Ζώνη ασφαλείας μέσα στην Τουρκία! Του Λεωνίδα Κουμάκη

Ο παραλογισμός του πολέμου χτυπάει επίμονα και πάλι την πόρτα μας 74 χρόνια μετά την λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που στοίχισε στην ανθρωπότητα περισσότερα από 60 εκατομμύρια νεκρούς συνανθρώπους μας και στην  Ελλάδα περισσότερους από 400.000 – το συντριπτικό τους ποσοστό άμαχοι πολίτες.

Ο Ρ. Τ. Ερντογάν, ο γειτονικός ηγέτης δολοφόνος (ο χαρακτηρισμός ανήκει στον διάσημο καθηγητή Γλωσσολογίας και Φιλοσοφίας Νόαμ Τσόμσκι – 22 Ιανουαρίου 2016),  εγκλωβισμένος στην μεγαλομανία και στην φαντασίωση ότι αποτελεί την μετενσάρκωση του Σουλειμάν του Μεγαλοπρεπή (1494-1566), αφού εδραιώθηκε στην εξουσία με δεκανίκι τον ακραίο φασίστα Ντεβλέτ Μπαχτσελί και αφού ακρωτηρίασε όλες τις δημοκρατικές ελευθερίες του Τουρκικού λαού, σκορπάει τον θάνατο μέσα και έξω από την Τουρκία, υπηρετώντας τον όρκο των Νεότουρκων και επιδιώκοντας την ανασύσταση μιας φανταστικής νέο-οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Στις δύσκολες μέρες που περνάμε τα θύματα του είναι, όπως πάντοτε, άμαχοι πολίτες (άντρες, γυναίκες και παιδιά) με θηριωδίες των ισλαμιστών μισθοφόρων που έχουν μετονομαστεί σε «αντικαθεστωτικούς Σύριους αντάρτες» αλλά και Τούρκων στρατιωτικών. Το έδαφος προετοιμάζουν πρώτα οι ανενόχλητες αεροπορικές επιδρομές που ρίχνουν άφθονο ατσάλι σε ανυπεράσπιστες Κουρδικές πόλεις της Συρίας και στην συνέχεια μισθοφόροι και Τούρκοι στρατιωτικοί αναλαμβάνουν το βρώμικο έργο της «εξολόθρευσης» όσων επέζησαν από τους ανηλεείς βομβαρδισμούς.

Η ανείπωτη ανθρώπινη δυστυχία που προκαλούν οι δολοφονίες ή η μαζική φυγή εκατοντάδων χιλιάδων Κούρδων από τα σπίτια και τις εστίες τους, γίνεται προκειμένου να επιβληθεί εθνοκάθαρση στα σύνορα της Τουρκίας με την Συρία, να εκδιωχτούν οι Κουρδικοί πληθυσμοί για να εγκατασταθούν «πρόσφυγες» που θα είναι υποτακτικοί της Τουρκίας. Σαν αφορμή χρησιμοποιείται η (δήθεν) ανασφάλεια που λέει ότι αισθάνεται η Τουρκία από τους «τρομοκράτες Κούρδους».

Η «επιχείρηση εθνοκάθαρσης» βαφτίζεται «Πηγή Ειρήνης» (και όχι αίματος ή εθνοκάθαρσης όπως πραγματικά είναι) ακολουθώντας πιστά τον δρόμο όλων των Τουρκικών επιδρομών που βαφτίστηκαν, για τις ανάγκες της προπαγάνδας, «ειρηνευτική επιχείρηση», «κλάδος ελαίας» κ.ο.κ.ε.

