Δανδάλης: «Στόχος είναι ο ΟΦΗ να είναι υπολογίσιμη δύναμη»

Ο Πρόεδρος του Ερασιτέχνη ΟΦΗ, Γιάννης Δανδάλης μίλησε για την άνοδο της ομάδας στην Volleyleague τονίζοντας πως οι Κρητικοί έχουν ως στόχο να μείνουν και να πετύχουν στην μεγάλη κατηγορία.

Μίλησε για το όνειρο που έγινε πραγματικότητα, αλλά και το μέλλον, με τον Γιάννη Δανδάλη να τονίζει πως οι Κρητικοί ανέβηκαν για να μείνουν και να πετύχουν και μακάρι να πέσει μέσα γιατί το άθλημα χρειάζεται ομάδες από μεγάλες επαρχιακές πόλεις και κυρίως ανθρώπους που αγαπάνε τον αθλητισμό και το σύλλογο που διοικούν, σε σημείο να μιλούν γιαυτόν και να δακρύζουν.

Πρόεδρε συγχαρητήρια για την άνοδο. Ποια είναι τα συναισθήματα για την μεγάλη αυτή επιτυχία;
«Σίγουρα υπάρχει συγκίνηση και χαρά. Ήταν ένα όνειρο που ήταν πάντα στο πίσω μέρος του κεφαλιού και τελικά επιτεύχθει και σίγουρα όπως είπα υπάρχει μεγάλη χαρά».

Ήταν ένα όνειρο που είχε και μεγάλες αποτυχίες, σε έκαναν να κάνεις κάποια στιγμή πίσω;
«Σίγουρα ήμουν προβληματισμένος. Πάντα μέσα από τις αποτυχίες προσπαθώ να βγάλω κάτι θετικό και αυτό κάναμε και την τρίτη χρονιά. Είδαμε τα λάθη που κάναμε τα δύο προηγούμενα χρόνια, σίγουρα έπαιξε ρόλο και η επιλογή των παικτών και οι χαρακτήρες των παιδιών ξέχωρα από την αξία που είχαν».

Τι έφταιξε πρόπερσι; Γιατί πέρσι είχαμε τους τραυματισμούς
«Και εμείς δεν ήμασταν έτοιμοι. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμάς να παλεύουμε για άνοδο. Δεν μπόρεσαν να δέσουν οι ντόπιοι αθλητές με τον πρωταθλητισμό που πήγαμε να κάνουμε. Όχι πως είναι μόνο αυτό αλλά έπαιξε ρόλο».

Και πως το αλλάξατε αυτό;
«Αυτό που είπαμε την τρίτη χρονιά είναι πως πρέπει να φτιάξουμε μια ομάδα που να έχει αρκετό βάθος. Να μην έχουμε μόνο μία εξάδα και να μην υπάρχει μεγάλη απόσταση των αναπληρωματικών με τους βασικούς. Αυτό έφερε το αποτέλεσμα γιατί ο προπονητής είχε λύσεις στον πάγκο».

Πόσο δύσκολο είναι να φτιάξει μια ομάδα πρωταθλητισμού σε ένα νησί; Γιατί μπορεί η Κρήτη να μην είναι μικρό νησί, ωστόσο δεν είναι Αθήνα ή Θεσσαλονίκη.
«Είναι αρκετά δύσκολο να πείσεις τον αθλητή και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν καταφέρεις να έχεις μια αξιοπιστία που η ομάδα έχει βγάλει. Έτσι δηλαδή μπορείς να πείσεις και τον παίκτη, αλλά και τον μάνατζερ να έρθει να παίξει στην ομάδα. Πάντα έλεγα πως ανεξάρτητα από τα ρόστερ αυτό είναι άδικο. Άδικες οι συνθήκες μιας Αθηναϊκής ομάδας με εμάς».

