυσικά, μοναδικός υπεύθυνος δεν είναι μόνον ο Ανδρέας Παπανδρέου. Αυτός ξεκίνησε το οικονομικό άνοιγμα της χώρας στον υπερδανεισμό, τον οποίο ακολούθησαν οι επόμενοι πρωθυπουργοί. 

Το 1990 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, προσπάθησε να κάνει κάποιες ριζοσπαστικές καινοτομίες στη διοίκηση όπως αποκρατικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων, συμφωνία στην ονομασία των Σκοπίων κ.ά., όμως, είχε την ατυχία (και μαζί του και η χώρα) να έχει υπουργό των Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος με τον αλλήστου μνήμης Συμπιλίδη, έριξε την κυβέρνηση πριν ολοκληρώσει τον σχεδιασμό της.

Ακολούθησε το 1993 η επανεκλογή του Ανδρέα Παπανδρέου συμπαραστατούμενου από την "γεροντοκαψούρα του" Μιμή, όμως λόγω των προβλημάτων υγείας του, αντικαταστάθηκε τον Ιανουάριο του 1996 από τον Κωνσταντίνο Σημίτη, ο οποίος κέρδισε τις εκλογές του ίδιου χρόνου καθώς και τις επόμενες του 2000. Το σύνθημα που κυριάρχησε ήταν ο "εκσυγχρονισμός". Εκσυγχρονισμός, όμως, σε ποιο πράγμα;  Στους εξοπλισμούς που αποφάσιζε ο Τσοχατζόπουλος, ο Σμπώκος, και όλα τα "μπουμπούκια" που χρέωσαν τη χώρα με δισεκατομμύρια ευρώ, για να πάρουν κι αυτοί τις μίζες τους; Εκσυγχρονισμός στις προμήθειες του δημοσίου, από τις οποίες "θησαύρισαν" προμηθευτές και προμηθευόμενοί; Εκσυγχρονισμός στη διαπλοκή, όπου οι καναλάρχες είχαν και κατασκευαστικές εταιρείες και έπαιρναν όλα τα δημόσια έργα;

Εκσυγχρονισμός στη μεγάλη φούσκα του χρηματιστηρίου, όπου περέσυραν όλους τους Έλληνες και χάθηκαν περιουσίες;  Εκσυγχρονισμός στη διαφθορά και στις μίζες; Εκσυγχρονισμός στα πλαστά οικονομικά στοιχεία, με τα οποία φύγαμε από τη δραχμούλα μας και μπήκαμε στο ευρώ; 
Αυτή η 8ετία του Σημίτη ήταν η αποφράδα εποχή της ελληνικής οικονομίας. Από εκείνη την περίοδο, η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη.

Στη συνέχεια, ο Κώστας Καραμανλής, με σύνθημα "επανίδρυση του κράτους" κέρδισε τις εκλογές του 2004 και με την παρέα του, που ανέλαβαν να κυβερνήσουν, αποδείχθηκαν κατώτεροι του αναμενομένου. Όχι μόνο δεν επανίδρυσαν το κράτος, αλλά, ισοπέδωσαν ό,τι είχε απομείνει όρθιο. Στην 5ετή διακυβέρνηση Κώστα Καραμανλή, τα σκάνδαλα, με αποκορύφωμα την παραποίηση του ελλείμματος, ήταν κραυγαλέα. Μπροστά στη μη διαχειρίσιμη αυτή κατάσταση, ο 
Καραμανλής προτίμησε να φύγει από το πολιτικό προσκήνιο.
Τότε εμφανίστηκε ο γιος του Ανδρέα, Γιώργος Παπανδρέου που με το περίφημο "λεφτά υπάρχουν" κέρδισε πανηγυρικά τις εκλογές αλλά, κι αυτός αποδείχθηκε καλός μόνο στα λόγια. Σε λίγους μήνες, επειδή τα "κουκιά δεν έβγαιναν" χωρίς να ρωτήσει κανέναν, οδήγησε τη χώρα στα νύχια του ΔΝΤ και στα μνημόνια.

Μετά περάσαμε σε ολιγόμηνη οικουμενική κυβέρνηση, η οποία προκήρυξε εκλογές το 2012. Στις εκλογές αυτές ο αποστάτης από τη ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, έγινε αρχηγός του κόμματος και με τα Ζάππεια 1,2,3 υποσχέθηκε να καταργήσει τα μνημόνια και ν' αλλάξει την οικονομική κατάσταση της χώρας και των πολιτών. Οι ψηφοφόροι τον εμπιστεύθηκαν και τον εξέλεξαν πρωθυπουργό. Όταν, όμως, ανέλαβε την εξουσία, όχι το μνημόνιο δεν κατήργησε αλλά, υπέγραψε καινούργιο με μεγαλύτερους φόρους. Μείωσε μισθούς και συντάξεις, μεγάλωσε την ανεργία, έβαλε λουκέτο σε χιλιάδες επιχειρήσεις και έκανε χειρότερη την οικονομική κατάσταση των Ελλήνων. 

Στο αδιέξοδο που δημιουργήθηκε, προκήρυξε νέες εκλογές τον Ιανουάριο του 2015, στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ με τον νεαρό Αλέξη Τσίπρα και σύνθημα "ή ελπίδα έρχεται" παραπλάνησε κι αυτός τους ψηφοφόρους και αφού εξελέγη στην εξουσία κάνει μέχρι σήμερα, τα εντελώς αντίθετα απ' όσα υποσχέθηκε... Βέβαια, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε ο Τσίπρας είναι υπεύθυνοι για την κατάσταση που βρήκαν. Υπεύθυνοι είναι αυτοί που την  δημιούργησαν (δηλαδή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με τους εκάστοτε πρωθυπουργούς τους) και ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Τσίπρα, προσπαθούν να την διαχειριστούν, χωρίς όμως, αποτελεσματικότητα. Φυσικά, αυτό δεν τους απαλλάσσει από τις ευθύνες τους και κυρίως από τα προεκλογικά τους ψέματα.

Η παραπλάνηση των ψηφοφόρων με σκοπό την "κλοπή" της ψήφου τους, είναι διαχρονικό φαινόμενο. Δυστυχώς, η Δικαστική εξουσία δεν διαπιστώνει ποτέ καμία παραβατικότητα στους πολιτικούς, που άλλα λένε προεκλογικά και άλλα κάνουν όταν αναλαμβάνουν την κυβέρνηση. 
Μεγάλη ευθύνη, όμως, έχουν και οι ψηφοφόροι, που ακόμα δεν συνειδητοποίησαν ότι οι πολιτικοί τους εξαπατούν και σαν Ορνίες, τους κλέβουν την ψήφο τους, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. 
Ίσως, όταν το κατανοήσουν, δεν θα υπάρχει, εθνικά, κυρίαρχη χώρα.

*Ορνίας = όρνεο, αρπακτικό

Βασίλης Σκουταράς