Φανταστείτε ένα Έλληνα ηγέτη, με αξιόλογη στρατιωτική ισχύ που θα νόμιζε  αήττητη, να διακηρύσσει πως τα «σύνορα της καρδιάς» του φθάνουν στα σύνορα ακμής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (Βαλκάνια, Ιταλική χερσόνησος, Μικρά Ασία, Συρία,  Παλαιστίνη, Αίγυπτος, σημερινή Τυνησία καθώς και μικρό τμήμα της Ιβηρικής χερσονήσου και της Κριμαίας). Φανταστείτε λοιπόν, στα πλαίσια της μακροπρόθεσμης στρατηγικής ανασύστασης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας να επικαλούνταν τις καθημερινές Τουρκικές παραβιάσεις του Ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου του Αιγαίου (ένα αυθεντικό και όχι φανταστικό επιχείρημα) και να απαιτούσε μια «ζώνη ασφαλείας» σε όλο το μήκος των μικρασιατικών παραλίων στο Αιγαίο. Φανταστείτε ακόμα, ο Έλληνας ηγέτης να αγνοούσε όλες τις συστάσεις της διεθνούς κοινότητας και να εισέβαλε στην Μικρά Ασία ώστε να επιβάλλει ολόκληρη την «ζώνη ασφαλείας» που θα απαιτούσε, μέσα σε Τουρκικό έδαφος. Είναι σχεδόν βέβαιο πως σε μια τέτοια περίπτωση θα είχε συντριβεί. Διότι απλά, στον εικοστό πρώτο  αιώνα η διεθνής κοινότητα δεν ανέχεται καθόλου ούτε τους νταήδες, ούτε τους νταβατζήδες.

Και όμως. Η σύγχρονη Τουρκία τα τελευταία 100 χρόνια έχει βάλει σαν στόχο την  ανασύσταση μιας νέο – οθωμανικής αυτοκρατορίας, επιβάλλοντας σε βάθος χρόνου, με την ισχύ των όπλων και της διπλωματίας της, την εφαρμογή του εθνικού όρκου των Νεότουρκων που ψηφίστηκε από το τελευταίο οθωμανικό κοινοβούλιο στις αρχές του 1920. Την πολιτική εφαρμόζουν όλα τα Τουρκικά κόμματα από την σύσταση της (δήθεν) «Τουρκικής Δημοκρατίας» μέχρι σήμερα – εκτός από το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP), λόγος για τον οποίο είναι φυλακισμένοι όλοι οι (Κούρδοι) ηγέτες του, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα εκείνο του Σελαχετίν Ντεμιρτάς που σαπίζει στις Τουρκικές φυλακές παρ΄ όλο που δικαιώθηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την παράνομη φυλάκιση του!

Η Τουρκία έκανε μέχρι σήμερα αρκετά βήματα προς τον στόχο ανασύστασης νέο-οθωμανικής αυτοκρατορίας που εμπνέεται από την ιδεολογία του «Παντουρκισμού»  είτε με την αξιοποίηση της διπλωματίας, είτε με την ισχύ των όπλων, είτε με τον συνδυασμό και των δύο. Η πορεία των εκατό χρόνων μας διδάσκει πως τα «χτυπήματα» στον μακρύ δρόμο επίτευξης των Τουρκικών στόχων γίνονται, σχεδόν πάντοτε, με πολύ «γερές πλάτες».

Στον Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο διαπραγματευόταν, από την θέση της επιτήδειας ουδέτερης την έξοδο της στον πόλεμο στο πλευρό του ενός ή του άλλου αντιμαχόμενου, ανάλογα με τα ανταλλάγματα που θα εξασφάλιζε μετά τον πόλεμο στο Αιγαίο και στην Μέση Ανατολή. Χρησιμοποίησε την παράλυση που επέβαλε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος σε ολόκληρη την διεθνή κοινότητα για να εφαρμόσει εθνοκάθαρση σε εκατοντάδες χιλιάδες χριστιανούς της Τουρκίας (Κωνσταντινούπολη, Ίμβρος, Τένεδος και αλλού). «Κήρυξε τον πόλεμο» στην Γερμανία όταν ο πόλεμος είχε ουσιαστικά τελειώσει!

Αξιοποίησε την Βρετανική και Αμερικανική υποστήριξη για να εξαπολύσει (σε ανυπεράσπιστους, άοπλους πολίτες – όπως πάντοτε) το πογκρόμ του 1955 με 37 νεκρούς και τις απελάσεις του 1964.  

