Καλλέργης: Ο Αλμυρός στο μικροσκόπιο - Προστασία και ανάπτυξη συμβιβάζονται;

Ανακοίνωση του Σπύρου Καλλέργη, επικεφαλής του συνδυασμού "Ενωμένο Μαλεβίζι".

Αναλυτικά η ανακοίνωση έχει ως εξής:

Η Πατρίδα μας μόλις βγήκε λαβωμένη και υπερχρεωμένη από μια υπερδεκαετή περιπέτεια πτώχευσης και πολύπλευρης κοινωνικής κρίσης και μπαίνει σε μια εξίσου μακροχρόνια στενοκοπιά με απρόβλεπτες συνέπειες ακόμα και για το μέλλον και την ύπαρξη αυτή καθ’ εαυτή του έθνους μας. Τα πάντα θα εξαρτηθούν από το πολυδιαφημισμένο στο παρελθόν «δαιμόνιο» του Έλληνα. Αν δηλαδή καταφέρουμε σε εύλογο χρονικό διάστημα, να ξαναγεννηθούμε από τις στάχτες μας. 
Συνολικά. Όχι μόνο οικονομικά, αν και το στοιχείο της οικονομίας θα είναι ο καταλύτης που θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση της πολύπλευρης κρίσης που μαστίζει τη χώρα και τους ανθρώπους της.

Με τα δεδομένα αυτά, είμαστε υποχρεωμένοι να εκμεταλλευτούμε ακόμα και κάθε υποψία ευκαιρίας για ανάπτυξη και παραγωγή πλούτου, αφού τα δοκιμασμένα μέχρι σήμερα μοντέλα, δεν μπόρεσαν να δώσουν καθοριστικής σημασίας λύσεις.
Εκ παραλλήλου, είναι γνωστό σε όλους μας ότι το χρήμα που κυκλοφορεί σήμερα στην Ελλάδα είναι από λίγο έως ελάχιστο, δυσεύρετο και ακριβό, ενώ  ξένο χρήμα για επενδύσεις στη χώρα, δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Τα γεγονότα αυτά επιβάλλουν στους διαχειριστές ιδιαίτερα του δημόσιου χρήματος, να αξιολογούν, να ιεραρχούν και να περνούν από το ψιλό κόσκινο κάθε ιδέα επενδυτική, έχοντας σαν βασικό γνώμονα επιλογής  της, την αποδοτικότητα και την  ωφελιμιστική της αντανάκλαση στο λαό και στον τόπο.

Θέσεις άκρατου καταναλωτισμού και έργων βιτρίνας, ανήκουν στο επάρατο παρελθόν. Δεν μπορούμε με άλλα λόγια, να συνεχίσουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη.
Σε ότι αφορά στους φυσικούς πόρους, η Παράταξή μας πιστεύει ότι δεν θα πρέπει να αφήσουμε να πάει χαμένο τίποτα, έχοντας όμως σαν βασικές μας αρχές, την προστασία του περιβάλλοντος και το μερτικό των επόμενων γενεών.

Το εγχείρημα γνωρίζουμε ότι θα είναι πολύ δύσκολο, αφού είναι κοινώς γνωστό, ότι οποιαδήποτε παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον, αφήνει τις περισσότερες φορές αρνητικό αποτύπωμα [αναστρέψιμο ή όχι] στη χλωρίδα, στην πανίδα και στο φυσικό χώρο εν γένει.
Το γεγονός αυτό καταμαρτυρούν και τα χιλιάδες είδη του ζωικού και φυτικού βασιλείου που έχουν εξαφανιστεί, ή τελούν υπό εξαφάνιση, λόγω των ανεξέλεγκτων δραστηριοτήτων του ανθρώπου.
Οι μαζικές εκσκαφές, εκχερσώσεις και επιχώσεις, οι καταστροφικές αποστραγγίσεις, αποξηράνσεις και υπεραντλήσεις, οι άναρχες  τοξικές αποθέσεις στερεών και υγρών αποβλήτων, η αλόγιστη χρήση χημικών και λιπασμάτων, οι επιμολύνσεις του υδροφόρου ορίζοντα, η θαλάσσια ρύπανση και η εκπομπή αερίων ρύπων, είναι λίγα από τα προβλήματα που δημιουργεί ο άνθρωπος στο περιβάλλον, μέσα στην προσπάθειά του να φέρει την «ανάπτυξη», όπως αυτός την εννοεί.    

