Τι θα ψηφίσουν οι Έλληνες στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν;
Η παραπάνω φωτογραφία είναι από την καταπληκτική ταινία "Υπάρχει και φιλότιμο", στην οποία ο εικονιζόμενος, σε πρώτο πλάνο, αξέχαστος κωμικός Λάμπρος Κωσταντάρας υποδύθηκε τον ρόλο του Μαυρογιαλούρου. Ενός υπουργού, που πίστευε ότι όλα πήγαιναν καλά ενώ στην πραγματικότητα, πίσω από την πλάτη του, με το πρόσχημα της κατασκευής κοινωφελών έργων αρμοδιότητας του υπουργείου του, "θησαύριζαν" οι συνεργάτες του με τις "μίζες" και τις "αρπαχτές".
Η συγκεκριμένη ταινία, που γυρίστηκε το 1965 περιγράφει με γλαφυρότητα την κατάσταση που επικρατούσε τότε στα πολιτικά δρώμενα της χώρας. Παρ' όλο, που από την εποχή εκείνη, πέρασαν 51 ολόκληρα χρόνια, τα πράγματα όχι μόνο δεν βελτιώθηκαν αλλά έγιναν ακόμη χειρότερα. Κι ενώ τότε, το 1965, τα χρήματα δεν ήταν πολλά και οι διάφορες "κομπίνες" των επιτήδειων του πολιτικού συστήματος αφορούσαν "μίζες" από τα δημόσια έργα, στα χρόνια που μεσολάβησαν, από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Ο Εθνικός πλούτος της χώρας λεηλατήθηκε από τις "πολιτικές συμμορίες", που την κυβέρνησαν διαδοχικά. Όλες οι κυβερνήσεις, δυστυχώς, είχαν στις τάξεις τους, στελέχη ή συνεργάτες ή παρατρεχάμενους οι οποίοι κατάκλεψαν τα κρατικά ταμεία, με αποτέλεσμα να πτωχεύσει η χώρα και να δυστυχούν οι πολίτες της. Όσο το χρήμα ήταν περισσότερο, τόσο και η λεηλασία του ήταν μεγαλύτερη.
Από που ν' αρχίσουμε και που να τελειώσουμε με τα κάθε λογής οικονομικά σκάνδαλα, με τις μίζες, με τις προμήθειες, με τη διαφθορά, με τα εξοπλιστικά, με τα δάνεια (και αγύριστα) σε "δικά μας παιδιά", με την υπαρκτή διαπλοκή ανέκαθεν και με ένα σωρό άλλα πράγματα, που μας οδήγησαν στα μνημόνια και τη φτώχεια διαρκείας...
Οι Έλληνες ψηφοφόροι τα τελευταία χρόνια, όσο η οικονομική κρίση έσφιγγε όλο και πιο πολύ, δοκίμασαν κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων. Δυστυχώς καμία δεν βελτίωσε την κατάσταση. Ούτε η μπλε, ούτε η πράσινη, ούτε η ροζ. Κι όχι μόνο δεν την βελτίωσε, αλλά, κάθε φορά την έκανε χειρότερη από την προηγούμενη.