Το 1974 άρπαξε από τα μαλλιά την ευκαιρία που απλόχερα της πρόσφερε ο περιβόητος Χένρυ Κίσιγκερ (υποσχέθηκε να τους χαρίσει το ένα τρίτο της Κύπρου λες και ήταν του πατέρα του) και φυσικά η ύπουλη Βρετανική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» που παρείχε μεγάλη υποστήριξη και ουσιαστικά κατηύθυνε τον εισβολέα, με αποτέλεσμα να στρογγυλοκάθονται στην μαρτυρική Κύπρο εδώ και 45 χρόνια! Και σαν να μην έφθανε αυτό, η Τουρκία «διακηρύσσει» πως την θέλει ολόκληρη!

Ο μακρόχρονος εμφύλιος της Συρίας και η δράση του ισλαμικού κράτους έδωσαν στην Τουρκία μια ακόμα «ευκαιρία», για ένα ακόμα βήμα στην εφαρμογή του όρκου των Νεότουρκων.  Στις 24 Νοεμβρίου 2015 η κατάρριψη ενός Ρωσικού βομβαρδιστικού από την Τουρκία με την γελοία δικαιολογία της παραβίασης του Τουρκικού εναέριου χώρου επί δεκαεπτά δευτερόλεπτα, αποτέλεσε την αφετηρία μιας νέας «γεωπολιτικής προσέγγισης» που θα απέφερε «κέρδη» στους μακροπρόθεσμους Τουρκικούς στόχους.

Η νέα Τουρκική «γεωπολιτική προσέγγιση» πρόβλεπε πως η Ρωσία, σαν άμεσα εμπλεκόμενη στην Συριακή κρίση, θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερα στους Τουρκικούς σχεδιασμούς από όσα οι Αμερικανοί και οι δυτικοί σύμμαχοί της. Η Ρωσία ήταν έτοιμη να καταβάλλει ισχυρό «τίμημα» για την προσέλκυση της Τουρκίας στην σφαίρα επιρροής της.

Το 2016, Ρωσία και Αμερική -ο κάθε ένας για τους δικούς του λόγους- συμφώνησαν να επιτρέψουν στην Τουρκία να εισβάλλει στην Βορειοδυτική Συρία σε μια αιματοβαμμένη επιχείρηση με το «αθώο» όνομα «Ασπίδα του Ευφράτη».

Το 2018, Ρωσία και Αμερική -ο κάθε ένας για τους δικούς του λόγους- συμφώνησαν να επιτρέψουν στην Τουρκία να εισβάλλει στο Αφρίν, σε μια νέα αιματοβαμμένη επιχείρηση με το παραπλανητικό όνομα «Κλάδος Ελαίας».

Το 2019 Ρωσία και Αμερική-ο κάθε ένας για τους δικούς του λόγους- συμφώνησαν να επιτρέψουν στην Τουρκία μια νέα εισβολή, (δήθεν) για να δημιουργήσει «ζώνη ασφαλείας», σκορπώντας τον όλεθρο σε εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδους. Η εισβολή αυτή, από την πρώτη μέρα που άρχισε φαινόταν (και φαίνεται, πολλές μέρες μετά την έναρξη της) σαν τρίτη και φαρμακερή!

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Ο αχαλίνωτος και επιθετικός επεκτατισμός της σημερινής Τουρκίας, από την μια να εμφανίζεται πανίσχυρη, αήττητη και ακαταμάχητος γίγαντας και από την άλλη να «φοβάται τους Κούρδους» και να θέλει «ζώνη ασφαλείας» μέσα σε ξένα χωράφια, δείχνει πόσο βαθιά έχει βυθιστεί σε πελάγη παραλογισμού.

Αν ήθελε να ενισχύσει την ασφάλεια της, ας έβαζε τους «πρόσφυγες» στην θέση του «τείχους του αίσχους» 764 χιλιομέτρων που ύψωσε σε όλο το μήκος των Τουρκικών συνόρων με την Συρία!

