Επιστήμονες βρήκαν τρόπο να... "σβήσουν" την επιθυμία για γλυκό!

Είναι δυνατό το γλυκό να έχει αδιάφορη ή απεχθή γεύση και αντίστροφα το πικρό να μετατραπεί σε μια γλυκιά απόλαυση; Αυτό ακριβώς πέτυχαν επιστήμονες στις ΗΠΑ, οι οποίοι επενέβησαν στον εγκέφαλο πειραματόζωων (ποντικιών), ουσιαστικά «αναποδογυρίζοντας» τις γεύσεις του γλυκού και του πικρού.
   
Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Συμπεριφοράς Νου-Εγκεφάλου Ζάκερμαν του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, με επικεφαλής τον δρα Τσαρλς Ζάκερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", έδειξαν ότι είναι δυνατό να «παίξει» κανείς με τους κατάλληλους νευρώνες του εγκεφάλου και αφενός να «σβήσει» την επιθυμία και τη γεύση του γλυκού, αφετέρου να αναστρέψει την αποστροφή για το πικρό.
   
Οι νευρώνες που «χειραγωγούνται», βρίσκονται στην αμυγδαλή, στο κέντρο συναισθημάτων του εγκεφάλου. Οι ερευνητές ευελπιστούν ότι η ανακάλυψή τους θα βοηθήσει στη θεραπεία των διαταραχών της διατροφής όπως η παχυσαρκία και η νευρική ανορεξία.
   
Η νέα έρευνα, κατά τους επιστήμονες, δείχνει ότι το πολύπλοκο σύστημα γεύσης του εγκεφάλου -που παράγει μια πανσπερμία σκέψεων, αναμνήσεων και συναισθηματικών αντιδράσεων κάθε φορά που ένας άνθρωπος γεύεται κάτι- αποτελείται στην πραγματικότητα από διακριτές μεταξύ τους νευρωνικές μονάδες, οι οποίες είναι δυνατό να απομονωθούν, να τροποποιηθούν ή και να «διαγραφούν» τελείως.
  
Όταν η γλώσσα έρχεται σε επαφή με μια από τις πέντε βασικές γεύσεις (γλυκό, πικρό, ξινό, αλμυρό, ουνάμι), εξειδικευμένα κύτταρα πάνω της στέλνουν σήματα σε εξειδικευμένες περιοχές του εγκεφάλου, προκειμένου να προσδιορισθεί το συγκεκριμένο είδος της γεύσης και στη συνέχεια να πυροδοτηθεί η αλυσίδα των απολαύσεων, σκέψεων, αναμνήσεων, συμπεριφορών κ.α.
   
Όμως, όπως δείχνει η νέα έρευνα, είναι δυνατό να μπερδέψει κανείς τον εγκέφαλο, έτσι ώστε να περάσει τη μια γεύση για μια άλλη. Και το μπέρδεμα μπορεί να γίνει στην αμυγδαλή, η οποία συνδέεται άμεσα με το γευστικό φλοιό του εγκεφάλου. Όχι μόνο υπάρχουν ξεχωριστές και σαφώς διαχωρισμένες περιοχές για το γλυκό και το πικρό στο γευστικό φλοιό, αλλά ο ίδιος διαχωρισμός συνεχίζεται έως την αμυγδαλή.
   
Οι επιστήμονες έδειξαν ότι είναι δυνατό να «χειραγωγηθεί» ο εγκέφαλος, ώστε τεχνητά να ενεργοποιηθεί η περιοχή για το γλυκό, παρόλο που μια τροφή έχει πικρή γεύση, ή αντίστροφα να ενεργοποιηθεί η περιοχή για το πικρό, μολονότι κάτι έχει γλυκιά γεύση. Με αυτό τον τρόπο, οι ερευνητές ήσαν σε θέση να μετατρέψουν τη γεύση του γλυκού σε ερέθισμα αποστροφής και, από την άλλη, να κάνουν ελκυστική την πικρή γεύση.
   
Φυσιολογικά η ταυτότητα μιας γεύσης και το αίσθημα από αυτήν πάνε χέρι-χέρι. Όμως η νέα μελέτη δείχνει ότι είναι δυνατό να διαχωρισθούν. Οι επιστήμονες κατάφεραν, μπλοκάροντας τις περιοχές της γεύσης στην αμυγδαλή, αλλά όχι στον γευστικό φλοιό, να αφήσουν τα πειραματόζωα ικανά να αναγνωρίζουν και να διακρίνουν την πικρή από τη γλυκιά γεύση, αλλά να μην έχουν τις βασικές συνοδευτικές συναισθηματικές αντιδράσεις. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάτι γλυκό είχε πάντα γλυκιά γεύση, αλλά δεν δημιουργούσε λαχτάρα για ακόμη περισσότερο.
   
«Είναι σαν να τρως μια μπουκιά από την αγαπημένη σου σοκολάτα, αλλά να μην παίρνεις πια καμία απόλαυση από αυτό. Μετά από μερικές μπουκιές, σταματάς να τρως, ενώ κανονικά θα την είχες καταβροχθίσει σε χρόνο ρεκόρ», δήλωσε ο ερευνητής δρ Λι Γουάνγκ.