Λένα Μαντά: Το συγκινητικό της κείμενο για τον Βαγγέλη

Ο θάνατος του Βαγγέλη Γιακουμάκη συγκλόνισε όλη την Ελλάδα. Η γνωστή συγγραφέας Λένα Μαντά, μέσα από ένα κείμενό της, περιγράφει τα συναισθήματά της για τον άδικο χαμό του 20χρονου φοιτητή και στέλνει το δικό της μήνυμα στους γονείς του.

Διαβάστε το κείμενό της:

"Γράφτηκαν τόσα, ένα μήνα τώρα… Μίλησαν πολλοί, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν έπρεπε καν ν’ ανοίξουν το στόμα τους… Είπαν και τώρα λένε ακόμα περισσότερα…. Τώρα που ένα παλικάρι είκοσι χρονών, ταξίδεψε στον παράδεισο, μακριά απ’ ότι τον πόνεσε τόσο πολύ, που είδε σαν μόνη διέξοδο την μεγάλη έξοδο….

Το ξέρω και το ξέρετε ότι θα σωπάσουν… Αυτή είναι η μοίρα κάθε είδησης στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο… Ζει για λίγο και μετά πεθαίνει, όπως ο Βαγγέλης. Έζησε για λίγο, ίσα να προλάβει να δώσει χαρά στους δικούς του και μετά να σβήσει γεννώντας τόσο πόνο και τύψεις σε….. καλής ποιότητας συνειδήσεις….

Δεν ξέρω και κανείς νομίζω δεν είναι σε θέση να γνωρίζει παραπάνω για τον θάνατό του. Την αλήθεια την πήρε μαζί του ο μόνος απόλυτος γνώστης: Ο Βαγγέλης… Ακούσαμε περιστατικά, φρίξαμε (λες και δεν είχαμε ξανακούσει) για μαρτύρια που πέρασε στα χέρια κάποιων…. Αναζητούνται ευθύνες, στην πολιτεία, στους καθηγητές, στους μαθητές που άσκησαν βία πάνω του… Όχι βέβαια σε αυτούς που έβλεπαν και δεν μιλούσαν. Όχι στα υπόλοιπα ογδόντα παιδιά που δεν έγιναν τοίχος να τον προστατέψουν. Ήταν ένας και ήταν πολλοί. Άλλοι ασκούσαν βία, άλλοι αδιαφορούσαν, άλλοι γελούσαν με την «πλάκα»…. Οι ευθύνες υπάρχουν παντού και τελειωμό δεν έχουν….

Και; Τι απ’ όλα αυτά έχει άραγε σημασία; Τι απ’ όλα αυτά θα γίνει εμπόδιο  σε μια επανάληψη, ή (για μένα το πιο σπουδαίο) τι θα φέρει πίσω τον Βαγγέλη, τον Άλεξ και την ψυχή τόσων παιδιών που μπορεί να μην έφυγαν για το μεγάλο ταξίδι, αλλά ζουν αιώνια τραυματισμένα; Που οι γονείς τους θα ζουν για πάντα με τα ερωτήματα: «Γιατί στο παιδί μου» ή «Τι λάθος έκανα»….

Δεν έχει σημασία αν το χέρι του οπλίστηκε από την πίεση που ασκούσαν κάποιοι πάνω του. Αυτοί που θεώρησαν ότι ήταν δικαίωμά τους να καταδυναστεύουν ένα παλικάρι που δεν είχε το θράσος τους, που δεν ανήκε σε καμιά «κλίκα» ή που οι γονείς του προσπάθησαν να του δώσουν αρχές που οι δήμιοί του δεν είχαν. Σαφώς και δεν περίμεναν ούτε οι ίδιοι αυτή την κατάληξη…. Δεν ήξεραν μέχρι που φτάνει η αντοχή μιας ψυχής που επέλεξε (αν πρόκειται γι αυτοκτονία) ν’ απομονωθεί τόσο, που το μυαλό να βρει την μόνη λάθος διέξοδο…. Είτε τον σκότωσαν είτε τον οδήγησαν στο μονοπάτι του θανάτου, ο μόνος που δεν φταίει είναι ο ίδιος ο Βαγγέλης και σίγουρα όχι οι γονείς του. Εκείνοι κι αν δεν περίμεναν τέτοιο άδοξο τέλος για τον γιο τους που πήγε να σπουδάσει…. Να σπουδάσει όχι να πολεμήσει! Κι αν εκείνος εξέφραζε  κάποια παράπονα, σκεφτείτε τι θα λέγατε εσείς στην θέση τους….  «Κάνε υπομονή παιδί μου, άντρας είσαι. Μην τους αφήνεις να σε τρομοκρατούν»…. Σημασία έχει, ότι ένα παιδί που δεν πρόλαβε να ζήσει, έφυγε, διαγράφοντας από το μυαλό του το γεγονός ότι ο θάνατος δεν είναι λύση, γιατί για εκείνον τελικά ήταν η μόνη....

Και τώρα που όλα τέλειωσαν με αυτό το μαύρο επίλογο; Η μάνα και ο πατέρας, που η ζωή τους πήρε πίσω το γέλιο που κάθε παιδί χαρίζει στους γεννήτορές του με τον ερχομό του; Όταν τα κανάλια τους αφήσουν ήσυχους, όταν όλοι επιστρέψουν στα σπίτια και στα προβλήματά τους; Εκείνη η εκκωφαντική σιωπή της άδικης απώλειας, που πηγαίνει; Ποιος την αντέχει;

Ακούστηκαν πολλές ευχές για την ψυχή του Βαγγέλη. «Καλό παράδεισο», «Καλό ταξίδι»…. Προσυπογράφω, αλλά στρέφω το βλέμμα μου αλλού και στέλνω νοερά ένα φιλί στους γονείς του…. Ανάβω ένα κερί στην ψυχή του, αλλά θα παρακαλάω τον Θεό να τους δίνει δύναμη και κουράγιο να σηκώσουν τον δικό τους σταυρό γιατί είναι κάτι τέτοιες στιγμές που λόγια δεν χωράνε χωρίς ν’ ακουστούν γελοίες μεγαλοστομίες…

Κυρία και κύριε Γιακουμάκη, δεν σας ξέρω, ούτε με γνωρίζετε…. Και όσα έγραψα δεν θα σας φτάσουν ποτέ, ούτε και χρειάζεται. Δεν μπορούσα όμως να μην βγάλω από μέσα μου ελάχιστες από τις σκέψεις που τόσες μέρες γεννάει το μυαλό μου….

 Τα θερμά μου συλλυπητήρια….", έγραψε μέσα από το προσωπικό της blog.