Με το να συμβαίνουν όμως όλα αυτά τα αρνητικά, δεν σημαίνει ότι η ανάπτυξη και η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων είναι σαν έννοιες απορριπτέες.
Γιατί διαφορετικά, όλοι οι έμβιοι οργανισμοί, των οποίων η επιβίωση εξαρτάται αποκλειστικά από τους φυσικούς πόρους, θα καταδικάζονταν στον θάνατο από ασιτία.
Αρκεί να τηρούμε στην πράξη, τις παρακαταθήκες των προγόνων μας:
«Μηδέν άγαν» και «παν μέτρον άριστον». Να μην γινόμαστε βουλιμικοί στην εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, ν’ αποφεύγουμε τις φαραωνικές παρεμβάσεις και προ πάντων, να συμμορφωνόμαστε απολύτως με τις Διεθνείς Συμβάσεις, τις Κοινοτικές Οδηγίες και την Εθνική Νομοθεσία για το περιβάλλον.

Οι υγρότοποι, όπως εξάλλου και όλοι οι φυσικοί πόροι, είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την ανάπτυξη κάθε περιοχής.
Με το πέρασμα των χρόνων, ο άνθρωπος υπερεκμεταλλεύτηκε ή εκμεταλλεύτηκε στραβά πολλούς απ’ αυτούς τους φυσικούς πόρους, με αποτέλεσμα να προκαλέσει μεγάλη υποβάθμιση των περισσότερων οικοσυστημάτων.
Έτσι, θεσπίστηκαν οι διεθνείς Συνθήκες [Βόννης και Βέρνης], οι διεθνείς Συμβάσεις [Ramsar, Ρίο Ντε Τζανέϊρο], οι Κοινοτικές Οδηγίες [79/409/ΕΟΚ, 92/43/ΕΟΚ], το Δίκτυο Natura 2000, οι Εθνικοί Νόμοι [Ν. 1337/83, Ν. 1650/86], Προεδρικά Διατάγματα, Υπουργικές Αποφάσεις, μελέτες από ειδικούς επιστήμονες κ.λπ., με σκοπό την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και ειδικότερα της πανίδας και της χλωρίδας.
Η μηδενική ανάπτυξη δραστηριοτήτων σε ευπαθείς περιοχές, αποδείχθηκε ότι ήταν λάθος. Το περιβάλλον μπορεί να προστατεύεται, αλλά συγχρόνως και να συμβάλλει στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής, επιτρέποντας δραστηριότητες φιλικές προς τη φύση.

Στην ευρύτερη περιοχή του Αλμυρού, σίγουρα έχουν γίνει μέχρι σήμερα αρκετές παρεμβάσεις, όπως το κανάλι εκτροπής και οι ρυπογόνες εγκαταστάσεις της ΔΕΗ, το φράγμα στο «μάτι» της πηγής, ανεξέλεγκτες εκσκαφές και επιχώσεις, ρίψεις απορριμμάτων, γεωτρήσεις, αφαλάτωση, γεωργικές καλλιέργειες, ιχθυοκαλλιέργεια, διανοίξεις δρόμων, οικιστική εκμετάλλευση, λιμενικές δραστηριότητες βιομηχανικού τύπου, κ.λπ.
Αν εξαιρέσει κανείς τις γεωτρήσεις και την υφαλμύρινση στα πεδία Τυλίσου και Κέρης, ευτυχώς δεν έχουν δημιουργηθεί άλλες μη αναστρέψιμες καταστάσεις. Το γεγονός αυτό μας επιτρέπει να είμαστε αισιόδοξοι ότι από κει που παίρνουμε εμείς το νήμα και αφού γνωρίζουμε και είμαστε ευαισθητοποιημένοι, μας επιτρέπεται να ονειρευόμαστε με συνετό τρόπο τη μερική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων του Αλμυρού, στη λογική της αειφόρου ανάπτυξης.

