'Εβρεξε αστέρια ο ουρανός! (βίντεο)

Έβρεξε ... αστέρια τα ξημερώματα της Παρασκευής, φαινόμενο το οποίο ήταν ορατό από τον ουρανό της Ελλάδας. Η βροχή διαττόντων αστέρων φέτος ήταν εντυπωσιακή και έφτασε στο ζενίθ της τις πρωινές ώρες της 12ης Αυγούστου, από 02:00 έως 07:00.
Φέτος, σύμφωνα με τους ειδικούς της NASA, οι Περσείδες εμφάνισαν έξαρση και ήταν ίσως οι πιο θεαματικές της τελευταίας δεκαετίας, καθώς στην πορεία της Γης θα βρεθούν πολύ περισσότερα μετέωρα (150 έως 160 ανά ώρα, από 60 έως 100 συνήθως)λόγω της βαρυτικής επίδρασης του Δία, που εξέτρεψε τα σωματίδια (μετεωροειδή) πλησιέστερα προς την τροχιά της Γης.

Οι Περσείδες είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές βροχές διαττόντων του έτους, καθώς τα «πεφταστέρια» τους είναι γρήγορα και φωτεινά, έχοντας συχνά μακριές πύρινες «ουρές». Σύμφωνα με τη NASA, οι Περσείδες παράγουν περισσότερα φωτεινά μετέωρα από κάθε άλλη βροχή διαττόντων. Εμφανίζονται σε όλα σχεδόν τα σημεία του ουρανού και όχι σε ένα συγκεκριμένο, μολονότι αρχικά φαίνονταν να προέρχονται από την περιοχή του αστερισμού του Περσέα, από όπου πήραν και το όνομά τους.

Τα μετέωρα αρχίζουν να πέφτουν αραιά από τις 17 Ιουλίου περίπου, πυκνώνουν σταδιακά και διαρκούν σχεδόν έως το τέλος του Αυγούστου. Όσο πιο κοντά στην ώρα που χαράζει, τόσο πιθανότερο είναι να δει κανείς με γυμνά μάτια τα συγκεκριμένα «πεφταστέρια» οπουδήποτε στον ουρανό.

Όπως εξήγησε στο «Πρακτορείο 104,9 FM» ο ομότιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αστροφυσικός Γιάννης Σειραδάκης, η «βροχή των Περσειδών» «είναι ουσιαστικά σκόνη, άμμος, μικρότερα πετραδάκια, τα οποία εισέρχονται με πολύ μεγάλη ταχύτητα, της τάξεως των 60 χλμ/δευτερόλεπτο -όχι την ώρα- κι έτσι όπως εμείς όταν τρίβουμε τα χέρια μας ζεσταινόμαστε, έτσι κι αυτά θερμαίνονται διά τριβής στην ατμόσφαιρά μας, με αποτέλεσμα να ανάψουν και να αφήνουν αυτά τα ωραία ίχνη στον ουρανό, που τα λέμε πεφταστέρια».

Για όσους δεν κατάφεραν να βρεθούν σε σκοτεινό περιβάλλον η NASA προσφέρει λύση και εικόνα live:

Οι Περσείδες -που καταγράφηκαν για πρώτη φορά από Κινέζους αστρονόμους το 36 μ.Χ. – προκαλούνται από τα σωματίδια σκόνης που αφήνει πίσω της η τεράστια ουρά, μήκους δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων, του κομήτη 109Ρ/Σουίφτ-Τατλ, που διασταυρώνεται με την τροχιά της Γης. Ο κομήτης, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1862 από τους αστρονόμους Λιούις Σουίφτ και Χόρας Τατλ (των οποίων φέρει το όνομα), διαθέτει ένα τεράστιο πυρήνα διαμέτρου περίπου 26 χιλιομέτρων, πολύ μεγαλύτερο από τον αστεροειδή με διάμετρο δέκα χιλιομέτρων, ο οποίος έπεσε στη Γη πριν από 66 εκατ. χρόνια και εξαφάνισε τους δεινόσαυρους.

Ο κομήτης 109Ρ/Σουίφτ-Τατλ είναι το μεγαλύτερο γνωστό ουράνιο σώμα που περνάει από τη Γη κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Για τελευταία φορά εισήλθε στην εσωτερική περιοχή του ηλιακού μας συστήματος το Δεκέμβριο του 1992, ενώ χρειάζεται περίπου 133 χρόνια για να πραγματοποιήσει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο. Σήμερα βρίσκεται σε απόσταση σχεδόν πέντε δισεκατομμυρίων χιλομέτρων και το επόμενο κοντινό πέρασμα του από τη Γη αναμένεται το 2126, ενώ δεν φαίνεται να αποτελεί απειλή για τον πλανήτη μας στο προβλέψιμο μέλλον.

Τα μετέωρα, που συνήθως έχουν βάρος μικρότερο από ένα γραμμάριο αναφλέγονται σε ύψος περίπου 100 χλμ. και διαλύονται από την τριβή και την υπερθέρμανση (1.650 βαθμοί Κελσίου), αφήνοντας πίσω τους φωτεινά ίχνη.

Το «κλειδί», σύμφωνα με τους ειδικούς, για να δει κανείς μια βροχή διαττόντων, είναι το οπτικό πεδίο του να περιλαμβάνει ένα όσο γίνεται μεγαλύτερο τμήμα σκοτεινού ουρανού. Και ασφαλώς να έχει ελεύθερο χρόνο και υπομονή, καθώς μπορεί να χρειασθεί να περιμένει: για παράδειγμα, με ένα ρυθμό 150 μετεώρων την ώρα, ο παρατηρητής μπορεί να δει δύο έως τρία «πεφταστέρια» το λεπτό, όμως μερικά μόνο από αυτά θα είναι πραγματικά φωτεινά.

Πηγή: ΑΜΠΕ