Τι είναι τελικά η Δημοκρατία;

Η έννοια της λέξης Δημοκρατία έχει απασχολήσει πολλούς ανθρώπους, μορφωμένους και μη. Δημοκρατία είναι το Πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον Λαό, ασκείται από τον Λαό και υπηρετεί τα συμφέροντά του.
Στην Ελλάδα, το Πολίτευμα, τυπικά, είναι Δημοκρατικό. Στην ουσία, όμως, είναι; 
Το ερώτημα αυτό πλανάται στην ελληνική κοινωνία και προβληματίζει την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Σίγουρα Δημοκρατία δεν είναι να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει. Είτε είναι αξιωματούχος στην κυβέρνηση ή στον κρατικό μηχανισμό, είτε είναι απλός πολίτης οφείλει να σέβεται τους νόμους και τους κανόνες που θεσπίζουν τη λειτουργία ενός οργανωμένου κράτους. 
Δυστυχώς, στη χώρα μας, κάθε άλλο παρά αυτό συμβαίνει. Στη χώρα μας, στο όνομα της Δημοκρατίας, καθένας δίνει τη δική ερμηνεία και κάνει ό,τι του γουστάρει...
Τα τελευταία 20 χρόνων έγιναν πρωτοφανή πολιτικά εγκλήματα σε βάρος της χώρας και των Ελλήνων, κι όμως, κανείς δεν τιμωρήθηκε!
Επί πρωθυπουργίας Σημίτη στο πλαίσιο του "εκσυγχρονισμού" έγιναν "σημεία και τέρατα" με αποτέλεσμα να λεηλατηθεί ο εθνικός μας πλούτος: Κάναμε Ολυμπιακούς αγώνες (μεγάλο φαγοπότι), αγοράσαμε εξοπλιστικά συστήματα τα οποία ακόμη και σε πόλεμο να ήμασταν δεν θα τα παίρναμε (έπρεπε να φάνε με χρυσά κουτάλια ο Άκης, ο Σμπώκος και οι συνεταίροι τους), διασπαθήσαμε τις οικονομικές ενισχύσεις της "επάρατης" Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε υπερκοστολογημένα έργα "βιτρίνα", σε παχυλές επιδοτήσεις "φουσκωμένων" ή και ανύπαρκτων αγροτικών προϊόντων, αιγοπροβάτων, πτηνών κλπ (αυτό εννοούσε ο Πάγκαλος όταν δήλωσε το "μαζί τα φάγαμε"...) και στην ασύστολη σπατάλη παντού. Στον Σημίτη να καταλογίσουμε και τη "φούσκα" του χρηματιστηρίου, που ήταν η αιτία να χάσει πολύς κόσμος τις οικονομίες του.
Μετά ήρθε ο Κώστας Καραμανλής. Με τυμπανοκρουσίες και βαρύγδουπες δηλώσεις για επανίδρυση του (οικονομικά και θεσμικά διαλυμμένου) κράτους. Και ανέλαβαν οι εκλεκτοί του (τα δικά τους παιδιά) την διαχείριση του κράτους και τα έκαναν κι αυτοί μαντάρα: Δομημένα ομόλογα, ασφαλιστικά ταμεία, κρατικές τράπεζες και όπου αλλού υπήρχε ρευστό, όλα στο βωμό της 'κονόμας... Όχι μόνον δεν επανιδρύθηκε το κράτος αλλά αποσυντέθηκε ακόμη περισσότερο. Και μέσα στην αποσύνθεση αυτή, οι διάφορες κοινωνικές ομάδες ξεσηκώθηκαν με γενικές απεργίες, μπλόκα, καταλήψεις, συμπλοκές με τα ΜΑΤ και σε πολλές περιπτώσεις κοινωνική αντιπαράθεση (λιμενεργάτες που απεργούσαν, με αγρότες που ήθελαν να μεταφέρουν στις αγορές τα ευπαθή αγροτικά προϊόντα κ.ά.).
Σ' αυτή την αδιέξοδη κατάσταση ήρθε να δώσει διέξοδο ο μέγιστος των πολιτικών της χώρας Γιώργος Παπανδρέου. Με προεκλογικό σύνθημα "λεφτά υπάρχουν"  πήρε την ψήφο των Ελλήνων πολιτών και έγινε πρωθυπουργός. Επί των ημερών του, μπήκαμε στο μνημόνιο και σφίξαμε ακόμη περισσότερο τη θηλιά, που είχαμε βάλει στο λαιμό μας. Η οικονομία της χώρας έπαθε ασφυξία και όσοι πρόβλεψαν τι θ' ακολουθούσε έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό.Κυρίως όσοι διασπάθησαν δημόσια περιουσία... Μιλάμε για πολλά - πολλά δισεκατομμύρια ευρώ!!!  