Βοηθάει η παρουσία του κόσμου; Λέτε δηλαδή σε έναν παίκτη πως θα παίζει σε γεμάτο γήπεδο;
«Του εξηγούσα το σωματείο και το brand name του ΟΦΗ που ήταν από τα πιο δυνατά στην Α2. Μπορεί να κυρίως ο κόσμος του ΟΦΗ να είναι ποδοσφαιρικός, αλλά την Κυριακή στον αγώνα με τον Αστέρα που μπήκε η ομάδα στο Γεντί Κουλέ αποθεώθηκε και σου δίνει φτερά αυτός ο κόσμος».

Επειδή ήμουν γήπεδο και είδα αυτό που λες. Πως ένιωσες πρόεδρε μόλις μπήκες στο χορτάρι με το Κύπελλο, τι σκεφτόσουν;
«Ήμουν έτοιμος να πετάξω ακούγοντας όλο αυτό το χειροκρότημα από τον κόσμο. Ήταν μια ικανοποίηση από τις θυσίες που έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Που ανταμείφθηκαν αυτοί οι κόποι. Το αναγνωρίζε ο κόσμος και αυτό είναι το σημαντικότερο».

Υπήρχε κάτι την φετινή χρονιά που να σε άγχωσε; Που να είπες πως μπορεί και φέτος να πάει κάτι στραβά;
«Είχα μια σιγουριά περισσότερο από όλα τα χρόνια και αυτό είχε να κάνει με την στελέχωση που είχε γίνει και στο προπονητικό κομμάτι και συνολικά. Δεν είχαμε γκρίνιες στα αποδυτήρια, ήταν ο Τζελάτι που τα κρατούσε και συνολικά ήμασταν πιο δεμένοι. Πάντα υπάρχουν άσχημες στιγμές, αλλά εγώ είχα μια σιγουριά και περίμενα να φτάσουμε στον Απρίλιο. Όλη την χρονιά περίμενα να έρθει ο Απρίλιος και παρότι έλεγα πως ήταν μακριά, τελικά ήταν πολλή μικρή χρονιά και μου λείπει. Και εμείς σαν διοίκηση προστατεύσαμε την επένδυσή μας οπότε δεν είχα τόσο άγχος».

Και τώρα τι; Ποιοι είναι στόχοι για την ομάδα; Θέλετε μια ομάδα πουτ συμπληρώνει το πρωτάθλημα ή υπάρχουν και άλλοι στόχοι;
«Πάντα όλα αυτά τα χρόνια, σε όποια κατηγορία και αν ήμασταν, εγώ ήθελα αυτή η ομάδα να είναι ανταγωνιστική. Σίγουρα τώρα οι απαιτήσεις είναι περισσότερες γιατί είναι άλλη κατηγορία πολύ πιο δύσκολη και οι απαιτήσεις περισσότερες, αλλά ο στόχος είναι η ομάδα να είναι υπολογίσιμη δύναμη. Ούτε να γίνουμε ασανσέρ, ούτε να κάνουμε κάτι πολύ καλό και μετά να εξαφανιστούμε από τον χάρτη. Αυτό θα είναι το λάθος. Το τα βάζω όλα και μετά ψάχνω είναι τραγικό λάθος. Πρέπει να πάει ομαλά, όπως πήγε όλα αυτά τα χρόνια. Θέλουμε να υπάρχει ένας σωστός δρόμος. Μια σωστή στελέχωση σε όλα τα πόστα και στόχος είναι η παραμονή, αυτός είναι που θα θέσουμε».

Δεν είναι τόσο δύσκολο πάντως. Μια επαρχιακή ομάδα μπορεί εύκολα να πάρει 4 ξένους και να σωθεί άνετα.
«Επειδή παρακολουθώ το πρωτάθλημα και είμαι αντίθετος στην νοοτροπία ομάδων που παίρνουν ξένους και μόλις σώζουν την κατηγορία τους στέλνουν στην χώρα τους. Εμείς θα χτίσουμε κάτι για όλη την σεζόν και θα έχει και συνέχεια. Η μία χρονιά θα ακολουθεί την άλλη. Δεν θέλουμε να παίρνουμε 12 και να διώχνουμε 12. Θέλουμε να έχουμε έναν κορμό και όταν τον έχεις μπορεις να καθιερωθείς στην κατηγορία».

