Ο πρόεδρος του Εργοτέλη Γιώργος Βρέντζος με ανάρτησή του στο facebook αναφέρει τους λόγους για τους οποίους η ομάδα του δεν μπορεί να παίξει στο Μαρτινέγκο τη νέα σεζόν. Παράλληλα τονίζει οτι οι επιλογές είναι το Παγκρήτιο ή τη Νέα Αλικαρνασσό.
Η δήλωσή του ο πρόεδρου του Εργοτέλη: «Αισθάνομαι την ανάγκη, όχι υποχρέωση, να τοποθετηθώ για το θέμα της έδρας της ομάδας μας για τη φετινή αγωνιστική περίοδο. Αισθάνομαι έτσι επειδή από την πρώτη στιγμή είχα δηλώσει ότι θα παίξουμε στο Μαρτινέγκο. Κι επειδή έως τώρα ό,τι έχει υποσχεθεί η νέα διοίκηση το έχει κάνει (και με το παραπάνω), δεν θέλω ν' αφήνω αναπάντητα ερωτήματα, ανακρίβειες και κατηγορίες.
Απευθύνομαι αποκλειστικά στον κόσμο του Εργοτέλη, σ' αυτούς που είτε συμφωνούν είτε διαφωνούν με κάποιες από τις επιλογές της νέας διοίκησης (άλλωστε εμείς δεν θέλουμε χειροκροτητές ούτε αυλικούς) στηρίζουν τη νέα προσπάθεια, γιατί βλέπουν ότι παρά τα όποια λάθη μας προσπαθούμε κι εργαζόμαστε σκληρά να ξαναφέρουμε τον Εργοτέλη εκεί που πρέπει κι ανήκει (σ´όλα τα επίπεδα). Κάποιοι άλλοι, εντός κι εκτός Εργοτέλη, οι οποίοι είτε ανησυχούν επειδή βλέπουν ότι κάθε μέρα γινόμαστε και πιο δυνατοί είτε είναι μόνιμα στη γκρίνια και στη μιζέρια, μ' αφήνουν παγερά αδιάφορο...
Ήμουν ο πρώτος που μίλησα δημόσια για επιστροφή στο Μαρτινέγκο. Ήθελα να επιστρέψουμε στο σπίτι μας, να συσπειρωθούμε, να ζήσουμε ξανά τις όμορφες στιγμές του παρελθόντος. Ήθελα το ξεκίνημα του νέου Εργοτέλη να γίνει από το Μαρτινέγκο, εκεί που χτυπάει η καρδιά του κάθε Εργοτελίτη. Δυστυχώς όμως ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ...
Είναι αδύνατο πρώτα απ´όλα λόγω των πολύ αυστηρών περιορισμών που θέτει η αρχαιολογική υπηρεσία. Κι επειδή εμείς στον Εργοτέλη, σε αντίθεση με ό,τι υποστηρίζουν κάποιοι ανιστόρητοι κι ανεύθυνοι γραφειοκράτες (για να μην πω τίποτα άλλο...), σεβόμαστε απόλυτα τις δεσμεύσεις που έχουμε πάρει απέναντι στην πολιτεία και κυρίως απέναντι στους συμπολίτες μας ότι θα διαφυλάξουμε τον ιστορικό και "ιερό" χώρο που λέγεται Μαρτινέγκο, δυστυχώς δεν μπορούμε - δεν μας επιτρέπεται - να προβούμε στα απαραίτητα έργα προκειμένου να μπορέσει το Μαρτινέγκο να φιλοξενήσει αγώνες εθνικής κατηγορίας. Ενδεικτικά αναφέρω τη χωρητικότητα του γηπέδου, όπου με τις υπάρχουσες μόνο κερκίδες δεν μπορούν να φιλοξενηθούν με σωστό κι ασφαλή τρόπο πάνω από 500 άτομα. Για να μην αναφερθώ σ' άλλες "λεπτομέρειες" όπως δημοσιογραφικά, αποδυτήρια, αίθουσα τύπου κλπ.
