Ενστολοι και δημόσιοι υπάλληλοι προσέφυγαν στο ΣτΕ για το επίδομα αλλοδαπής

Ένστολοι και άλλοι δημόσιοι λειτουργοί οι οποίοι υπηρέτησαν ή υπηρετούν στο εξωτερικό προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ζητούν να ανακληθούν τα εκκαθαριστικά σημειώματα του φόρου εισοδήματος παρελθόντων οικονομικών ετών (από το 1999 και μετά), καθώς έχει φορολογηθεί το επίδομα αλλοδαπής, παρά το γεγονός ότι έχει κριθεί αφορολόγητο από την Ολομέλεια του ΣτΕ.

Υπενθυμίζεται, ότι η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας το περασμένο έτος με μία σειρά αποφάσεων της (1853/2015 κ.λπ.) έχει κρίνει ότι το επίδομα αλλοδαπής που λαμβάνουν οι Έλληνες δημόσιοι λειτουργοί (στρατιωτικοί, καθηγητές, κ.λπ.) όταν αποσπώνται στο εξωτερικό, είναι αφορολόγητο και οι νόμοι που επιβάλλουν τη φορολόγησή του είναι αντισυνταγματικοί και μη νόμιμοι.

Σύμφωνα με τις αποφάσεις της Ολομέλειας του ΣτΕ το επίδομα αλλοδαπής«δεν επιτρέπεται κατά τα άρθρα 4 παράγραφος 5 και 78 παράγραφοι 1 και 4 του Συντάγματος, να υπόκειται σε φόρο εισοδήματος, δεδομένου ότι έχει αποζημιωτικό χαρακτήρα».

Το Δημόσιο δεν προσαρμόστηκε στις αποφάσεις αυτές της Ολομέλειας του ΣτΕ και δεν ανακάλεσε τα εκκαθαριστικά σημειώματα των Δ.Ο.Υ. Έτσι, 362 ένστολοι και άλλοι απασχολούμενοι στο Δημόσιο που ελάμβαναν το επίμαχο επίδομα κατέθεσαν αιτήσεις διεκδικώντας το αφορολόγητο του επίμαχου επιδόματος, όπως επίσης ζητούσαν την ακύρωση των σχετικών εκκαθαριστικών σημειωμάτων.

Οι φορείς του Δημοσίου δεν ικανοποίησαν τις αιτήσεις και έτσι οι 362 προσέφυγαν στο ΣτΕ και ζητούν να ακυρωθεί η άρνηση της Πολιτείας να προσαρμοστεί στις δικαστικές αποφάσεις του περασμένου έτους, όπως επίσης ζητούν να ακυρωθούν και όλα τα εκκαθαριστικά σημειώματα φόρου εισοδήματος παρελθόντων ετών, με τα οποία φορολογήθηκε το επίδομα αλλοδαπής.

Στην προσφυγή τους στο ΣτΕ αναφέρουν ότι με την άρνηση της Πολιτείας να προσαρμοστεί στις δικαστικές αποφάσεις ότι παραβιάζονται οι συνταγματικές αρχές της ισότητας, της ασφάλειας δικαίου, του κράτους δικαίου, της νομιμότητας, της χρηστής διοίκησης και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικουμένου προς το κράτος.