Τώρα που είπες κορμό. Θα κοιτάξεις ο ΟΦΗ να γίνει το κέντρο του βόλεϊ συνολικά στο νησί;
«Νομίζω πως είναι φυσικό επακόλουθο από την στιγμή που είναι στην μεγαλύτερη κατηγορία. Εγώ ποτέ δεν είχα πρόβλημα με καμία ομάδα της Κρήτης στα 20 χρόνια που ασχολούμαι με τον ΟΦΗ, καμία αντιπαλότητα και είτε κέρδιζα είτε έχανα έδινα το χέρι στον αντίπαλο. Και αυτό το fair play είναι αυτό που λείπει. Δεν ανεβήκαμε για να τα αλλάξουμε όλα, ξέρουμε τι γίνεται αλλά δεν θέλουμε να τα αλλάξουμε όλα, αλλά θα προσπαθήσουμε».

Πρόεδρε πάμε λίγο πιο προσωπικά. Πως νιώθεις όταν όλοι οι άνθρωποι ή έστω οι μεγάλη πλειονότητα όσων ασχολούνται με το βόλεϊ, μιλούν για εσένα με τα καλύτερα λόγια;
«Αυτό δίνει χαρά και δείχνει πως αυτή η διαδρομή δεν έγινε χωρίς λόγο. Υπήρχε ανταμοιβή σε αυτό. Δεν έχω πειράξει ποτέ κανέναν και αυτό το εκτιμούν».

Επιστρέφουμε στον ΟΦΗ και το θέμα είναι τι σε έκανε να ασχοληθείς παραγοντικά με την ομάδα και κυρίως με το βόλεϊ;
«Ήμουν ΟΦΗ από μικρό παιδί. Δεν είχα παίξει βόλεϊ, δεν είχα παιδί που να ασχολείται με το άθλημα. Ήταν τυχαίο που ασχολήθηκα με το βόλεϊ. Εκείνη την χρονιά ο ΟΦΗ πήγε να κάνει ακόμα μία επανεκκίνηση και ήθελα να βοηθήσω όσο μπορώ η ομάδα να αρχίζει να ανεβαίνει. Θεωρώ λάθος να μεσουρανεί το ποδόσφαιρο και τα άλλα αθλήματα να είναι πίσω. Πάντα στο πίσω μέρος του εγκεφάλου μου ήταν η ομάδα να προχωρήσει αλλά όχι να είναι απλά στην Γ’ Εθνική. Αλλά να φτιάξουμε τα θεμέλια γιατί υπήρχαν ομάδες φωτοβολίδες που μετά χάθηκαν. Αυτό δεν θέλω με τίποτα να γίνει με τον ΟΦΗ.

Και έχεις φτάσει στο σημείο να είσαι ΟΦΗ από μικρό παιδί, να έχεις καταφέρει να πάρεις ένα από τα τμήματα της ομάδας και την ανεβάζεις στην μεγάλη κατηγορία. Πραγματικά ποια είναι τα συναισθήματα; Πως νιώθεις; Και το ρωτάω γιατί πολλοί θα ήθελαν να ήταν στην θέση σου. Τελειώνει ο αγώνας με την Σάμο και ο ΟΦΗ ανεβαίνει. Τι ήταν το πρώτο που σκέφτηκες;
«Περάσανε μέσα σε δευτερόλεπτα όλη αυτή η διαδρομή που έκανα και πραγματικά συγκινήθηκα γιατί εκτός του το επιτεύχθηκε ο στόχος το χάρηκα διπλά και ως φίλαθλος και ως πρόεδρος. Αν στο τέλος έχεις επιμονή και υπομονή, ότι κάνεις θα το εισπράξεις».

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή όλα αυτά τα χρόνια;
«Είχα και υποβιβασμούς και ανόδους. Σίγουρα οι δύο υποβιβασμοί με πίκραναν, αλλά ήταν τέτοιο το μεντάλιτι των παικτών που χωρίς να κάνουμε πολλά πράγματα ανεβήκαμε αμέσως την επόμενη χρονιά. Αυτοί οι δύο υποβιβασμοί ήταν που με στεναχώρησαν πολλοί. Περισσότερες όμως ήταν οι χαρές».

