Πρωτογενής τομέας και κλιματική αλλαγή. Του Ανδρέα Στρατάκη

Ο Πρωτογενής Τομέας στις μέρες μας αντιμετωπίζει πολλαπλές προκλήσεις, τόσο ενδογενείς όσο και εξωγενείς. Η μείωση του αυξημένου κόστους παραγωγής, η σταθεροποίηση των τιμών αλλά και η ενίσχυση του βαθμού οργάνωσης των αγροτών είναι κυρίως ενδογενείς προκλήσεις. Από την άλλη, ο ισχυρός παγκόσμιος ανταγωνισμός, η υποβάθμιση των οικοσυστημάτων, ως απόρροια της εντατικοποίησης της γεωργίας, αλλά και η κλιματική αλλαγή, είναι μερικές μόνο από τις λεγόμενες εξωγενείς προκλήσεις.

Είναι γεγονός πως η κλιματική αλλαγή αποτελεί το πιο σύνθετο πρόβλημα που απασχολεί τη Διεθνή Κοινότητα, εδώ και 25 χρόνια. Αποτελεί επίσης, ένα υψίστης σημασίας εθνικό ζήτημα, ειδικά για τον παραγωγικό κλάδο, καθώς επιδρά, άμεσα, στην εγχώρια αγροτική Οικονομία.
Αγροτική Ανάπτυξη και κλιματική αλλαγή είναι δύο έννοιες ασυμβίβαστες ως σήμερα, αφού η αγροτική παραγωγή κινδυνεύει, λόγω της απώλειας καλλιεργήσιμης γης, των μικρότερων καλλιεργητικών περιόδων, της αβεβαιότητας σχετικά με το είδος και το χρόνο εγκατάστασης συγκεκριμένων καλλιεργειών, αλλά και της μεταβολής που προκαλείται στη διασπορά, εχθρών και ασθενειών.

Η ανάγκη προσδιορισμού και αντιμετώπισης των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, ειδικά στη γεωργία, οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι αναμένεται να μεταβάλλει τα αποθέματα τροφής σε παγκόσμιο επίπεδο, τη στιγμή που ήδη στον αναπτυσσόμενο κόσμο, περίπου ένα δις άνθρωποι υποσιτίζονται.

Ενώ η αύξηση των ακραίων καιρικών συνθηκών μπορείς να οδηγήσει σε απρόβλεπτες αλλαγές στις αποδόσεις, στην αύξηση των τιμών και σε αλλαγές σε εμπορικά ισοζύγια μεταξύ χωρών, λόγω του κυρίαρχου ρόλου, του γεωργικού τομέα, στις οικονομίες τους.

Στην Ελλάδα, δυστυχώς, η κλιματική αλλαγή τείνει να γίνει το εύκολο άλλοθι, για να κρύψει, σοβαρές πολιτικές ευθύνες για μεγάλες καταστροφές, αντί να ανεβάζει τον πήχη των στοχεύσεων για την προστασία του περιβάλλοντος, των πολιτών, αλλά και της παραγωγικής δραστηριότητας.
Παρά το γεγονός ότι πλήθος Μέτρων και Δράσεων των προηγούμενων κυβερνήσεων στοχεύουν ακριβώς, τόσο στην προσαρμογή- θωράκιση- εκπαίδευση του Πρωτογενούς Τομέα, απέναντι στην κλιματική αλλαγή όσο και στην αντιμετώπιση – αποκατάσταση των αρνητικών επιπτώσεων, πολλά από αυτά παραμένουν ανενεργά, ενώ άλλα που τέθηκαν σε εφαρμογή (όπως οι «Γεωργικοί Σύμβουλοι», οι «Επενδύσεις αποκατάστασης των ζημιών που προκαλούνται στο γεωργικό κεφάλαιο από φυσικά φαινόμενα και δυσμενείς καιρικές συνθήκες», η «δράση 4.1.2 για την υλοποίηση επενδύσεων που συμβάλλουν στην εξοικονόμηση ύδατος» κ.α.) ως σήμερα καρκινοβατούν.

Η κλιματική αλλαγή είναι ένα θέμα που έχει τεθεί επανειλημμένα από όλους, παρόλα αυτά όμως, η κυβέρνηση, αντί να προχωρήσει στην απαραίτητη εναρμόνιση του κανονισμού με τα νέα δεδομένα αρκείται στην επιλεκτική- πελατειακή, κατά τη συνήθη πρακτική της, παροχή επιδομάτων.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Όταν θέλουμε να συζητήσουμε για αγροτική Ανάπτυξη, πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να μιλήσουμε για πλήρη επανεκκίνηση του αγροτικού τομέα, βάζοντας τέλος στις πολιτικές που ακολουθούνται τα τελευταία χρόνια, οι οποίες στραγγαλίζουν το αγροτικό εισόδημα και τις επενδύσεις στον Πρωτογενή Τομέα.
Το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής χρειάζεται πολιτικές γενναίες, που θα στοχεύσουν σε λύσεις και όχι σε αδιέξοδα. Χρειάζεται προσαρμογή που μπορεί να επιτευχθεί, μόνο μέσω της εκπαίδευσης. Χρειάζεται εγρήγορση που μπορεί να λειτουργήσει μόνο μέσω της σωστής ενημέρωσης και απαιτείται προετοιμασία που μπορεί να προσδώσει πρόληψη και ασφάλεια μόνο μέσω της παροχής- εφαρμογής, αποτελεσματικών κινήτρων- μέτρων και νέων τεχνολογιών. 

Η κλιματική αλλαγή είναι ένα ζήτημα που δεν δικαιολογεί καμία αδράνεια από κανέναν, τόσο σε εθνικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Είναι ένα ζήτημα που – μοιραία- θα το βρούνε μπροστά τους και οι επόμενες γενιές.
Είναι Ευθύνη όλων μας να πράξουμε τα μέγιστα για να τους εξασφαλίσουμε ένα ασφαλές και βιώσιμο περιβάλλον.

Ανδρέας Στρατάκης, υποψήφιος Βουλευτής ΝΔ Νομού Ηρακλείου.