«Κάθε τέλος ίσον μία καινούργια αρχή» είναι ο τελευταίος στίχος στο τραγούδι που εμπνεύστηκε ο Οδυσσέας Σκουτέλης, ένας 17χρονος μαθητής της Γ’ Λυκείου από το χωριό Λουκεράτα (απέχει 4,5 χιλιόμετρα από το Ληξούρι), ο οποίος έζησε τη μανία του εγκέλαδου.
«Έγραψα αυτό τον στίχο στο τέλος του τραγουδιού μου, γιατί μέσα μου έχω αισιοδοξία. Το Ληξούρι θα ξαναγεννηθεί. Όπως ακούω, η πολιτεία ενδιαφέρεται, θα έρθουν χρήματα, θα ξαναχτιστεί ο τόπος μου καλύτερα».
Ο Οδυσσέας έγραψε τους στίχους το βράδυ μετά τον δεύτερο σεισμό. «Πήρα έμπνευση από τα γεγονότα» αφηγείται στο Αθηναϊκό Πρακτορείο. Το σπίτι του, δεν έχει προβλήματα, παρέμεινε κατοικήσιμο μετά τον σεισμό. Έτσι, είχε την ευκαιρία να μείνει στο δωμάτιό του, να σκεφτεί και να αποτυπώσει όσα βίωσε σε στίχους. Στο ρεφρέν ο Οδυσσέας έγραψε: «Πόλη σεισμών, ξεσπιτωμένων οικογενειών, κατεστραμμένων σπιτιών, ανήσυχων γονιών, συντετριμμένων ζώων, φοβισμένων παιδιών, τρομαγμένων πολιτών, πόλη βουητών».
Στον δεύτερο σεισμό ο Οδυσσέας κοιμόταν. «Μέσα στον ύπνο μου ξύπνησα, τον ένιωσα, είδα όμως ότι δεν έπεσε τίποτα και ξανακοιμήθηκα για λίγο, μισή ώρα. Μετά μάζεψα τα βασικά μου πράγματα, σημειώσεις, το laptop. Φύλαξε τα ρούχα σου, για να έχεις τα μισά! Μετά κατέβηκα στον κάτω όροφο του σπιτιού να βρω τους γονείς μου. Μόλις ξημέρωσε, κατεβήκαμε στο Ληξούρι για να δούμε τι ζημιές είχε το παγωτατζίδικο του πάτερα μου».
Ο 17χρονος μαθητής, εντυπωσιακά ήρεμος, συνεχίζει να αφηγείται τις ώρες που ακολούθησαν τον σεισμό. «Οι άνθρωποι ήταν τρομαγμένοι έξω από τα σπίτια τους. Είδαμε στέγες κατεστραμμένες, τους δρόμους με καθίζηση, το ίδιο και το λιμάνι. Τότε, άρχισα να βλέπω με άλλη ματιά την κατάσταση. Έτσι μπήκε και η ιδέα να γράψω σε στίχο ό,τι είδα. Ό,τι δεν είχε πέσει με τον πρώτο σεισμό, κατέρρευσε με τον δεύτερο».
«Το τραγούδι μου» συνεχίζει «είναι ένα ρεπορτάζ για ό,τι έχει συμβεί τις τελευταίες 15 μέρες στο Ληξούρι. Είναι ένα κομμάτι χιπ χοπ, δεν είναι χορευτικό, θα έλεγα πως είναι ένα τραγούδι ρεπορτάζ για ό,τι έχει συμβεί.
Το κομμάτι του Οδυσσέα έχει αναρτηθεί και στο διαδίκτυο, στον ιστότοπο του youtube με τίτλο «Πόλη Σεισμών». Με κάποιον φίλο του δημιούργησαν ένα μικρό κλιπ με φωτογραφίες, όμως, θέλει να το «τελειοποιήσει» με εικόνες από βιντεοκάμερα. 
Το ΑΠΕ-ΜΠΕ συνάντησε τον Οδυσσέα ως εθελοντή στο κέντρο διανομής τροφίμων. «Είναι εξευτελιστικά κουραστικό να κάθεσαι και να περιμένεις τι θα γίνει σε λίγο. Έτσι ξεφεύγει το μυαλό, δεν σκέφτεσαι τους σεισμούς αλλά, κυρίως, δίνεις ένα χέρι βοήθειας στον διπλανό, που το έχει ανάγκη».
Ο 17χρονος φιλοδοξεί να γίνει μουσικός παραγωγός και εξομολογείται ότι η μουσική τον εκφράζει. «Τα τελευταία τέσσερα χρόνια άρχισα να γράφω στίχο. Ανάλογα με το πώς νιώθω, βγάζω τα συναισθήματά μου. Φτιάχνω μουσική στον υπολογιστή. Ό,τι βλέπω, όποια κατάσταση βιώνω, την καταθέτω μέσα από τον στίχο μου. Δεν θα δώσω πανελλήνιες εξετάσεις, θέλω να φύγω στο εξωτερικό, για να κάνω σπουδές μουσικού παραγωγού» αναφέρει.