Με τα δεδομένα αυτά, θα πρέπει να θεωρήσουμε δεδομένο πως Ελλάδα και Κύπρος διατρέχουν άμεσο κίνδυνο. Πως ο επόμενος στόχος των νέο-οθωμανικών φαντασιώσεων δεν μπορεί παρά να είναι η Κύπρος και η Ελλάδα. Ο αποδείξεις (όχι πλέον οι ενδείξεις) είναι πληθωρικές. Συνεπώς παραμένει κατεπείγουσα κάθε Ελληνική και Κυπριακή αποτρεπτική πράξη (στρατιωτική, εξοπλιστική, διπλωματική, ψυχολογική) η οποία πρέπει να αποτελεί καθημερινή, πρώτη προτεραιότητα.

Πολλοί θεωρούν ανεξήγητη την Αμερικανική στάση απέναντι στην Τουρκία. Κάποιοι αναπτύσσουν θεωρίες συνωμοσίας (ο Ερντογάν τους εκβιάζει με τις πυρηνικές κεφαλές που υπάρχουν στο Ινσιρλίκ, ο Τράμπ έχει τεράστια οικονομικά συμφέροντα με δύο πύργους στην Κωνσταντινούπολη και μυθικά «συμβόλαια» για τις νέες πόλεις που θα χτιστούν πάνω στο αίμα των Κούρδων της Συρίας ώστε να εγκατασταθούν οι Τουρκόφερτοι «πρόσφυγες» κ.π.α). Το σίγουρο όμως είναι πως η Τουρκία δεν στηρίζεται πλέον σε Αμερικανικές, Βρετανικές, Γερμανικές ή Ισραηλινές «πλάτες». Όλα όσα κάνει τώρα στην Συρία καταδικάζονται απερίφραστα από αυτές.

Η Τουρκία πιστεύει πως μπορεί να εξυπηρετήσει πλέον τα μακροπρόθεσμα σχέδια της με Ρωσικές πλάτες. Και στα άμεσα σχέδια της βρίσκονται η Κύπρος και η Ελλάδα. Γι΄ αυτόν  ακριβώς τον λόγο υπάρχει μια έντονη αίσθηση πως ο κίνδυνος χτυπάει και πάλι επίμονα την πόρτα μας.

Δεν είναι καθόλου συμπτωματική η δήλωση του Ρώσου πρέσβη της Ρωσίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση Vladimir Chizhov, στο πλαίσιο του Φόρουμ «Διάλογος Πολιτισμών» (11-12 Οκτωβρίου 2019) που έγινε στην Ρόδο: «Μπορώ προσωπικά να προειδοποιήσω τους Έλληνες ότι θα έχουν την ίδια μοίρα με τους Κούρδους!».

Οι δικοί μας ηγέτες βρίσκονται συνήθως σε ένα άλλο κόσμο – αυτόν των ωραίων λόγων. «Η θάλασσα δεν έχει σύνορα» μας λέει ο ένας, «Δεν υπάρχει πλέον έδαφος, δεν υπάρχει χώρος ούτε στη θάλασσα, για την εποχή των κανονιοφόρων» μας λέει ο άλλος. Μα φυσικά και υπάρχουν, όπως μας αποδεικνύει η Τουρκική, καθημερινή προκλητικότητα!

Προσωπικά συνεχίζω να εκτιμώ ότι η Ερντογανική Τουρκία πηγαίνει ολοταχώς προς τα βράχια. Αργά ή γρήγορα θα πληρώσει πανάκριβα την έξω από κάθε αποδεκτό όριο πολιτική και τις απαράδεκτες, αιματηρές πράξεις της.

Εξ άλλου υπάρχει πάντα η πιθανότητα, η σημερινή Τουρκία να βρήκε επιτέλους τον δάσκαλο της στην Ρωσική αρκούδα!

Αυτό όμως θα μπορεί να κριθεί με ασφάλεια, μόνο από το τελικό αποτέλεσμα που θα έχει η τρέχουσα, τρίτη και φαρμακερή, Τουρκική εισβολή στην Συρία… 

Λεωνίδας Κουμάκης.