Για να διατηρηθεί η βιοποικιλότητα σ’ ένα χώρο όπου γίνεται κάποιας μορφής παρέμβαση, η διαχείριση των φυσικών πόρων πρέπει να σχεδιάζεται εκ των προτέρων σχολαστικά.
Ο σχεδιασμός αυτός στην ουσία είναι μια διαδικασία που δεν σταματά ποτέ, αναπροσαρμοζόμενος στη βάση των ιδιαιτεροτήτων της κάθε περιοχής, ανάλογα και με τις φάσεις εξέλιξης της διαχείρισής της.

Ο σχεδιασμός και η διαχείριση μιας περιοχής, στην ουσία δρομολογούνται στα πλαίσια της ανοικτής πληροφόρησης και της επικοινωνίας, της συμμόρφωσης με περιφερειακές, εθνικές και διεθνείς πολιτικές, της συμμετοχικής διαδικασίας και της σφυρηλάτησης εμπιστοσύνης μεταξύ των μερών.
Η εκμετάλλευση των πόρων θα πρέπει να προσεγγίζει την ανάπτυξη με αειφορικό τρόπο.

Μπροστά στα μάτια μας έχουμε την περίπτωση του Αλμυρού, ο οποίος χιλιάδες χρόνια τώρα εξακολουθεί ακούραστα, νυχθημερόν, χειμώνα – καλοκαίρι, να χύνει στη θάλασσα τη ζωογόνο δροσιά εκατοντάδων εκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού, ανεκμετάλλευτα.

Η Παράταξή μας θεωρεί ότι πρέπει επιτέλους να σταματήσει αυτή η εγκληματική αμέλεια. Νισάφι πια!
Ήρθε η ώρα, έστω και τόσο καθυστερημένα, να σκύψουμε πάνω στους φυσικούς πόρους που μας κληροδοτήθηκαν και στηριζόμενοι στην επιστημονική γνώση και στην εμπειρία, σεβόμενοι το περιβάλλον, να προχωρήσουμε στην αξιοποίησή τους, στοχεύοντας στο μακροχρόνιο και πολύπλευρο συμφέρον του τόπου.

Μέχρι σήμερα έχουν δει το φως της δημοσιότητας ένα πλήθος από αποσπασματικές προτάσεις και ιδέες, από ειδικούς επιστήμονες ή απλούς ανθρώπους του λαού, στην κατεύθυνση να ελεγχθεί το «θηρίο» που λέγεται Αλμυρός και να εκμεταλλευτούμε με διακριτικό τρόπο τους φυσικούς του πόρους.
Ελάχιστες όμως από αυτές τις ιδέες μας απασχόλησαν σοβαρά. Έχουμε την εντύπωση πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να περάσουμε από τα λόγια στην πράξη.  

Οι προτάσεις της Παράταξής μας που ακολουθούν παρακάτω, εκεί στοχεύουν. Να ταράξουν τα νερά και το νιρβάνα της απραξίας μας.
Να προκαλέσουν προβληματισμό, θέσεις και αντιπαραθέσεις. Όλα κάτω από το φως της ημέρας, με απόλυτη ελευθερία, αλλά με υπευθυνότητα και τεκμηρίωση στις απόψεις μας.
Και εν τέλει, να υπάρξει ένα συνολικό πακέτο προτάσεων, το οποίο να τεθεί σε δημόσια «διαβούλευση».

Με μπροστάρη το Δήμο Μαλεβιζίου, να ζητηθούν οι απόψεις της Πολιτείας, των Πανεπιστημίων και των Ερευνητικών μας Κέντρων. Της Περιφέρειας και των ΟΤΑ. Των ειδικών επιστημόνων και του απλού λαού.
Καμιά ιδέα να μην πάει χαμένη.
Για να πετύχουμε το καλύτερο για το αγαπημένο μας Μαλεβίζι, αλλά και να βοηθήσουμε στη δύσκολη ώρα  την πατρίδα μας.
Δεν χρειάζεται να θυμόμαστε πλέον τον Αλμυρό, μόνο όταν διψάσουμε ...