Επίσης, πέρα από τις παραπάνω ελλείψεις, υπάρχει και το αγωνιστικό κομμάτι. Το να φτιάχνουμε μια τόσο ποιοτική ομάδα, μια ομάδα ανώτερου επιπέδου από την κατηγορία που θ' αγωνιστούμε, μια ομάδα που ελπίζουμε και πιστεύουμε ότι θα είναι μακράν η καλύτερη του πρωταθλήματος, και να τη βάζουμε ν' αγωνιστεί σ' ένα μικρό γήπεδο με πλαστικό χόρτο, αποτελεί μια πραγματική αγωνιστική αυτοκτονία (χώρια τον κίνδυνο που εγκυμονεί για τους παίκτες ένας τέτοιος αγωνιστικός χώρος). Το λέει ο προπονητής, το λένε οι παίκτες, το παραδέχονται ακόμα κι οι αντίπαλοι, το λένε όσοι γνωρίζουν έστω και λίγη μπάλα, το λέει η κοινή λογική. Καλοί είναι οι "συναισθηματισμοί", κι εγώ πρώτος απ' όλους δρω με το συναίσθημα, αλλά πάνω απ´όλα είναι το συμφέρον της ομάδας. Διότι πρέπει με κάθε (ηθικό) τρόπο ν' ανέβουμε κατηγορία φέτος (και θ' ανέβουμε!).
Είμαστε λοιπόν, τυπικά κι ουσιαστικά, ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΙ να μην παίξουμε στο Μαρτινέγκο. Κι ας συνεπάγεται αυτό μια μεγάλη συναισθηματική αλλά κι οικονομική θυσία.
Χρειαζόμαστε ένα γήπεδο με μεγάλο αγωνιστικό χώρο και φυσικό χλοοτάπητα. Οι επιλογές δεν είναι πολλές, ουσιαστικά δύο: ΠΑΓΚΡΗΤΙΟ ΚΑΙ ΝΕΑ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΣ. Είμαστε σε συζητήσεις με τους αρμόδιους φορείς και για τα δύο γήπεδα, τα οποία επιθυμούμε να δηλώσουμε ως πρώτη και δεύτερη έδρα, και θα δούμε τις επόμενες μέρες ποια είναι η καλύτερη λύση τόσο για τον Εργοτέλη όσο και τους δημότες του Ηρακλείου, στους οποίους οφείλουμε μια μεγάλη ΣΥΓΝΩΜΗ για τη χρήση του Παγκρητίου τα προηγούμενα χρόνια...
Προσωπικά, για πολλούς και διαφόρους λόγους, προτιμώ το γήπεδο του ΗΡΟΔΟΤΟΥ. Πιστεύω ότι το γήπεδο αυτό μας εξυπηρετεί και μας ταιριάζει πολύ καλύτερα απ' ότι το Παγκρήτιο. Και μπορούμε να το μετατρέψουμε σ' ένα φιλόξενο για εμάς, αλλά και τους αντιπάλους, γήπεδο, μέχρι να μπορέσουμε να βρούμε μια καλύτερη και μόνιμη λύση, μέχρι να είμαστε σε θέση να διεκδικήσουμε και να πετύχουμε αυτό που δικαιούμαστε: ΕΝΑ ΓΗΠΕΔΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΓΟΤΕΛΗ, ΕΝΑ ΓΗΠΕΔΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ! Κι όποιος πιστεύει ότι είμαστε σε θέση έστω και να σκεφτούμε κάτι τέτοιο στην παρούσα φάση, βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Εκτός αν θέλετε να σας παραμυθιάσω κι εγώ περί δημιουργίας γηπέδου, προπονητικού κέντρου κλπ...
Θα έρθει κι η ώρα να πατήσουμε το δικό μας γήπεδο...τώρα ΞΕΚΙΝΑΜΕ...έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας...θα φτάσουμε όμως κάποια μέρα κι εκεί...την υγειά μας να 'χουμε (πάνω απ´όλα), να είμαστε προσγειωμένοι, σοβαροί, υπεύθυνοι, συνεπείς, φερέγγυοι και προπάντων ΕΝΩΜΕΝΟΙ!
ΚΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ...».
