Σιωπηλή... αναμονή
Διάχυτη είναι η απορία, γιατί ο Ελληνικός Λαός δεν αντιδρά στα τόσα δεινά που του επέβαλαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων και υπομένει καρτερικά την οικονομική κρίση με τους δυσβάσταχτους φόρους, τον ΕΝΦΙΑ, τις μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, την ακρίβεια, την ανεργία και γενικά, όλα εκείνα που του κατέστρεψαν τη ζωή του.
Όλοι σχεδόν οι Έλληνες (με εξαίρεση τους βολεμένους) αναθεματίζουν και εξορκίζουν όλα τα κόμματα και τους πολιτικούς, που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα και με την επιπόλαιη πολιτική που εφάρμοσαν, σε συνδυασμό με την ανικανότητά τους, την οδήγησαν στην οικονομική καταστροφή και στην φτωχοποίηση.
Η κατάσταση, παρ' όλο που βαδίζει από το κακό στο χειρότερο, δεν φαίνεται να συγκινεί τους πολίτες, οι οποίοι κυριολεκτικά παραμένουν αδρανείς σε όσα τραγικά τους συμβαίνουν.
Σε άλλες εποχές, για πολύ μικρότερα πράγματα, "καιγόταν η χώρα" από διαδηλώσεις, καταλήψεις και κάθε είδους παρόμοιες αντιδράσεις. Τώρα, που η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων υποφέρει από τους φόρους και τα χαράτσια, δεν "κουνιέται φύλλο". Κι όμως. Σε ιδιωτικές συζητήσεις, σε κοινωνικές συναθροίσεις και στις παρέες, όλοι (με εξαίρεση, πάντα, τους βολεμένους), βρίζουν και καταριούνται κόμματα και πολιτικούς που οδήγησαν τη χώρα και τους πολίτες της, σ' αυτή την κατάσταση.
Το κακό ξεκίνησε παλαιότερα, αλλά, άρχισε να φαίνεται καθαρά στις αρχές του 2000 επί κυβερνήσεως Σημίτη. Μετά ήρθε ο Κωστάκης της ΝΔ με βαρύγδουπες δηλώσεις για επανίδρυση του κράτους και με την ανικανότητα του ίδιου και των συνεργατών του, "τίναξαν στον αέρα" την οικονομία της χώρας. Ακολούθησε ο Γιωργάκης με το "λεφτά υπάρχουν" και με την ανικανότητα του ίδιου και των συνεργατών του, μας οδήγησε στα μνημόνια και στους τοκογλύφους δανειστές. Στη συνέχεια ήρθε ο Αντωνάκης που κορόϊδεψε τους ψηφοφόρους με την κατάργηση των μνημονίων στα Ζάππεια 1,2,3 και αφού εξελέγη πρωθυπουργός, με την ανικανότητα του ίδιου και των συνεργατών του, μας "άλλαξε τα φώτα" σε φόρους. Για να γίνει δυσκολότερος ο βίος των πολιτών, έβαλε συγκυβερνήτη (αντιπρόεδρο) τον άλλο ανίκανο, εξουσιομανή και εμπνευστή του ΕΝΦΙΑ Βαγγελάκη και έκαναν ακόμη χειρότερη την ζωή μας. Τέλος μέσα σ' αυτή την πολιτική ανικανότητα, παρουσιάστηκε το κόμμα της "ελπίδας" του νεαρού Αλέξη, που με προεκλογικές υποσχέσεις για ένα καλύτερο μέλλον, εξαπάτησε τους ψηφοφόρους και αφού εξελέγη, από το πουθενά, πρωθυπουργός, όχι μόνο δεν πραγματοποίησε το παραμικρό απ' όσα υποσχέθηκε, αλλά, με την ανικανότητα του ίδιου και των συνεργατών του, ισοπέδωσαν ό,τι είχε απομείνει όρθιο. Και έφερε και το capital control.
Τα τελευταία 15 χρόνια οι Έλληνες περίμεναν να διορθωθεί η κατάσταση της χώρας. Οι μίζες, η διαφθορά, η διασπάθηση του Δημοσίου χρήματος και οι άλλες παθογένειες του πολιτικού συστήματος από την μεταπολίτευση μέχρι τα πρώτα χρόνια του 2000, αντί να εξαλειφθούν, γιγαντώθηκαν με την πάροδο του χρόνου. Από τις εκλογές του 2004 οι ψηφοφόροι άλλαξαν όλους τους προαναφερθέντες πρωθυπουργούς, αλλά, προκοπή δεν είδαν. Αντίθετα, μέρα με τη μέρα η κατάσταση χειροτερεύει και φως δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Μ' αυτές τις συνθήκες, γιατί να διαμαρτυρηθούν οι Έλληνες πολίτες; Ποιος θα "φέρει την Άνοιξη"; Όλοι τους, δοκιμάστηκαν και εκ του αποτελέσματος, απέτυχαν! Δυστυχώς δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Τα ίδια πολιτικά πρόσωπα ανακυκλώνονται, με αποτέλεσμα η ανικανότητα να παραμένει! Πολιτικοί ηγέτες δεν υπάρχουν πλέον και η οικογενειοκρατία δεν αποτελεί λύση. Την πληρώσαμε (την οικογενειοκρατία) και πολύ και ακριβά!
Παρ' όλ' αυτά, οι κυβερνώντες (πλειοψηφία και αντιπολίτευση) ζουν στον κόσμο τους. Ενώ η χώρα "καίγεται" αυτοί για το μόνο που ενδιαφέρονται, είναι η επανεκλογή τους. Δηλαδή όλα για την...κουτάλα!
Ιδεολογικές διαφορές δεν υπάρχουν (εκτός ΚΚΕ και Χ.Α.). Όλα τ' άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα είναι υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συμφωνούν με τους όρους των δανειστών και τους εφαρμόζουν, άσχετα αν λιμοκτονούν οι Έλληνες πολίτες.
Μέσα σ' αυτό το κλίμα, μην απορείτε γιατί οι Έλληνες πολίτες δεν αντιδρούν.
Βρίσκονται σε σιωπηλή... αναμονή μέχρι τις επόμενες εκλογές. Τότε θα γίνει η "πληρωμή" και θα πάει "κάθε κατεργάρης στον πάγκο του".
Βασίλης Σκουταράς