Οι υποσχέσεις που μοίρασαν (και δυστυχώς εξακολουθούν να μοιράζουν και σήμερα) οι πολιτικοί μας, αποδείχθηκαν στο σύνολό τους, μόνο λόγια. Ούτε λεφτά υπήρχαν το 2009, ούτε τα Ζάππεια εφαρμόστηκαν το 2012, ούτε και η ελπίδα ήρθε το 2015. Αντίθετα, το δημόσιο χρέος μεγάλωσε, η φορολογία αυξήθηκε, η ανεργία γιγαντώθηκε, η φτώχεια κυριαρχεί στις περισσότερες οικογένειες, οι επιχειρήσεις και τα καταστήματα, που δεν έβαλαν ακόμη λουκέτο, αδυνατούν να βγάλουν τις υποχρεώσεις τους, οι αυτοκτονίες εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης ξεπέρασαν τις 3500, οι τράπεζες δεν δίνουν δάνεια για να κινηθεί η αγορά, οι κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών για χρέη προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες, οι ουρές στα κοινωνικά συσσίτια αυξάνονται καθημερινά, τα Ελληνόπουλα με πτυχία φεύγουν μαζικά σε άλλες χώρες για να βρουν δουλειά (τεράστιο πλήγμα για το μέλλον της χώρας), τα νησιά του Αιγαίου υποφέρουν από τις "αφίξεις" εξ ανατολών μεταναστών και προσφύγων και γενικά η Ελλάδα είναι μία σκληρά δοκιμαζόμενη χώρα σε όλους τους τομείς, χωρίς να φαίνεται, μέχρι τώρα, καμία προοπτική ανάκαμψης.
Στην ταινία που προαναφέραμε, ο Μαυρογιαλούρος, όταν διαπίστωσε ότι οι συνεργάτες του έκλεβαν, πίσω από την πλάτη του, το δημόσιο χρήμα, υπέβαλε την παραίτησή του από τη θέση του υπουργού και ταυτόχρονα αποσύρθηκε και από την πολιτική. Στη νεότερη πολιτική ιστορία της χώρας οι σύγχρονοι Μαυρογιαλούροι όχι μόνο δεν συγκινούνται από τα όσα τραγικά συνέβησαν και συμβαίνουν επί των ημερών τους, με συνέπεια την οικονομική καταστροφή της χώρας και των πολιτών, αλλά, παρέμειναν και παραμένουν στην εξουσία κολλημμένοι με τις καρέκλες. Αυτό ισχύει και για τους πρώην και για τους νυν κυβερνώντες.
Μέσα σ' αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε, με ευθύνη των πολιτικών που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα, οι μόνες φωνές αισιοδοξίας ακούγονται πάλι από τους πολιτικούς, οι οποίοι όχι μόνο δεν αντιλαμβάνονται που βρίσκεται ο τόπος αλλά, εξακολουθούν να θεωρούν ότι "όλα πάνε καλά και οι όποιες δυσκολίες σύντομα θα ξεπεραστούν". Ιδιαίτερα, αν στο τιμόνι της εξουσίας είναι οι ίδιοι!!!
Τα δύο μεγάλα κόμματα, που βρίσκονται σήμερα στο προσκήνιο, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, δεν "πείθουν" τους πολίτες για τις ικανότητές τους να κυβερνήσουν. Οι αστοχίες τους σε πολλά και κρίσιμα ζητήματα, χειροτέρευσαν την κατάσταση και της οικονομίας και της κοινωνίας. Η οποία κοινωνία "βράζει" από θυμό για όσους την έφεραν σ' αυτή την τραγική θέση.
Οι διάφορες δημοσκοπήσεις, που είδαν το φως της δημοσιότητας το τελευταίο χρονικό διάστημα μπορεί να δίνουν μία σημαντική διαφορά στη ΝΔ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ αλλά το ποσοστό 21-23% στην πρόθεση ψήφου, που παίρνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, περισσότερο είναι για προβληματισμό παρά για ικανοποίηση. Πως να νιώθουν άλλωστε ικανοποιημένοι όταν τους απορρίπτει το 80% περίπου των πολιτών. Επίσης, το ποσοστό του 15% περίπου που παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ, του χτυπάει το καμπανάκι για άμεση και θεαματική αλλαγή πορείας. Αλλιώς, κινδυνεύει να πάθει ότι έπαθε και το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή, επιστροφή σε μονοψήφιο νούμερο.
Οι Έλληνες πολίτες είναι απογοητευμένοι και θυμωμένοι από το σύνολο των πολιτικών κομμάτων και την πλειοψηφία των πολιτικών προσώπων. Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Τι θα ψηφίσουν στις επόμενες Εθνικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν;
Βασίλης Σκουταράς
