Μετ' εμποδίων προχωρούν οι ρυθμίσεις των «κόκκινων» δανείων με τους δανειολήπτες να κρατούν στάση αναμονής -εν όψει των αλλαγών στο θεσμικό πλαίσιο- και τους τραπεζίτες να τους «λούζει κρύος ιδρώτας» καθώς τα χρονοδιαγράμματα είναι καθορισμένα και οι στόχοι μείωσης των καθυστερούμενων οφειλών συμφωνημένοι.
Ομως, από τη μια οι καθυστερήσεις στην ψήφιση του εξωδικαστικού μηχανισμού και από την άλλη η πρόσθετη επιβάρυνση των ασφαλιστικών εισφορών σε όσους έχουν μπλοκάκι (ελεύθεροι επαγγελματίες και αγρότες) δημιουργούν ανησυχία στους τραπεζίτες ότι θα είναι πολύ δυσκολότερος ο περιορισμός των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι πέρυσι ρυθμίστηκαν δάνεια ύψους 14 με 15 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 4 με 4,5 δισ. ευρώ έγιναν με βάση τις προβλέψεις του Κώδικα Δεοντολογίας. Η εκτίμηση και η προσδοκία των τραπεζών ήταν πως και φέτος, θα ρυθμίζονταν άλλα 15 δισ. ευρώ «κόκκινων» οφειλών.
Το αν θα επιτευχθεί ο στόχος τελικά είναι άγνωστο, καθώς όπως λένε τραπεζικά στελέχη οι δανειολήπτες μέχρι στιγμής αποφεύγουν να ρυθμίσουν τις οφειλές τους και περιμένουν να «κλειδώσει» το νέο θεσμικό πλαίσιο.
Οπως μάλιστα επισημαίνουν η μεγαλύτερη ανησυχία σήμερα για τις τράπεζες είναι το ενδεχόμενο οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις να σταματήσουν να εξυπηρετούν δάνεια εάν δουν ότι οι καθυστερήσεις -και εν όψει του νέου θεσμικού πλαισίου- συνεχίζονται. «Τότε θα βγούμε εκτός στόχων», λένε χαρακτηριστικά τα στελέχη που τους τελευταίους μήνες ασχολούνται αποκλειστικά με ποιο τρόπο θα μειωθεί το «βουνό» των 108 δισ. ευρώ καθυστερούμενων οφειλών τουλάχιστον κατά 40 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος του 2019.
Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, ήρθε προ ημερών και η έκθεση του ΔΝΤ που κάνει λόγο για 4η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών και θεωρεί πιθανό το ενδεχόμενο να χρειαστούν 10 δισ. ευρώ νέα κεφάλαια, ακριβώς λόγω των καθυστερούμενων δανείων.
Εμπόδια
Παράλληλα οι τράπεζες έχουν να αντιμετωπίσουν ένα ακόμη εμπόδιο καθώς οι θεσμοί ζητούν να μην εξαιρούνται από τις αναδιαρθρώσεις τα «κουρέματα» και οι πωλήσεις, τα δάνεια που έχουν δοθεί με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου και τα οποία σήμερα βρίσκονται στο «κόκκινο».
Τα δάνεια αυτά είναι κυρίως στεγαστικά και επιχειρηματικά. Το πρόβλημα είναι ότι οι τράπεζες δεν έχουν λάβει προβλέψεις, καθώς υπήρχε η εγγύηση του κράτους. Σε αυτές τις περιπτώσεις λοιπόν, οι τράπεζες αν «κουρέψουν» τα δάνεια θα πρέπει να στραφούν ευθέως κατά του Δημοσίου ενώ προηγουμένως θα πρέπει να έχουν προχωρήσει σε κεφαλαιακές απομειώσεις.
Σε κάθε περίπτωση -και εν όψει των stress tests της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας το 2018- οι ελληνικές τράπεζες θα πρέπει να έχουν πιάσει τους στόχους τους, διαφορετικά θα βρεθούν αντιμέτωπες με την «οδύσσεια» νέας ανακεφαλαιοποίησης. Και αυτή τη φορά τα πράγματα θα είναι οδυνηρά καθώς η κοινοτική οδηγία προβλέπει bail in, δηλαδή «κούρεμα» καταθέσεων.
