"Έλληνες Ευρωπαίοι Πολίτες" του Γιώργου Χατζημαρκάκη

Όταν το 1994, μετά την εφαρμογή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, συμμετείχα για πρώτη φορά ως Ευρωπαίος πολίτης στις γερμανικές Ευρωεκλογές ως υποψήφιος γερμανικού κόμματος, δεν είχε περάσει καν από το μυαλό μου ότι είκοσι χρόνια αργότερα θα ζητούσα την ψήφο του Ελληνικού λαού για να εκλεγώ .

Την εποχή εκείνη είχε τεθεί σε εφαρμογή η Συνθήκη του Μάαστριχτ και το όραμα μιας πολιτικής ένωσης στην Ευρώπη και της σύγκλισης των οικονομιών των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχε πλέον καταστεί προγραμματικός στόχος της Ένωσης.

Συζητώντας την περίοδο εκείνη με τον πατέρα μου που ζούσε στην Κρήτη πιστεύαμε ότι μετά από κάποια χρόνια οι Έλληνες πολίτες θα ζουν με όμοιες οικονομικές συνθήκες, όπως οι Γερμανοί.

Όταν το 2004 εκλέχθηκα για πρώτη φορά Ευρωβουλευτής με τους Γερμανούς  Φιλελεύθερους και πάλι δεν είχα φανταστεί ότι δέκα χρόνια αργότερα θα συμμετείχα ως αρχηγός ενός νέου κόμματος στην Ελλάδα στις Ελληνικές Ευρωεκλογές. Είχα όμως από τότε επιδείξει, έμπρακτα, μεγάλο ενδιαφέρον για τα ελληνικά θέματα.

Λίγα χρόνια αργότερα, τα πρώτα σημάδια της οικονομικής κρίσης άρχισαν να εμφανίζονται στην Ευρώπη και να αποκαλύπτουν δομικές αδυναμίες και προβλήματα που είχαν κρυφτεί κάτω από το χαλί.

Οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης ήταν πολύ μεγαλύτερες στην Ελλάδα. Η κρίση χτύπησε σαν θύελλα την Ελλάδα. Χτύπησε τους εργαζόμενους, τους επαγγελματίες, τους  συνταξιούχους. Χτύπησε ανθρώπους. Χτύπησε ψυχές.

Αυτά που είχαμε στο μυαλό μας όταν στην Ευρώπη με την Συνθήκη του Μάαστριχτ αποζητούσαμε την Οικονομική και Νομισματική Ένωση και την σύγκλιση των οικονομιών διαψεύστηκαν. Αντί για σύγκλιση, βλέπουμε μια ολοένα και μεγαλύτερη απόκλιση Βορρά – Νότου.

Η «ασφαλής» θέση μου στην γερμανική πολιτική άρχισε πια να με πνίγει. Η αλαζονική συμπεριφορά της «κερδισμένης» Γερμανίας και η βραχεία μνήμη του μεγαλύτερου μέρους της γερμανικής πολιτικής τάξης έθιξε την εθνική μου αξιοπρέπεια. Δεν δίστασα να υψώσω την φωνή μου για την πατρίδα μου και να συγκρουστώ ακόμη και με τον κομματικό σχηματισμό στον οποίον συμμετείχα.

Και δεν μπορώ να ξεχάσω την απέραντη μοναξιά που ένοιωθα, όταν έβλεπα ότι οι κλασικοί έλληνες πολιτικοί δεν τολμούσαν να εμφανιστούν στα διεθνή μέσα ενημέρωσης για να υπερασπιστούν την χώρα και τους πολίτες αλλά εξαντλούνταν σε λεονταρισμούς «εντός έδρας». Ακόμη και μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μόνος, ύψωσα την φωνή μου για την Ελλάδα, για την Κύπρο, για τους ομολογιούχους, για τα άγνωστα θύματα των «συνταγών εξυγίανσης», για τα «λουκέτα». Κι ένοιωσα μεγάλη πικρία όταν οι Έλληνες συνάδελφοί μου απουσίαζαν ή με χλεύαζαν.

Από τη μια μεριά προσπαθούσα ως Έλληνας να αντιμετωπίσω την ψυχρή, δασκαλίστικη και τιμωρητική αντίληψη της Γερμανικής πολιτικής τάξης και από την άλλη πλευρά επιχειρούσα να αποκαταστήσω την αξιοπιστία της Ελλάδος και να υπερβώ την αδυναμία του ελληνικού πολιτικού συστήματος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Και μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, μπορώ να πω ότι νοιώθω υπερήφανος γιατί έχω να επιδείξω σημαντικό έργο για τους Έλληνες και την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Πολύ γρήγορα διαπίστωσα ότι το υπάρχον κομματικό τοπίο στην Ελλάδα, πέρα από λαμπρές προσωπικές εξαιρέσεις, δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Οι μεν διακατέχονταν από σύνδρομα κατωτερότητας και ενοχής  και αποδέχονταν άκριτα στείρες και μονοσήμαντες συνταγές  λιτότητας. Οι δε εμφορούνταν από μια ολέθρια και αδιέξοδη αντίληψη ρήξης και φυγής.

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα εγκλωβίστηκε σε διχαστικά ψευδοδιλήμματα και άνευρες αντιπαραθέσεις, ενώ οι άνθρωποι αναζητούσαν λύσεις από μια ανήμπορη πολιτική τάξη.

Μέσα στη θύελλα αυτή ένοιωσα το χρέος να ξεβολευτώ από την ασφάλεια της πολιτικής θέσης μου στη Γερμανίας και να δώσω μια αξιόπιστη πολιτική πρόταση για τους Έλληνες Πολίτες, ιδρύοντας τους «Έλληνες Ευρωπαίους Πολίτες».

Οι «Έλληνες Ευρωπαίοι Πολίτες» είναι μια πρωτοβουλία από πολίτες διαφόρων κοινωνικών ομάδων και γεωγραφικών περιοχών που ζούμε μέσα στην κοινωνία, έχουμε πετάξει τις «ταμπέλες» και προσπαθούμε μέσα από πρακτικές λύσεις να αλλάξουμε την Ελλάδα, μέσα από την Ευρώπη.

Οι «Έλληνες Ευρωπαίοι Πολίτες» ενώνουμε τη φωνή μας για να ξαναφέρουμε την Ευρώπη της σύγκλισης και την Ελλάδα της ανάπτυξης και της δικαιοσύνης. Ζητούμε την εμπιστοσύνη του Έλληνα Ευρωπαίου Πολίτη.

* Ο Γιώργος Χατζημαρκάκης είναι πολιτικός επιστήμονας, πολιτικός και ευρωβουλευτής για την περίοδο 2009- 2014.
Ιδρυσε το ελληνικό πολιτικό κόμμα Έλληνες Ευρωπαίοι Πολίτες, για να πάρει μέρος στις ελληνικές ευρωεκλογές.