Τώρα είναι αργά για δάκρυα, Πάνο...

Είδαμε τις τελευταίες ημέρες στους τηλεοπτικούς δέκτες, έναν έξαλλο Πάνο Καμμένο (Πρόεδρος των ΑΝΕΛ) να τα βάζει με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά και να τους καταγγέλλει για ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας καθώς και για στοχευμένη προσπάθεια διάλυσης του κόμματός του.
Αυτή η θεατρινίστικη "οργή" του Καμμένου και η σφοδρή "επίθεσή του" προς τον πρώην (;) συγκυβερνήτη, μάλλον δεν πείθει κανέναν!
Ο Πάνος Καμμένος με την συμμετοχή του, επί τέσσερα και μισό χρόνια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν "ένα και το αυτό" με όσους τώρα καταγγέλλει. Στήριξε, με τους βουλευτές, που εκλέχτηκαν με το κόμμα του, όλες τις ενέργειες της κυβέρνησης, ψήφισε και με τα δύο χέρια όλα τα νομοσχέδιά της και δεν παρέλειπε, σε κάθε ευκαιρία, να "εκθειάζει" την κυβέρνηση και τον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά!
Για τέσσερα και μισό ολόκληρα χρόνια ο Πάνος Καμμένος, μόνο καλά και κολακευτικά λόγια είχε να πει και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για τον Πρωθυπουργό. Όλα όσα έκαναν ήταν σωστά και μάλιστα, μαζί "έβγαλαν τη χώρα από τα μνημόνια".
Στo πλαίσιo της κυβερνητικής συμμαχίας, ο Πάνος Καμμένος ως συνεργαζόμενο κόμμα, πήρε και κάποια Υπουργεία και άλλες κυβερνητικές θέσεις, στις οποίες τοποθετήθηκαν βουλευτές και κομματικά στελέχη των ΑΝΕΛ. Με πρώτο και καλύτερο το "Υπουργείο της καρδιάς του" το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το οποίο κράτησε για τον εαυτό του!
Μέσα στη χλιδή που του έδωσε ο τίτλος του Υπουργού, τα διαρκή ταξίδια του στο εξωτερικό με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος, οι συχνές μεταφορές του με τα ελικόπτερα των ενόπλων δυνάμεων και η δυνατότητα που είχε να κυκλοφορεί και να φωτογραφίζεται με τις στρατιωτικές στολές όλων των όπλων, του δημιούργησαν την εντύπωση ότι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ!
Μέσα στο μεθύσι της εξουσίας, ο Πάνος ξέχασε ότι ήταν Πρόεδρος άλλου κόμματος κι όχι του ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα του, μέχρι την συνεργασία του με τον ΣΥΡΙΖΑ, είχε εντελώς διαφορετική ιδεολογία, θέσεις και αρχές.
Αυτή, όμως, η διαφορετικότητα "απορροφήθηκε" πλήρως από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί, "απορροφήθηκαν" και οι βουλευτές του, στους οποίους δόθηκαν Υπουργεία. Έτσι, όταν κατάλαβε ότι τελειώνει ο χρόνος και στους επόμενους μήνες θα γίνουν υποχρεωτικά εκλογές, ένιωσε τον κόσμο να χάνεται. Κατάλαβε ο Πάνος ότι είναι Πρόεδρος άλλου, διαφορετικού, κόμματος και ότι στις επερχόμενες εκλογές θα πρέπει να διεκδικήσει τουλάχιστον το 3% των ψήφων για να επανεκλεγεί. Εύκολο; Καθόλου! Οι Έλληνες πολίτες ταύτισαν τον Πάνο με τον Αλέξη και πλέον δύσκολα θα πείσει τους ψηφοφόρους να αλλάξουν γνώμη.
Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τους βουλευτές του, που πήραν Υπουργεία. Οι οποίοι θεώρησαν ότι αφού επί τέσσερα και μισό χρόνια ήταν "ένα με τον ΣΥΡΙΖΑ" δεν υπήρχε πρόβλημα να φύγουν. Εξ άλλου αυτοί δεν ήταν αρχηγοί κόμματος για να προβληματίζονται πώς θα ξαναβγάλουν το κόμμα τους στη βουλή. Αυτοί, το πολύ-πολύ να βρουν πολιτική στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ! Ο οποίος και υποχρέωση τους έχει και εμπειρίες απέκτησαν. Πού αλλού θα έβρισκε τέτοια στελέχη;
Ας μη χτυπιέται κι ας μην οδύρεται πλέον ο Πρόεδρος Πάνος. Επέλεξε να είναι Υπουργός και συγκυβερνήτης με τον ΣΥΡΙΖΑ και θυσίασε το κόμμα του.
Κι όπως λέει η παροιμία "Όπως έστρωσε, κοιμάται".
Ας πρόσεχε....
Τώρα είναι αργά για δάκρυα...