"Παίρνουμε θέση" μία ταινία για τον ρατσισμό από τον Θοδωρή Παπαδουλάκη

Η ταινία «Παίρνουμε Θέση» είναι η αρχή μιας εκστρατείας ενημέρωσης κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, που υλοποιεί η «ActionAid». 

Ο βραβευμένος σκηνοθέτης, Θοδωρής Παπαδουλάκης, και ο σεναριογράφος, Παναγιώτης Παπουτσάκης, μιλούν για την ταινία, αλλά και τη δύναμη της Τέχνης ενάντια στον ρατσισμό. 

Η ιστορία θα μπορούσε να διαδραματίζεται σε πολλά σημεία της Ελλάδας. Μια νεαρή γυναίκα από την Αφρική, φροντίζει μια ηλικιωμένη. Πέφτει όμως θύμα ραστιστσικής βίας από το γιο της ηλικιωμένης κυρίας, η οποία με δυσκολία σηκώνεται από το αναπηρικό καροτσάκι και παρεμβαίνει για να θέσει τέλος στη βία. 

Τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Τάσος Νούσιας, Τιτίκα Σαριγκούλη και Stefania Sholla και πρόκειται για μια παραγωγή της «Indigo View». 

Δείτε χαρακτηριστικό video 

Μια κραυγή μόνο, αυτή της Τιτίκας Σαριγκούλη σκίζει τη σιωπή. 

«Θέλαμε η κραυγή της πρωταγωνίστριας να είναι η μοναδική φωνή που θα ακουστεί σε όλη την ταινία. Με στόχο να αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη ένταση και έκταση. Να σπάσει τη σιωπή. Τη συνένοχη σιωπή όλων εκείνων που μένουν αμέτοχοι σε τέτοια φαινόμενα» παρατηρούν οι δύο δημιουργοί Παπαδουλάκης - Παπουτσάκης. 

Όπως υπογραμμίζεται από την Οργάνωση, «η χρήση σωματικής βίας είναι η ακραία εκδοχή του ρατσισμού. Δεν χρειάζεται να ασκηθεί βία για να υπάρξει ρατσιστική συμπεριφορά ή να προαχθεί ο ρατσισμός. Αρκεί να θεωρηθεί ότι ο "άλλος", ο "ξένος" δεν είναι ίσος με τους περισσότερους. Αρκεί η σιωπή, για να γιγαντώνεται ο ρατσισμός». 

Δεν είναι η πρώτη φορά ο που ο σκηνοθέτης Θοδωρής Παπαδουλάκης, έρχεται σε άμεση επαφή με το θέμα βία και ρατσισμός. Ζώντας στη Νότια Αφρική την εποχή του απαρτχάιντ έζησε τον ρατσισμό από πολύ κοντά. 

«Στη Νότια Αφρική γεννήθηκα και έζησα μέχρι την ηλικία των δέκα ετών. Την εποχή του απαρτχάιντ. Άρα, έχω προσωπικά βιώματα για το καταστροφικό έργο του ρατσισμού. Ειδικά όταν, λόγω των αυξημένων επαγγελματικών υποχρεώσεων των γονιών μου, με πρόσεχε και μου πρόσφερε την αγάπη της η Μαίρη. Μια πολύ γλυκιά ντόπια γυναίκα. Σκεφτόμουν πώς είναι δυνατόν να επικρατεί αυτός ο διαχωρισμός, αυτή η φυλετική διάκριση, αυτή η τρέλα. Πώς μπορεί αυτή η βαρβαρότητα, η αδιαφορία να νικήσει τη λογική, την αγάπη και τον ανθρώπινο πολιτισμό», θυμάται ο κ. Παπαδουλάκης. 

«Η τέχνη μπορεί να είναι το πιο ισχυρό όπλο απέναντι στον ρατσισμό και απέναντι σε κάθε μορφή βίας ή κοινωνικό αποκλεισμό» λένε από την πλευρά τους ο Θοδωρής Παπαδουλάκης και ο Παναγιώτης Παπουτσάκης. Όπως εξηγούν, «η τέχνη δηλώνει παρούσα στους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες σχεδόν με όλες τις μορφές της. Η ευγλωττία των εικόνων, η διεισδυτικότητα των λέξεων και η δύναμη της νότας συγκινούν, παρασύρουν και ανατρέπουν». 

Πηγή: © ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ.