Τι θα λέγατε για ένα ντιμπέιτ; Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Μια τηλεμαχία, ένα ντιμπέιτ, μια τηλεοπτική αναμέτρηση μεταξύ των πολιτικών αρχηγών, που στις τελευταίες εθνικές εκλογές στερηθήκαμε.

Μια αντιπαράθεση, direct των αρχηγών των πολιτικών μας κομμάτων, πρόσωπο με πρόσωπο, χωρίς έτοιμες δηλώσεις γραμμένες από συμβούλους ή σκηνοθετημένες συνεντεύξεις για τα ζέοντα θέματα της καθημερινότητας των πολιτών.

Μια αντιπαράθεση επί ίσοις όροις, μικρών και μεγάλων κομμάτων, που κοσμούν το κοινοβούλιο, με αποτέλεσμα ο τηλεθεατής – ψηφοφόρος να ακούσει από πρώτο χέρι τις λύσεις που προτείνει ο κάθε αρχηγός, για προβλήματα οικονομίας, εθνικά και κοινωνικά.

Φυσικά, ένα ντιμπέιτ χωρίς προκαθορισμένες και «στημένες» ερωτήσεις, που στην πράξη είναι πραγματικοί μονόλογοι λόγω δέσμευσης χρόνου και αδυναμίας συζήτησης και με απουσία από το πάνελ των εχόντων την ευθύνη των ερωτήσεων, μικρού αριθμού εκπρόσωπων της κοινής γνώμης, πέραν των δημοσιογράφων.

Αποτέλεσμα ,να κερδίζουν οι αρχηγοί τις εντυπώσεις μόνο με έξυπνες ατάκες, επικλήσεις στο συναίσθημα των τηλεθεατών, και με δεξιότητες στη ρητορική τέχνη και στην λογομαχία. Απουσία ουσίας ,σε θέσεις και προτάσεις. Η εικόνα κερδίζει τους τηλεθεατές!

Η πλειονότητα των τηλεθεατών ενδιαφέρεται πρώτιστα για το ντύσιμο, το χτένισμα, το χρώμα της γραβάτας και τα πιθανά να γίνουν σαρδάμ ,για να σχολιαστούν στη συνέχεια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Μετά το τέλος του ντιμπέιτ, δίνεται βαρύνουσα σημασία στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων που βγάζουν τον νικητή της τηλεμαχίας, όχι για αυτά που είπε αλλά για τον τρόπο που τα είπε. Ψάχνουμε για ρήτορες, λαϊκιστές ή για ηγέτες της επόμενης μέρας;

Πολλές φορές κάποια ντιμπέιτ, εξαντλούνται στο χθες, σε επιθέσεις προσωπικές, σε «κονταροχτυπήματα» κάτω από τη μέση, προσφέροντας ένα θέαμα κατώτερο των προσδοκιών, δείχνοντας ακόμη και ασέβεια στους τηλεθεατές που τους παρακολουθούν, με τη χρήση ακόμη και πεζοδρομιακών εκφράσεων .Η απουσία του λεγόμενου πολιτικού πολιτισμού, εμφανής.

Φανταστείτε πόσο ποιο χαμηλά μπορεί να πέσει το επίπεδο του πολιτικού μας συστήματος, σε απευθείας τηλεσύνδεση με την κοινή γνώμη, όταν ακούμε και διαβάζουμε κάποια λεκτικά «παρατράγουδα» ακόμη και εντός του ναού της δημοκρατίας.

Στον πόλεμο, το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια, σε ένα ντιμπέιτ, το πρώτο θύμα είναι η ευπρέπεια και η ειλικρίνεια.

Ίσως γιατί από την έκβαση ενός ντιμπέιτ, κρίνεται πολλές φορές η έκβαση του εκλογικού αποτελέσματος.

Φυσικά, αν τα καθ’ ημάς πολιτικά ντιμπέιτ, συνεχίσουν να γίνονται με την μορφή που γνωρίζουμε, με επιφανειακή ανάλυση των σοβαρών προβλημάτων, τις ανούσιες πολιτικές ατάκες και τα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια, τότε καλό θα είναι αντί να θεσμοθετηθεί, ένα τουλάχιστον πριν τις εκλογές ,να καταργηθούν. Δεν προσφέρουν τίποτα οι «ομιλούσες κεφαλές». Καλύτερα να αντικατασταθούν από ριάλιτι χιουμοριστικών αγώνων.

Περισσότερη τηλεθέαση θα έχει .

Να ελπίσουμε ότι κάποτε θα αλλάξουν τα πράγματα και να θεσμοθετηθούν νέοι κανόνες για ένα ντιμπέιτ, προσφέροντας ουσιαστική αναμέτρηση μεταξύ των εχόντων την ευθύνη της κυβέρνησης και αντιπολίτευσης της χώρας.

Πρώτιστα όμως θα πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία των πολιτικών προσώπων, που συμμετέχουν. Αυτό είναι το μεγαλύτερο διακύβευμα της επόμενης μέρας στα ντιμπέιτ.

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ούτε ιερό, ούτε όσιο… Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Κυριακή του άπιστου Θωμά! Του Θανάση Παπαμιχαήλ