Βρίσκεσαι στον ΟΦΗ 19 χρόνια. Σκέφτεσαι πως κάποια στιγμή θα αποχωρήσεις από την ομάδα;
«Μικρός είμαι ακόμα ρε. Είναι πολλά τα 19 χρόνια και κάποια στιγμή όπως όλοι πρέπει να αποσυρθούμε. Θα πρέπει να βρεθεί μια διάδοχη κατάσταση με τα ίδια ιδανικά που πρεσβεύω εγώ και να κάνουν ότι κάνω εγώ όλα αυτά τα χρόνια».

Να πούμε δυο κουβέντες για τον προπονητή. Με τον Ζλατιλίδη συνεργάζεστε τα τελευταία χρόνια, ήταν και στις στεναχώριες, αλλά και στην χαρά. Ποιες είναι οι πρώτες κουβέντες που σου έρχονται για τον κόουτς;
«Καταρχήν τον έχουμε κάνει Κρητικό. Έγινε δηλαδή γιατί δεν είναι δύσκολο. Έχει περάσει και χαρές και λύπες. Μέχρι τώρα στην προπονητική του περισσότερες ήταν δυστυχώς οι λύπες, αλλά εγώ τον στήριξα γιατί τον πιστεύω. Μπορεί να μην είναι ένα μεγάλο όνομα, αλλά είναι ένας κόουτς δουλευταράς, ένας άνθρωπος τίμιος που ταιριάζει με εμένα, ό,τι σου λέει στο λέω μπροστά σου και είναι δίπλα μου όπως και εγώ δίπλα του. Θα μπορούσα στο παρελθόν ειδικά την τρίτη χρονιά να αλλάξω προπονητή, αλλά δεν το σκέφτηκα καν. Τον κοίταξα στα μάτια τον ρώτησα αν θα το κάνουμε φέτος και ήταν σίγουρος».

Πάμε λίγο στον κόσμο. Πόσο δίπλα σας είναι οι φίλοι του ΟΦΗ;
«Ο κόσμος δεν έχει την κουλτούρα την βολεϊμπολική, αλλά ωστόσο αγαπάει την ομάδα και οι επιτυχίες θα τον φέρουν στο γήπεδο. Και στην Αθήνα είχαμε κόσμο και στα ματς με την Ρόδο και έδωσε φτερά στους παίκτες και τη νέα χρονιά εφόσον δει πως χτίζεται κάτι καλό θα είναι εκεί δίπλα μας».

Εσύ ως πρόεδρος τι έχεις να του πεις;
«Εγώ δεν είμαι άνθρωπος με τα λόγια τα μεγάλα και ούτε οι φανφάρες. Όπως δεν μου αρέσουν και οι συνεντεύξεις, αλλά τώρα στην Volleyleague πρέπει να γίνεται και αυτό. Αυτό που θα πω στον κόσμο είναι πως τον θέλουμε δίπλα μας και πως δεν θα τον απογοητεύσουμε. Αν στηρίξει ο κόσμος αυτή η ομάδα θα μείνει στην μεγάλη κατηγορία για πολλά χρόνια».

Και θα κλείσουμε με το τι είναι ο ΟΦΗ για εσένα;
«Ο ΟΦΗ είναι ιδέα. Είναι η ασπίδα, είναι κάτι μεγάλο για εμένα. Δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια. Από μικρό παιδί από 6 χρονών που πήγαινα γήπεδο, με έπαιρνε ο πατέρας μου μία βδομάδα εμένα, μία τον αδερφό μου γιατί δεν μπορεί να μας έπαιρνε και τους δύο. Το γήπεδο ήταν ξερό τότε και τα θυμάμαι όλα. Είναι κάτι σημαντικό για εμένα, τον αγαπάω πολύ τον ΟΦΗ. Τον αγαπάω».