Η απίθανη εξομολόγηση του τερματοφύλακα που έμεινε... ξεχασμένος Χριστουγεννιάτικα στο γήπεδο

Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που έχουν μείνει στην ιστορία τόσο για τις ικανότητες τους μέσα στο γήπεδο, όσο και για κάποιες ιστορίες που δεν συνδέονται άμεσα με την απόδοση τους κατά τη διάρκεια των αγώνων.
Ο Σαμ Μπάρτραμ αποτελεί μια εμβληματική φιγούρα τόσο για το αγγλικό ποδόσφαιρο στη δεκαετία του ’30 και του ’40 , όσο και για την ομάδα στην οποία αγωνίστηκε για 20 χρόνια, την Τσάρλτον. Ο Βρετανικός Guardian έχει υποστηρίξει πως ο Μπάρτραμ ήταν «ο καλύτερος τερματοφύλακας που έχει ποτέ κληθεί στην εθνική Αγγλίας».
Για τις εμφανίσεις του στους αγώνες έχουν γίνει δεκάδες αναφορές, όμως υπάρχει μια ιστορία λίγο «διαφορετική» που τον έκανε γνωστό σε ολόκληρο τον κόσμο.
Την ημέρα των Χριστουγέννων το 1937, ο Μπάρτραμ ήταν στις εφημερίδες για άλλη μια φορά μετά από ένα περίεργο συμβάν σε έναν αγώνα ενάντια στην Τσέλσι στο Stamford Bridge. Με το σκορ να είναι ισόπαλο 1-1, το παιχνίδι έπρεπε να διακοπεί μετά από 61 λεπτά λόγω μιας παχιάς ομίχλης που έκανε αδύνατο να βλέπουν οι ποδοσφαιριστές.
Δυστυχώς για τον Μπάρτραμ, ήταν ο τελευταίος που το έμαθε. Και μάλιστα πολύ αργότερα από τους υπόλοιπους. «Λίγο μετά το ξεκίνημα, η [ομίχλη] άρχισε να πυκνώνει γρήγορα στην άκρη, στρίβοντας σταθερά προς το μέρος μου», έγραψε στην αυτοβιογραφία του. «Ο διαιτητής σταμάτησε το παιχνίδι και στη συνέχεια, καθώς η ορατότητα έγινε καλύτερη, ξαναρχίσαμε. Είχαμε τα ηνία του αγώνα εκείνη τη στιγμή και έβλεπα όλο και λιγότερους αριθμούς στις φανέλες, καθώς επιθετόμασταν σταθερά.
«Έκανα βήματα προς τα πάνω και προς τα κάτω, χαρούμενος πιστεύοντας ότι η Τσέλσι ήταν ...καρφωμένη στο δικό της μισό γήπεδο. “Τα αγόρια πρέπει να δίνουν στους... συνταξιούχους κόλαση”, σκεφτόμουνα με καμάρι, καθώς χοροπηδούσα για να κρατάω ζεστά τα πόδια μου.
Προφανώς, όμως, δεν σκοράραμε γιατί κανένας παίκτης δεν επέστρεφε πίσω στη θέση του, όπως θα έκαναν μετά από ένα γκολ.
Ο χρόνος περνούσε κι έκανα αρκετές βόλτες προς την άκρη της περιοχής, του πέναλτι, προσπαθώντας να δω μέσα από την ομίχλη που γινόταν παχύτερη κάθε λεπτό, αλλά ακόμα δεν μπορούσα να δω τίποτα, η άμυνα της Τσέλσι σαφώς και τα είχε βρει πολύ σκούρα.
«Έπειτα από πολύ ώρα μια φιγούρα εμφανίστηκε μέσα από την ομίχλη μπροστά μου. Ήταν ένας αστυνομικός, ο οποίος με κοίταξε με έκπληξη και μου είπε θυμωμένα:
«Τι κάνεις εσύ εδώ; Το παιχνίδι σταμάτησε πριν από ένα τέταρτο της ώρας, το γήπεδο είναι εντελώς άδειο.»
Έτσι ξεκίνησα για τα αποδυτήρια όπου βρίσκονταν η υπόλοιπη ομάδα της Τσάρλτον. Είδα τους συμπαίκτες μου, που είχαν ήδη τελειώσει το ντουζ και βρίσκονταν μπροστά από τα ντουλαπάκια τους, να διπλώνονται στα δύο από το γέλιο.»