Την ίδια περίοδο, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνης Σαμαράς με αλλεπάλληλες συνεντεύξεις στο Ζάππειο έδινε υποσχέσεις για λύσεις χωρίς μνημόνια και υποσχόταν καλύτερες μέρες για όλους. Και μετά από ένα ολιγόμηνο διάστημα με διευρυμένη υπό τον Παπαδήμο κυβέρνηση, ήρθαν πάλι εκλογές και αφού με την πρώτη δεν εκλέχτηκε αυτοδύναμη κυβέρνηση ξανακάναμε εκλογές, από τις οποίες προέκυψε κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό τον λαλίστατο Σαμαρά των Ζαππείων 1,2,3,4...και αντιπρόεδρο τον Βενιζέλο. Επί των ημερών της κυβέρνησής τους, η κατάσταση όχι μόνον δεν βελτιώθηκε αλλά έγινε πιο δύσκολη: Η ανεργία έφτασε σε νέα ρεκόρ, η φτώχεια χτύπησε χιλιάδες νοικοκυριά, οι φόροι έρχονταν με μορφή χιονοστιβάδας, οι αυξήσεις ήταν καταιγιαστικές, οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις πρωτόγνωρες. Η μεγάλη αποσύνθεση του κράτους και της κοινωνίας! Το χαμόγελο έσβησε από τα χείλη όλων. Η Ελλάδα βυθίζεται στο χάος! Υπάρχει άραγε ελπίδα; Υπάρχει! μας υπόσχεται ο 40άρης αρχηγός ενός πρώην μικρού κόμματος Αλέξης Τσίπρας. Η ελπίδα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα σκίσουμε τα μνημόνια και θα διαγράψουμε το χρέος σε έναν νόμο και ένα άρθρο. Θα, θα, θα...Και οι απελπισμένοι Έλληνες ψηφοφόροι τον εμπιστεύθηκαν. Κέρδισε τις εκλογές τον Ιανουάριο του 2015 και ανέλαβε να κυβερνήσει. Χωρίς ικανά στελέχη, χωρίς έμπειρους τεχνοκράτες, χωρίς υποδομές, ίσως και χωρίς σχέδιο! Και έβαλε υπουργό των οικονομικών για να μας βγάλει από το αδιέξοδο τον απίστευτο Βαρουφάκη, ο οποίος αφού επί εξάμηνο μας δούλευε "ψιλό γαζί" τελικά παρ' ολίγον να μας βγάλει από την ευρωζώνη! Να μην αναφέρουμε ονομαστικά ένα σωρό άλλα "μπουμπούκια" της πρώτης φοράς Αριστερά. Τελικά ο Αλέξης αφού πρώτα μας οδήγησε μ' ένα ανόητο Δημοψήφισμα στο capital control, κράτησε τη χώρα στην ευρωζώνη και το ευρώ (έδωσε, είναι αλήθεια, μεγάλη μάχη) μας οδήγησε τον περασμένο Σεπτέμβριο, σε νέες εκλογές, ζητώντας δεύτερη ευκαιρία. Οι ψηφοφόροι τον εμπιστεύθηκαν εκ νέου και τώρα... ήρθε ο λογαριασμός: Νέοι δυσβάσταχτοι φόροι, αυξήσεις, περικοπές μισθών και συντάξεων...Η ίδια συνταγή με τους προκατόχους του. Σαν να μην πέρασε μία μέρα. Κωστάκης, Γιωργάκης, Αντωνάκης, Αλέξης όλοι, μία από τα ίδια: Λαοπλάνοι, ψεύτες και κλέφτες της ψήφου μας.
Σε μία σωστά δομημένη Δημοκρατική χώρα, όλοι αυτοί μαζί με τους συνεργάτες τους, θα λογοδοτούσαν στη Δικαιοσύνη. Αλλά, εδώ είναι Ελλάδα. Όπου και η Δικαιοσύνη παρ' ότι είναι ανεξάρτητη εξουσία, είναι αλήθεια τυφλή αφού δεν παρεμβαίνει σε όλες αυτές τις αξιόποινες(;) πράξεις που έγιναν και γίνονται κατά συρροή και εξακολούθηση.
Δεν είναι, όμως, μόνον οι πολιτικοί που στο όνομα της Δημοκρατίας κάνουν ό,τι θέλουν.  Είναι και οι πολίτες που με την όποια ιδιότητα και επάγγελμα έχουν, χρησιμοποιούν την Δημοκρατία ως άλλοθι για να κλείνουν δρόμους, να διακόπτουν τις συγκοινωνίες (οδικές, αεροπορικές, θαλλάσιες, σιδηροδρομικές), να εμποδίζουν άλλους συνανθρώπους τους (που έχουν τα ίδια δικαιώματα), να πάνε στις δουλειές τους, να κάνουν καταλήψεις σε σχολεία, πανεπιστήμια, επιχειρήσεις, τράπεζες, εφορίες, δημαρχεία και οτιδήποτε γουστάρει ο καθένας ή η κάθε συντεχνία.
Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα μόνον ως Δημοκρατία δεν μπορεί να λογισθεί. Γιατί, όπως γράψαμε και στην αρχή του άρθρου, Δημοκρατία είναι το Πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον Λαό, ασκείται από τον Λαό και υπηρετεί τα συμφέροντά του. 
Αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία όλοι, τότε δεν υπάρχει μέλλον ούτε για τη χώρα ούτε για τις επόμενες γενιές των Ελλήνων.

Βασίλης Σκουταράς